سید مهدی موسوی گفت: برخی عملکردها و سیاست‌های معاویه و یزید، کار را به جایی رسانده بود که در جامعه خبری از غیرت دینی که پیامبر(ص) در جامعه ایجاد کرده بودند، نبود.

برنامه «گفت‌وگوی سیاسی» با موضوع (روح حماسه و تکلیف‌گرایی حسین بن علی(ع) در صیانت از هویت گفتمان انقلاب اسلامی) از شبکه رادیویی گفت‌وگو روی آنتن رفت.

حجت‌الاسلام سید مهدی موسوی، استاد حوزه و دانشگاه و نماینده ولی‌فقیه در دانشگاه با اشاره به هدف امام حسین (ع) از قیام گفت: ۵۰ سال پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) قیام امام حسین(ع) روی داد. باید دید چه اتفاقی در جامعه افتاد که شخصی مانند یزید بن معاویه در جای پیامبر(ص) می‌نشیند و ادعای خلافت جامعه اسلامی دارد؟

وی افزود: از آن طرف می‌بینیم که به جز امام حسین(ع) وعده قلیلی کسی در مقابل یزید نمی‌ایستاد و بیعت نکند. باید گفت به طور کلی آن محتوایی که دین دارد و پیامبر(ص) برای مردم تبیین کرده بودند و سیره‌ای که در عمل به احکام اسلامی و روحیه عمل به عبودیت، اخلاص، توکل، دوری از شهوت، دوری از مسائل دنیوی و روحیه جهاد و امر به معروف و اساسا غیرت دینی که پیامبر(ص) در جامعه ایجاد کرده بودند، برخی عملکردها و سیاست‌های معاویه و یزید، کار را به جایی رسانده بود که در جامعه خبری از آنها نبود.

این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: اخلاق و معنویتی که پیامبر(ص) ایجاد کرده بودند دیگر در جامعه وجود نداشت. علت آن به نحوه اداره حکومت حکام خصوصا در دوره خلافت معاویه و یزید برمی‌گشت. در دوره یزید وضعیت به شکلی پیش رفت که امام حسین (ع) دست به قیام زد.

حجت‌الاسلام موسوی اظهار کرد: امام حسین(ع) در سخنرانی‌هایی که داشتند، فرمودند که هدفشان امر به معروف و نهی از منکر است تا جامعه اسلامی آن زمان را اصلاح وبه سیره حضرت رسول و حضرت علی (ع) عمل کنند و نوع حرکت حضرت نیز قیام گونه بود. بنابراین توصیه بیعت با یزید را نپذیرفتند و گفتند اگر فردی مانند یزد بخواهد بر جامعه اسلامی حاکم شود، دیگر فاتحه اسلام خوانده است.

وی بیان کرد: برنامه‌ای که دشمن برای حرکت اسلام و جریان اسلامی داشت در طول پنجاه سال به شکل‌های مختلف اتفاق افتاد. به طوری که در سخنان امیرالمومنین (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به آنها اشاره شده از جمله تغییر در سنت پیامبر(ص) و فسادهایی که در حکومت اسلامی اتفاق افتاد. همچنین اسلام وارونه‌ای که معاویه معرفی کرد.

این نماینده ولی‌فقیه در دانشگاه عنوان کرد: معاویه تا زمانی که زنده بود، خود را صحابه پیامبر(ص) معرفی می‌کرد و خود را کاتب وحی می‌دانست و به بسیاری از ظواهر دین عمل می‌کرد، هرچند واقعا در محتوا اسلام را تغییر داده بود و اسلام اموی، شاهنشاهی و اشرافی را ایجاد کرده بود. اما شخصی مانند یزید نه تنها ظواهر اسلام را رعایت نمی‌کرد بلکه به مسائلی که در اسلام فسق به شمار می‌آمد، اصرار می‌ورزید.