قدرت باقری کارگردان عرصه سینمای مستند که با فیلم «روزگار اکبر» در هفتمین دوره جشنواره مردمی فیلم «عمار» شرکت کرده است در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: «روزگار اکبر» که به سفارش صدا و سیمای ایلام تولید شده برش هایی از زندگی شخصی به نام اکبر محمدزاده است. ما در این مستند نشان داده ایم علیرغم اینکه او یک فرد نابینا است ولی کارهای خارق العاده‌ای انجام می دهد و توانایی های بالقوه ای دارد یعنی این توانایی ها تنها مختص او است و می توان حاج اکبر را با این شاخصه ها شناخت.
وی افزود: «روزگار اکبر» نشان می دهد که حاج اکبر زندگی خود را صرف خدمت رسانی به مردم کرده و با اینکه نابینا است، یک کلیه خود را هم از دست داده است و سرطان خوش خیم هم دارد اما با این وجود برای امرار معاش خانواده خود کار سخت کشاورزی و برنج کاری را انجام می دهد و در کنار آن به مردم خدمت رسانی می کند. در واقع او شعارهای سال و اقتصاد مقاومتی را عملیاتی می کند و برخلاف بسیاری که فقط شعار می دهند به این موضوعات عمل می کند.
این فیلمساز ایلامی عنوان کرد: ما در طول فیلم «روزگار اکبر» می بینیم که او اهالی روستایش را به دلیل پستی و بلندی ها و موقعیت نامناسب جغرافیایی که روستایشان دارد و مردم در رفت و آمد دچار مشکل شده اند به یک روستای دیگر انتقال داده است. نکته جالب دیگر در مورد او این است که ارتباط فوق العاده ای با مسئولان کشور و همچنین مردم دارد. می خواهم بگویم اکبر محمدزاده به عنوان محور آن منطقه شناخته می شود، به طوری که بزرگان روستا برای حل مشکلات منطقه به او مراجعه می کنند. او در یکی از شهرستان های سیروان واقع در استان ایلام زندگی می کند و اکثر مردم برای رفع کارهایشان به او مراجعه می کنند، او نیز با سعه صدر بسیار، کار آنها را راه می اندازد.
تا مشکلات حل نشود حاج اکبر دست بردار نیست
نویسندگی فیلمنامه «پایی برای پروانه» بیان کرد: حاج اکبر با وجود اینکه حتی سواد خواندن و نوشتن ندارد ولی برای رفع مشکلات منطقه به تهران و وزارتخانه های مختلف می رود و درباره بودجه شهرستان رایزنی می کند. به طور مثال در این مستند می بینیم که او توانسته بودجه شهرستانش را افزایش دهد. در واقع این ویژگی او است که تا وقتی مشکلات حل نشود و نتیجه آن به آن چیزی که مدنظر او است، نرسد آن مشکلات را رها نمی کند.
باقری ادامه داد: به طور کلی شهرت اکبر محمدزاده بسیار زیاد است و من هم وصف او را از یکی از دوستانم شنیده بودم به طوری که مشتاق شدم بروم و او را ببینم. من برای تهیه این مستند، حدود ۶ ماه با او زندگی کردم و متوجه شدم که او الگویی بسیار خوب برای همه است و زندگی او قابلیت تصویر شدن دارد و می تواند بسیار موثر باشد. در واقع من به این سوژه به عنوان یک نیاز جامعه نگاه کردم.
اطلاعات کشاورزی او بسیار خوب است
وی با اشاره به سختی های ساخت مستند «روزگار اکبر» اظهار کرد: فاصله محل سکونت ما با منطقه ای که حاج اکبر در آن زندگی می کند یک ساعت و نیم است، به همین دلیل من یک روز در میان برای ضبط نزد او می رفتم، در این مدت دقت او در انجام کارها من را شگفت زده کرده بود و تمرکز او به زندگی برای من بسیار زیبا بود برای مثال گیاهانی مانند ساقه برنج هستند اما در واقع علف هرز هستند. من که نعمت بینایی دارم قادر به تشخیص آنها نبودم اما او به راحتی این ۲ گیاه را از هم تشخیص می داد. این را هم باید بگویم اطلاعاتی که او نسبت به کشاورزی دارد، ستودنی است. این امر باعث شده است تا شالیزار او یکی از شالیزارهای خوب منطقه باشد. در واقع او برای کسب این اطلاعات با کارشناسان مختلفی ارتباط دارد و به صورت تلفنی از آنها مشورت می گیرد. البته او برنامه های رادیویی زیادی را نیز در این زمینه پیگیری می کند و به همین دلیل اطلاعات کشاورزی او بسیار بالا است.
این کارگردان با اشاره به مباحثی که از حاج اکبر فرا گرفته است، گفت: در ۶ ماهی که در خدمت او بودم موارد زیادی را از او یاد گرفتم، برای مثال من متوجه شدم که خدمت به دیگران نه تنها مانع زندگی نمی شود بلکه با خود برکت هم می آورد. ارتباط بسیار گسترده او که از طریق خدمت به دیگران به دست آورده بود برای من تامل برانگیز بود. نکته دیگری که از حاج اکبر یاد گرفتم، نظم بود. ساعت زندگی او به گونه ای تنظیم شده بود که برای هر ساعت از آن برنامه ای داشت، برای مثال زمان هایی را برای پیاده روی، سرکشی به فقرا و.. اختصاص داده بود.
با وجود نابینایی، نداشتن یک کلیه و سرطان باز هم او مردی با انگیزه و امیدوار است
باقری گفت: هر چند او بیش از ۵۰ سال سن دارد، اما به قدری به زندگی امیدوار است که گویا یک فرد جوان است. او به قدری عاشق خانواده و فرزند خود است که هر کسی در کنار او قرار می گیرد از زندگی لذت می برد. در واقع او دنیای متفاوتی دارد.
وی بیان کرد: سال گذشته در ایلام خشکسالی بسیار زیادی وجود داشت اما حاج اکبر کانال آبی پیدا کرده بود و قصد داشت از طریق آن به زمین های کشاورزی آب رسانی کند، در آن کانال سنگ های سنگینی وجود داشت و او به شوخی به من گفت من نابینا هستم، کلیه ام را از دست داده ام و سرطان هم دارم حالا با بلند کردن این سنگ ها دیسک کمر هم می گیرم. این را گفتم تا شما بیشتر با روحیه او و طنزش آشنا شوید.
باقری با اشاره به اینکه «روزگار اکبر» را با یک دوربین ساده تهیه کرده است، عنوان کرد: من این مستند را با دوربین جی وی سی تهیه کردم و با توجه به اینکه ساخت آن بسیار زمانبر بود، نمی توانستم عوامل زیادی را با خود همراه کنم زیرا به لحاظ زمانی و ریالی هزینه زیادی را دربر می گرفت بر همین اساس مستند «روزگار اکبر» تنها به وسیله خودم تولید شد.
این کارگردان با بیان اینکه سال گذشته مستند «حرکت و برکت» را برای جشنواره مردمی فیلم «عمار» ارسال کرده بود، عنوان کرد: سال گذشته با این مستند که به سفارش سپاه ساخته بودم، موفق به دریافت لوح جشنواره شدم. «حرکت و برکت» هم درباره اقتصاد مقاومتی و گویای این موضوع بود که می توان از ظرفیت های کشور به خوبی استفاده کرد.
باقری در پایان خاطرنشان کرد: جشنواره «عمار» یک جریان انقلابی است که هدف مشخص و معینی دارد و توانسته فیلمسازان جوانی را که در جشنواره های دیگر امکان کار ندارند، دور هم جمع کند.