به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، نویسنده تحسین شده پرویی در مانیل در کنفرانسی مطبوعاتی به سوال‌های مختلف پاسخ داد.
در این نشست که توسط موسسه سروانتس در مانیل ترتیب داده شده بود، برنده جایزه ادبی نوبل ۲۰۱۰ در برابر روزنامه نگاران داخلی و بین‌المللی سخن گفت.
یوسا که خود روزنامه‌نگار است و یک بار نیز نامزد ریاست جمهوری کشورش شده، چند روز در فیلیپین می‌ماند و در چند برنامه مختلف از جمله در دانشگاه سانتو توماس حاضر می‌شود و ضمن سخنرانی، استادی افتخاری این دانشگاه را در تاریخ ۷ نوامبر دریافت می‌کند. او در دانشگا دلا ساله نیز دکترای افتخاری این دانشگاه را ۸ نوامبر می‌پذیرد. وی تحصیلات ابتدایی را در مدرسه وابسته به این دانشگاه در بولیوی سپری کرده است.
یوسا در مانیل بیگانه نیست. او نخستین بار سال ۹۷ راهی فیلیپین شد و از این کشور دیدار کرد تا با اعضای انجمن بین‌المللی رمان‌نویسان، مقاله‌نویسان و شاعران دیدار کند و به عضویت آن درآید. خود وی درباره این سفر گفته: در آن زمان دیکتاتوری فردیناند مارکوس بر کشور حاکم بود.
یوسا که سال‌هاست ستون‌نویس روزنامه ال‌پاییس پرتیراژترین روزنامه اسپانیا است، با اشاره به این که نویسندگان دشمنان طبیعی ظلم هستند گفت: دیکتاتورها چنین فعالیتی را دوست ندارند، در حالی که جهان به یک روح منتقد نیاز دارد.
وی که در رمان‌هایش از جمله «خانه سبز» درباره سوء‌استفاده در حکومت نظامیان سخن گفته است، گفت دیکتاتورها همیشه قوانینی وضع می‌کنند تا جلوی انتشار کتاب‌ها را بگیرند.
او درباره کتابی که در دست نوشتن دارد هم حرف زد و گفت: دارم کتابی درباره لیبرالیسم و فرهنگ می‌نویسم. این که چگونه لیبرالیسم بر فرهنگ تاثیر می‌گذارد و حسی مثبت در دنیای مدرن ایجاد می‌کند.
یوسا در جدیدترین اثرش با عنوان «پنج کشور» که ژانویه امسال منتشر شد درباره روزنامه‌نگاری پرو در دوره ریاست جمهوی آلبرتو فوجی موری نوشته است. یوسا رقیب وی در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۹۹۰ بود.
یوسا که نمایشنامه‌نویس هم هست در این نشست به اشکال مختلف نویسندگی اشاره کرد و گفت دوست ندارد که رمان‌هایش به نمایش تبدیل شوند و روی صحنه بروند چون از نظر بیانی و احساسی برای این رسانه نوشته نشده‌اند. وی در این باره گفت: رمان بدون توصیف غیرممکن است در حالی که نمایشنامه بیشتر بر دیالوگ متمرکز است.
یوسا در این کنفرانس با وجود این که به صراحت لهجه مشهور است توضیحی درباره جزییات رابطه‌اش با ایزابل پریسلر چهره سرشناس فیلیپینی-اسپانیایی نکرد. او تنها به گفتن این اکتفا کرد که: عشق تجربه جالبی است، احتمالا غنی‌ترین چیزی است که ما داریم، اما تجربه‌ای خصوصی است. وقتی این تجربه را عمومی می‌کنید انگار آن را به مبارزه می‌طبید. آن را به چیزی پیش‌پا افتاده بدل می‌کنید. تجربه عمومی از عشق آن را مبتذل می‌کند. بنابر این از آنجا که نمی‌خواهم این تجربه شگفت‌انگیز فوق‌العاده را به ابتذال بکشانم درباره آن حرفی نمی‌زنم. عشق برای من همیشه شخصی و خصوصی خواهد ماند.
نویسنده برنده جایزه ادبی نوبل، درباره یک مورد دیگر نیز هرگز صحبت نکرده و هرگز فاش نساخته است که چرا با گابریل گارسیا مارکز در سال ۱۹۷۶ کتک‌کاری کرد. از این ماجرا دیگر نویسنده برنده نوبل و خالق «صد سال تنهایی» با یک چشم کبود بیرون آمد.
نویسنده پرویی در پاسخ به سوالی درباره اهدای جایزه ادبی نوبل به باب دیلن نیز گفت: من باب دیلن را به عنوان یک خواننده تحسین می‌کنم. ترانه‌هایش را بسیار دوست دارم. اما فکر نمی‌کنم او نویسنده بزرگی باشد. فکر می‌کنم نوبل ادبیات متعلق به نویسندگان است، نه متعلق به خواننده‌ها. او البته صحبتش را با لبخندی به پایان برد.