به گزارش خبرنگار مهر، با رفتن محمد بنا و همکارانش از راس امور تیم ملی کشتی فرنگی بعد از نتایجی که در المپیک ۲۰۱۶ ریو رقم خورد، علی اشکانی به عنوان سرمربی جوان و آینده‌دار این رشته، سکان‌دار هدایت تیم ملی شد. از همان ابتدا مشخص بود این سرمربی جوان، بیش از آنکه دغدغه فنی و تاکتیکی برای ساختن ویرانه‌ای که به او رسیده بود، داشته باشد به فکر ایجاد اتحاد، تعامل و همدلی بین فرنگی‌کارانی است که با سیاست‌های عجیب سرمربی قبلی، گرفتار توهم «تافته جدابافته» بودن شده اند.
بر خلاف آنچه متولیان فدراسیون کشتی و اعضای شورای فنی می‌گفتند، فرنگی‌کاران المپیکی به عنوان حامیان اصلی سرمربی قبلی به برنامه‌های سرمربی جدید پشت کرده و به رغم دعوت به اردوی تیم ملی از حضور در تمرینات خودداری کردند. تاکنون چندین اردوی آماده‌سازی زیر نظر علی اشکانی و همکارانش در خانه کشتی تهران برگزار شده و کادر جدید بارها به بازگشت المپیکی‌ها به اردو چراغ سبز نشان داده، اما هنوز خبری از حمید سوریان، امید نوروزی، سعید عبدولی، قاسم رضایی و بشیر باباجانزاده نیست. البته غیبت حبیب‌الله اخلاقی و قاسم رضایی را می‌توان توجیه کرد، چون اخلاقی با خداحافظی از دنیای قهرمانی به ریاست انستیتو کشتی در آمد و رضایی هم فعلا در سفر کربلا به سر می‌برد. اما غیبت دیگر فرنگی‌کاران المپیکی در اردوی تیم ملی، نه تنها موجه و طبیعی نیست، بلکه بی‌توجهی و سکوت آنان نسبت به دعوت کادرفنی را نیز می‌توان نوعی بی‌احترامی و اقدامی معنادار تلقی کرد.
در نیمه پر لیوان، اما شاهد اتفاقات امیدبخش و جالبی هستیم و تمامی طردشدگان و فراموش‌شدگان دوران محمد بنا، حضوری باانگیزه و چشمگیر در اردوهای کنونی دارند. جالب آنکه جدیت و روحیه بالای این فرنگی‌کاران نیز نشان دهنده اعتراض و نارضایتی آنان از نحوه مدیریت کادر فنی قبلی است و انگار حالا می‌توانند بدون آنکه زیر سایه سنگین کسی بمانند و حقشان تضییع و پایمال شود به روزهای روشن آینده چشم بدوزند.
آنچه مسلم است غیبت فرنگی‌کاران المپیکی هیچ ارتباطی به خستگی و طی کردن دوران ریکاوری و استراحت بعد از المپیک ندارد، چراکه مدتهاست شاهد حضور آزادکاران المپیکی در اردوی تیم ملی هستیم و عنوان‌داران و مدال آورانی همچون حسن یزدانی، حسن رحیمی و کمیل قاسمی، بدون اتلاف وقت در کنار همتایان المپیکی خود در خانه کشتی حضور دارند.