بازیگر نمایش «کندو» در گفت و گو با خبرنگار مهر، گفت:بازی در تئاتر «کندو» خیلی سخت بود زیرا که برای ایفای نقش در آن یکسال مداوم آموزش های مرتبط با ورزش بوکس را فرا گرفتم.
شیما پورسهم الدین، بازیگر اصلی تئاتر کندو با بیان اینکه در حد و اندازه های یک بوکسور حرفه ای تمرین کرده است، عنوان کرد: از آنجا که تئاتر کندو اثری مونولوگ است و تنها روی صحنه قرار دارم، خیلی دچار فشار هستم.
مبارزه روی رینگ بوکس برای «کندو»
پورسهم الدین که در تئاتر «کندو» در قامت بوکسوری حرفه ای روی صحنه به مثابه رینگ قرار گرفته
بازی در نقش زنی با مختصات یک بوکسور حرفه ای را همراه با سختی هایی دانست که بر اساس آنچه در متن قرار دارد برای مبارزه می جنگد.
وی از فعالیت بعدی خود در زمینه تئاتر نام برد و افزود: در تئاتر «مرلین مونرو، ونگوگ، هدایت و شرکا» در فضای فانتزی حاصل از متنی نوشته مسعود احمدی بازی دارم که بسیاری از پیشکسوتان و هنرمندان شیراز در آن بازی دارند.
این بانوی هنرمند کار یادشده را پر و پیمان از بابت پرسوناژ عنوان کرد و درباره قصه آن را عنوان کرد و افزود: «مرلین مونرو، هدایت و شرکا» قصه مغازه داری است که وسایل خودکشی می فروشد. گرچه این وسایل هیچگاه به خودکشی ختم نمی شوند.
وی، افزود: «مرلین مونرو، هدایت و شرکا» کاری کمیک، فانتزی و خنده دار و جذاب است.
بخش سخت تولید «کندو» در بازیگری است
نویسنده و کارگردان تئاتر «کندو» نیز در گفت و گو با خبرنگار مهر درباره سختی ها و شیرینی های این نمایش گفت: بخش سخت تولید این تئاتر در بازیگری است که همراه با تمرین های حسی و فیزیکی بود. اما آنچه حاصل کار را لذت بخش می کند حس پایانی تماشاگری است که با رضایت سالن را ترک می نماید.
مسعود احمدی بار حسی و فیزیکی تئاتر «کندو» را بر دوش بازیگر دانست و درباره طراحی صحنه این نمایش که بر اساس رینگ بوکس قرار گرفته، اظهار کرد: از آنجا که داستان بر اساس مبارزه ای ذهنی در این تئاتر شکل می گیرد و نماد مبارزه هم رینگ بوکس است دست به انتخاب این طراحی زدم.
وی با اشاره نمونه های سینمایی و مطرح دنیا، ادامه داد: رینگ بوکس در فیلمی مانند «گاو خشمگین» با وجودی که مبارزه در رینگ بوکس می گذرد، اما آنچه بیشتر مشهود است جنگی است که در زندگی جریان دارد. اینجا هم دختری که در داستان قرار دارد برای آینده و مشکلاتی که دارد مبارزه می کند.
کارگردان تئاتر «کندو» معتقد است: در تئاتر «کندو» افزون بر زن ماجرا، مرد داستان هم درحال شکستن خوردن است و همه در این نمایش از دنیای پیرامون خود مشت می خورند.
احمدی با بیان اینکه در طراحی صحنه به دنبال بیان درونیات شخصیت اول داستان است، افزود: با توجه به اینکه تماشاگر نمی تواند وارد تمامی ذهنیات شود بنابراین با وجودی که فاصله کمی با رینگ بوکس دارد و نزدیک است، اما این فاصله هنوز قرار دارد و نمی تواند وارد درونیات او شود زیرا تماشاگر هم باید برای خود دارای رینگ باشد.
آماده سازی «حجله خاموش» پس از «مرلین مونرو، ونگوگ، هدایت و شرکا»
اوکه تئاتر «مرلین مونرو، ونگوگ، هدایت و شرکا» را پس از «کندو» آماده خواهد کرد پیرامون متن «حجله خاموش» هم ، عنوان کرد: داستان در شب عروسی می گذرد که داماد دچار توهمات ذهنی است و حاضر به وارد شدن به مراسم عروسی نیست.
احمدی موضوع کار بعدی خود را اجتماعی دانست و با اشاره به اینکه «حجله خاموش» دارای تم شک هم هست، افزود: در این داستان نیز شخصیت اصلی با شک دورنی خود مبارزه می کند.
کارگردان تئاتر «کندو» در پایان گفت و گو با خبرنگار مهر خواستار آشتی مخاطبان شیرازی با تئاتر شد و تاکید کرد: فقط مخاطب است که می تواند هنر تئاتر را از بحران نجات دهد.