به گزارش خبرگزاری مهر، برنامه «شرح بی‌نهایت» با موضوع «تحریفات واقعه عاشورا» از رادیو گفت‌وگو روی آنتن رفت.
سعید طاووسی‌مسرور با اشاره به معنای لغوی تحریف گفت: به معنای تبدیل و تغییر و منحرف کردن از اصل به امور حاشیه‌ای است. در رابطه با وقوع تحریف درباره واقعه عاشورا باید توجه کنیم که تحریف تنها درباره واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) نیست. تحریف موضوعی است که در رابطه با همه مسائل تاریخی روی داده است. مانند تحریفاتی که در برخی کتاب‌های دینی یا تاریخ‌سازی برای اقوام و گروه‌ها.
وی افزود: قیام عاشورا طرفیت‌ها و شرایطی دارد که به دلایل مختلف و از جنبه‌های گوناگون باعث می‌شود که در آن تحریف بیشتری رخ دهد. از جمله عواملی که باعث تحریف در واقعه عاشورا در یک دوره تاریخی شده به این دلیل است که قیام عاشورا، قیامی علیه حکومت ظالمانه بنی‌امیه بوده است و طبعا بنی‌امیه و وابستگانش و تاریخ‌نگاران آنها تلاش کردند قیام را به شکل تحریف شده و در حد یک شورش نشان دهند.
این مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: تاریخ‌نگاران عصر بنی‌امیه بسیاری از وقایع را که رخ نداده بود نیز به قیام عاشورا افزودند و برخی مواقع نیز از آن کم کردند. آنها برآن بودند که قیام عاشورا را تصویری غیرواقعی و خارج از مسیر جلوه دهند.
طاووسی‌مسرور اظهار کرد: مورخانی نیز بودند که اموی نبودند اما چون در فضای بنی‌امیه قلم می‌زدند ناچار به نگفتن برخی حقایق بودند. این نقل نکردن موارد خود منجر به تحریف شد.
وی عنوان کرد: اگر از جنبه غیردشمنان به قیام عاشورا نگاه کنیم این واقعه رویدادی نیست که صرفا در کتاب‌ها نوشته شود تا اهل فن به آن مراجعه کنند. واقعه‌ای است که مردم مستقیما با آن در ارتباط هستند و ابعاد عاطفی، احساسی و هنری پیدا کرد. مساله‌ای که اینجا مطرح می‌شود، وقتی امری تاریخی حالتی احساسی و هنری پیدا می‌کند دروازه تحریفات بیش از حالت عادی می‌شود.
این پژوهشگر تاریخ اسلام بیان کرد: زنده‌یاد محدث نوری در کتاب «لولو و مرجان» اشعار زبان حال را دروغ نشمرده، زیرا می‌گوید مخاطب می‌داند که این وقایع رخ نداده و نوعی هنر است. اما این خود کمک می‌کند به شکل‌گیری اقوالی که در نزد مردم تاریخ مسلم فرض می‌شود، در حالی که هیچ نقلی در این زمینه به ما نرسیده است.
طاووسی‌مسرور در برنامه «شرح بی‌نهایت» رادیو گفت‌وگو گفت: جنبه‌های دیگری نیز منجر به تحریف قیام امام حسین(ع) می‌شد و در برهه‌ای از تاریخ، نوعی نگاه خاص به آن می‌شد. در قرن ۷ تا ۱۰ نگاهی عارفانه و صوفیانه به قیام امام حسین(ع) می‌شد، زیرا تصوف بحث آن دوران در اثر حمله مغول بوده است. مثلا در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی بعد سیاسی عاشورا پررنگ شد. خود یک‌جانبه نگاه کردن به آن می‌تواند نوعی تحریف باشد. البته نسبت به برخی تحریفات حد پایین را دارد.