خبرگزاری مهر - علی ابراهیمی گتابی* ، مردم دیار عاشقان اهل بیت (ع) که برسر سفره علی علیه السلام و آل علی (ع) نسل به نسل نشسته‌اند و جیره خوار این خاندان کرم هستند، این روزها همراه با کاروان اسرای اهل بیت (ع) همدل با قافلهٔ مصیبت به سمت کربلا عازم شده‌اند.
شور و شوق علویان هم نوا با زائران کوی عشق حال و هوای خاصی به شهرها داده است به طوری که دل هر بیننده ای را به سمت گنبد و بارگاه امام عشق هوایی می‌کند. اربعین حسینی با کاروان مصیبت زده اهل بیت رسول الله (ص) تداعی کننده هویت انقلابی است که سیدالشهدا (ع) برای آن با تمام اهل بیت، زن و فرزندان کوچک و بزرگ، و با بهترین اصحاب و یارانش به کربلا رفت، تا اسلام ناب محمدی زنده بماند.
اربعین یادآوری این پیام از بلندترین نقطه زمین که «اگر دین جدم جز با کشته شدن من زنده نمی‌ماند، پس ای شمشیرها مرا دریابید.»
این سخن رسای حسین بن علی (علیه السلام) برای دفاع از نهضت اسلام است، اسلامی علیه اسلام سازش و تسلیم، اسلام التقاط، اسلام سرمایه داری منهای عدالت، اسلام مرفهین بی درد، اسلام رفاه و تجمل و در یک کلام اسلام شیطانی بود.
اربعین فرصتی است برای مرور آنچه که زمینه ساز عاشورا بود و باعث این واقعه بزرگ تاریخ زمین شد. اربعین بازگشت به سیره حسینی و بیعتی دوباره با امام زمان و زنده نگه داشتن حقیقت همیشه زنده ای ست که خورشید هر روز از افق چشمانش برسر نیزه، طلوع می‌کند.
اربعین کربلایی است که بعد از یک چله به بلوغ عقلانی رسیده است تا این پیام به مردم مخابره شود که اگر خون‌های پاکی در غریبانه‌ترین روز زمان و در گمنام‌ترین روز زمین در لحظات پر عطش بر خاک تفتیده کربلا ریخته شد جز در مسیر رهایی از یوغ ظلم و ستم نبوده و نیست.
اربعین چله مقاومت پیام بر حماسه سازی است که با علم خونین نهضت حسین (ع) عالمی را با صبر زینبی‌اش بیدار کرد و به دنیا نشان داد که در زیر شدیدترین مصیبت‌ها و در آتش باران تیرها و نیزها هم می‌شود ایستاد و تن به سایه ظلم نسپرد.
اربعین خطابه‌های به چله نشسته علی بن الحسین حضرت سجاد (ع) است که در منابر شام و کوفه تاریخ آینده بشریت را روشن نگاه داشت. اربعین تصویر یک چله آب به گل نشسته فرات از گریه‌های شرمنده عباس (س) مظهر وفا و ولا است و تا ابد مشک‌های اشکی که به سمت امام عشق روانه است را سیراب می‌کند.
اربعین آمده است تا بگوید زنده نگه داشتن راه و رسم شهادت، ایستادگی و مقاومت در هر زمان و مکانی را باید از علمدار قافله بی سالار حضرت زینب (س) آموخت. اربعین آمده است تا صحیفه جرعه نوشان مشک عطش سقای تشنه لب را به روی دیدگان بشر باز کند، همان شهدایی که برای ماندگاری اسلام مُحرم حریم آل الله شدند و با چند قطره از اقیانوس شهامت وارثارن زمین را به اهل عالم نشان می‌دهند.
اربعین آمده است تمرینی باشد از دعوت اهالی زمین منتظر و زمان مضطر تا بگوید زخم عاشورا تا آن یار نیاید همیشه تازه است و عطرخونین آن کهنه پیراهن هر صبح از گلدسته‌ها به مشام زمین و آسمان می‌رسد.
* مدیر روابط عمومی سپاه کربلای مازندران