به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، رحیم رسولی، شاعر طنزپرداز، با بیان اینکه هنوز ظرفیت‌های لازم برای بررسی مسائل طنز وجود ندارد، اظهار کرد: حتی چارچوب‌های قانونی طنز نیز رعایت نمی‌شود و حتی رئیس جمهور کشور هم به عنوان مجری قانون گاهی اجازه اجرای قانون را ندارد و طنزپردازان هم به همین صورت جلوی بسیاری از فعالیت هایشان گرفته می‌شود و آثارشان با سانسور مواجه می‌شود، در حالی که عموما در چارچوب قانون گام برمی‌دارند.
وی ادامه داد: آثار طنز امروز کشور ممکن است در فضای مجازی بیشتر بازتاب داشته باشد، اما تیراژ یک هزار جلد و یا ۵۰۰ جلد کتاب آن هم با شرایط نشر امروز و سانسورهایی که کتاب های طنز با آن مواجه هستند، مخاطب چندانی ندارد. طنز در شبکه های اجتماعی مخاطبان بیشتری دارد، چرا که مردم با ادبیات مکتوب سر و کار ندارند.
این شاعر با تاکید بر اینکه نخستین بن‌مایه طنز اعتراض است، عنوان کرد: قانون باید برای اعتراض هم برنامه‌ای داشته باشد تا آزادی بیان به شکل صحیح وجود داشته باشد. اگر این گونه نباشد، آثار طنز به هجو و هزل و مسائل دیگر کشیده می‌شوند. متناسب با دغدغه‌های نویسنده و شاعر طنزپرداز، آثارشان نیز عمیق تر می‌شود. متاسفانه دغدغه‌های اغلب طنزپردازان کشور سطحی است و امور واقع را مجددا برای مخاطبانشان بازگو می‌کنند.
رسولی خاطرنشان کرد: با گسترش فضاهای مجازی، وجه ادبیاتی طنز در حال فراموشی است. در حالی که طنزپردازان باید دقت کنند که پیش از هر چه اهل ادبیات هستند و فرد سیاسی و ... نیستند. اما طنزپردازان به دلیل این که علاقه دارند دیده شوند، رو به مباحث این گونه می آورند.
وی با بیان اینکه دوستان طنزپرداز باید نسبت به جامعه خود آگاهی داشته باشند، گفت: همیشه به همکارانم می‌گویم که در جریان باش، ولی در هیچ جریانی نباش! معتقدم باید بررسی کرد و دید که چه اتفاقاتی در دنیا رخ می‌دهد. متاسفانه خود اهالی ادبیات و طنز مکتوب کشور مطالعه کمی دارند و باعث شده که طنز قدرت اصلی اش را از دست بدهد.
وی در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: در تمام متون ادبی برجسته کشورمان، طنز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و طنز یک اثر ادبی را مومیایی می‌کند و از گزند در امان نگه می‌دارد و جاودانه می‌کند. هر نوشته‌ای که در آثار کلاسیک و حتی مدرن می‌خوانیم، می‌بینیم که ویژگی طنز باعث شده متن برجسته شود.
این شاعر گفت: هر چه نگاه شاعر و نویسنده طنزپرداز عمیق‌تر و دقیق‌تر باشد، باید تسلط او به زبان نیز بالا باشد. شگفت‌انگیزترین کشف بشر همین زبان است و در دل هنر نیز شگفت‌انگیزترین عنصر، زبان و برجسته ترین روش نیز طنز است. طنز در موقعیت‌های سیاسی و اجتماعی و در برخورد با نهاد قدرت باید از ویژگی‌ها و قابلیت‌های زبانی استفاده کند تا تحت سانسور و فشار قرار نگیرد. متاسفانه این هنرمندی در آثار طنز وجود ندارد.
رسولی با اشاره به اینکه از طنزپردازان چه از سوی نهادهای داخلی و چه ارگان‌ها و نهادهای کشورهای دیگر حمایتی نمی شود، اظهار کرد: طنزپرداز باید قدرت خود را از واژه بگیرد. اگر به این نکته برسیم، طنز به مثابه فرهنگ می‌تواند در جامعه رسوخ کند و خود را نشان دهد و زمانی بتوانیم از لابه‌لای طنزهایمان تاریخمان را به آیندگان منتقل کنیم.