مژگان تاجیک ملی‌پوش ژیمناستیک بانوان که به تازگی به کشور اروپایی مهاجرت کرده است در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: از هشت سالگی فعالیت در رشته ژیمناستیک را آغاز کردم و در پنج دوره قهرمان قهرمانان کشور شدم. در دومین و سومین دوره مسابقات بانوان کشورهای اسلامی نیز به مدال طلا رسیدم. همچنین سابقه ۱۰ سال فعالیت در مسابقات لیگ باشگاه‌های کشور و ۱۰ سال مربیگری در تیم ژیمناستیک تهران را دارم. طی این ۱۰ سال تیم تهران در همه رده‌های سنی موفق به قهرمانی شد.
وی افزود: همچنین مدرک داور بین‌المللی ژیمناستیک هنری و داور بین‌المللی ایروبیک ژیمناستیک را هم در کارنامه دارم. من به عنوان داور در یک دوره مسابقه وردکاپ ایروبیک ژیمناستیک در فرانسه حضور داشتم و حدود پنج سال نیز در اردوی تیم ملی دختران به عنوان مربی فعالیت می‌کردم.
تاجیک در پاسخ به این سؤال که چرا از ایران به یک کشور اروپایی مهاجرت کردید؟ گفت: من گلایه‌ای بسیار بزرگ از جامعه ژیمناستیک و تمام مسئولینی که در بخش مدیریت فعالیت می‌کنند، داشتم. وقتی ۱۰ سال در تیم تهران بدون بیمه و بدون ابلاغ، مربیگری کردم، نامه‌ای از مسئولان ورزش تهران خواستم تا اعلام کنند من مربی این تیم بوده‌ام. این نامه را گرفتم اما متن آن طوری تنظیم شده بود که بیشتر جنبه اطلاع رسانی داشت. از این نامه و رفتار مسئولان خیلی دلزده شدم. وقتی پیش میرزا آقابیک معاون اداره کل ورزش و جوانان استان تهران رفتم، او گفت که اگر بیمه و حقوق نداری، همگی تقصیر خودت است و چرا بدون قرارداد فعالیت کردی؟
وی ادامه داد: میرزا آقابیک توقع داشت که من شاگردانم را رها کنم مثل خیلی از مربیانی که از قید ژیمناستیک گذشتند. او به جای اینکه این موضوع را به حساب عشق و علاقه من بگذارد، آن را نقطه ضعفی برای من عنوان کرد. همین مسئله باعث شد که از یک سال و نیم پیش تصمیم گرفتم تا درخواست خود برای مربیگری در کشورهای اروپایی را ارسال کنم که اتفاقاً خیلی سریع شرایطی با حقوق و مزایای عالی برای من به وجود آمد.
در ژیمناستیک ایران نه امنیت شغلی است نه اعتبار و نه درآمد
ملی‌پوش ایروبیک ژیمناستیک ایران در خصوص مشکل ورزش ژیمناستیک در کشورمان تصریح کرد: تمام مشکلات به ضعف مدیریت برمی‌گردد. مسئولان حتی به فکر جزئی‌ترین و پایه‌ای‌ترین حق و حقوق مربیان و قهرمانان این رشته نیستند. ما در ژیمناستیک ایران نه امنیت شغلی داشتیم و نه درآمد و در پایان نیز هیچ اعتباری برایمان وجود نداشت.
وی افزود: سال‌ها تلاش کردیم تا فقط یک کلاس مربیگری درجه یک برای ما بگذارند اما این اتفاق نیفتاد و من بعد از ۱۰ سال همچنان مربی درجه دو باقی ماندم. از فدراسیون خواستیم تا مدرس بین‌المللی برای ما بیاورد اما این کار را نکردند. خواستیم ما را به مسابقات بین‌المللی ببرند اما نشد. آنها حتی از برگزاری رقابت‌های قهرمانی کشور برای ما نیز دریغ کردند. ژیمناستیک به طور کامل برای بانوان ما تمام شده و مُرده است. شرایط در بخش آقایان هم حتی بدتر است و روز به روز افت بیشتری پیدا می‌کند؛ البته من در این رابطه نظر نمی‌دهم.
قهرمانان ژیمناستیک مجبور شدند این رشته را رها کنند
تاجیک با اشاره به شرایط نابسامان ژیمناستیک در ایران اظهار کرد: شرایط طوری شد که حتی عشق به ژیمناستیک هم نتوانست من را در ایران نگه دارد. بسیاری از قهرمانان خوب ما که نتیجه سال‌ها زحمات مربیان خود بودند، وقتی به اوج شرایط آمادگی خود رسیدند، مجبور شدند ژیمناستیک را کنار بگذارند؛ مانند زینب امیدیان یا فاطمه نوروزیان که علیرغم میل باطنی، به دلیل شرایط بد این رشته را کنار گذاشتند.
وی ادامه داد: نمی‌خواهم نه کسی را تخریب کنم و نه از فرد دیگری حمایت کنم. ژیمناستیک از ابتدا پایه ضعیفی در کشور ما داشت. البته حدود پنج سال پیش و در زمان ریاست محتشمی، وی سعی و تلاش زیادی کرد تا به این رشته رسیدگی کند، شاخه‌های مختلفی را راه‌اندازی کرد و اردوهای زیادی را ترتیب داد؛ اما در طی سالیان اخیر شاهد چنین اتفاقی نبودیم.
با این مدیریت ۵۰ سال دیگر هم المپیکی نمی‌شویم
قهرمان ژیمناستیک بانوان در پاسخ به این سؤال که پس از حسرت ۵۰ ساله ژیمناستیک ایران برای المپیکی شدن، شما چه راهکاری برای طلسم‌شکنی دارید؟ گفت: ژیمناستیک ایران بیش از ۵۰ سال است که به بازی‌های المپیک راه پیدا نکرده و با این شرایط فکر نمی‌کنم تا ۵۰ سال دیگر هم المپیکی شود؛ همه اینها به خاطر عدم مدیریت مسئولان است.
تاجیک تصریح کرد: هیچ وقت به رشته ژیمناستیک به صورت ریشه‌ای و پایه‌ای نگاه نشده، همیشه تنها متکی به استعدادهای تک چهره‌ای بودیم و کار را به صورت حرفه‌ای دنبال نکردیم. در سال‌های گذشته حتی مربی خارجی نیز به ژیمناستیک ایران آمد و کار پایه‌ای خوبی انجام شد، اما در حال حاضر شرایط خیلی بد است. مسئولان هیچ فکری به پیشرفت این رشته نمی‌کنند و ژیمناستیک را رشته‌ای نمی‌بینند که مسابقات برون‌مرزی بخواهد.
ملی‌پوش مهاجر ژیمناستیک در خصوص شرایط این رشته در بخش بانوان نیز تصریح کرد: در طی این سال‌ها در قسمت بانوان هیچ تلاشی انجام نشد که تورنمنتی راه بیندازند تا انگیزه‌ای برای بانوان فعال در این رشته به وجود بیاید.
نمی‌دانستم با چه زبانی خانواده‌ها را در ژیمناستیک نگه دارم
وی با اشاره به مشکل جذب و نگه داشتن خانواده‌ها به رشته ژیمناستیک عنوان کرد: کار به جایی رسیده بود که واقعاً نمی‌دانستم چطور و با چه زبانی، خانواده‌ها را در این رشته نگه دارم؛ اصلا چه دلیلی داشت آنها بخواهند فرزندشان به ژیمناستیک ادامه دهد وقتی قرار نبود فرزند آنها به هیچ مسابقه‌ای اعزام شود یا حتی در داخل کشور به رقابت بپردازد؟
ملی‌پوش ژیمناستیک ایران در پاسخ به این سؤال که آیا برای تغییر شرایط این رشته در ایران تلاشی هم کردید؟ گفت: در تمام این سال‌ها به خاطر عشق و علاقه و عِرق به کشورم، در ایران ماندم؛ خیلی سعی کردم شرایط را تغییر بدهم اما نشد. این تلاشم حتی تا ۱۰ سال نیز ادامه پیدا کرد ولی نتوانستم، من تنها بودم و هیچ‌کس هم حمایتم نمی‌کرد. متأسفانه در ژیمناستیک آنقدر نفاق و دورویی است که هیچ وقت اوضاع این رشته درست نمی‌شد. همان‌هایی که در روی آدم، دوست تو هستند؛ پشت سرت به گونه‌ای دیگر رفتار می‌کنند.
یک عده می‌خواهند تا ابد قدرت را در دست داشته باشند
تاجیک در پاسخ به این سؤال که شما علت اصلی ناکامی ژیمناستیک ایران را چه می‌دانید؟ گفت: علت این است که همیشه عده‌ای خواسته‌اند قدرت را در دست داشته باشند و هر دوره یکی از آنها رئیس شده است؛ همه اینها در شرایطی است که جای خالی یک نیروی جوان و تحصیلکرده در فدراسیون ژیمناستیک احساس می‌شود. کسانی که یک دوره قهرمان ژیمناستیک بوده‌اند، می‌خواهند تا صد سال قدرت را در اختیار داشته باشند.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا با توجه به شرایط پوشش ژیمناست‌های بانوان، می‌توان اقدامی برای حضور آنها در رقابت‌های بین‌المللی انجام داد؟ گفت: بله؛ چطور من توانستم در دو دوره مسابقات بین‌المللی شرکت کنم. قطعاً شرایط حضور ژیمناست‌های بانوان ایرانی در رقابت‌ها وجود دارد اما شرایط خودش را می‌طلبد و این وظیفه مسئول بانوان فدراسیون است نه من مربی. فردی باید مدیریت فدراسیون را در اختیار داشته باشد که ارتباطات قوی و تفکر نویی در اختیار داشته باشد. اگر بتوانیم لباس اسلامی مناسبی طراحی کنیم یا در بازی‌های کشورهای اسلامی حضور فعال داشته باشیم و یا حتی در نظر گرفتن جوایز نقدی برای مسابقات کشوری بانوان می‌تواند اثرات انگیزشی خوبی در این بخش داشته باشد.
از شرایط فعلی‌ام خیلی راضی هستم
ملی‌پوش ژیمناستیک ایران در خصوص شرایط فعلی خود عنوان کرد: در حال حاضر در یکی از باشگاه‌های ژیمناستیک اروپایی کار مربیگری انجام می‌دهم و خدا را شکر می‌کنم که در این شرایط قرار دارم.
وی افزود: واقعاً در کشورهای پیشرفته ارزشی برای یک مربی ژیمناستیک قائل هستند که حتی بخش کوچکی از آن در ایران دیده نمی‌شود و همین برای من کافی است. حالا بماند که چه از لحاظ مالی و چه بیمه‌ای نیز شرایط برای مربیان ژیمناستیک در کشورهای پیشرفته، بسیار خوب است.
تاجیک در پایان در پاسخ به این سؤال که اگر شرایط ژیمناستیک ایران بهبود پیدا کند، دوباره به کشور بازمی‌گردید تا در ایران فعالیت کنید؟ گفت: فکر نمی‌کنم حداقل در سال‌هایی که من زنده خواهم بود، شرایط ژیمناستیک ایران خوب شود مگر اینکه یک کار ریشه‌ای انجام شود و همه افرادی که در حال حاضر فعالیت می‌کنند، بروند و افرادی تحصیلکرده جایگزین آنها شود. من عاشق کشور و عاشق خدمت کردن به ژیمناست‌های ایرانی هستم و از صمیم قلبم آرزو می‌کنم تا روزی شرایط ژیمناستیک ایران آنقدر خوب شود که هیچ ژیمناستی ناچار نشود وطنش را برای ادامه فعالیت در این رشته ترک کند.