به گزارش خبرگزاری مهر، ۷۰۰ اثر در گروه علوم سیاسی جشنواره کتاب دین و پژوهش های برتر مورد داوری قرار گرفت که در نهایت کتاب درآمدی بر فلسفه سیاسی صدرالمتألهین از آثار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به عنوان اثر برگزیده قرار گرفت.
کتاب درآمدی بر فلسفه سیاسی صدرالمتألهین به قلم خلیل الرحمان طوسی توسط انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی منتشر شده است.
تا یک دهه قبل، سخن از امکان فلسفه سیاسی ملاصدرا، نزد ارباب فلسفه و دوستاران حکمت متعالیه، سخنی تعجب بر انگیز بود و انگاره طرح حکمت عملی مبتنی بر اندیشه این فیلسوف، امری کاملاً دست نایافتنی به نظر می رسید. حکمت متعالیه فلسفه ای دانسته می شد که گویی فلسفه اخلاق و فلسفه سیاسی – حتی آن گونه که اسلاف ملاصدرا در سنت فلسفی اسلام بدان پرداخته بودند ـ در آن هیچ راهی نداشت و گمان تقریباً تمامی خوانندگان فلسفه صدرایی بر این بود که وی هرگز به این مقوله از تفکر اسلامی نیندیشید و در باره آن چیزی ننگاشت؛ از این رو در آن ایام هرگاه طرح حکمت عملی در حکمت متعالیه را مطرح می کردم با شگفتی و ابراز استبعادِ آشنایان به حکمت صدرایی مواجه می شدم.
بخش های اصلی این کتاب عبارتند از: فصل اول: شرایط فرهنگی و سیاسی در عصر ملاصدرا، فصل دوم: جایگاه سیاست در حکمت متعالیه، فصل سوم: عدالت، فصل چهارم: مدینه فاضله، فصل پنجم: رئیس مدینه.
همچنین کتاب تفسیر سیاسی قرآن در ایران معاصر نیز به عنوان اثر برگزیده معرفی شد که به قلم یوسف خان محمدی در گروه علمی حقوق و علوم سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه شده بود.
نویسنده این کتاب پس از مقدمه مطالب و مباحث خود را در ۶ فصل چارچوب نظری، زمینه‌های فکری و سیاسی و اجتماعی ظهور تفسیر سیاسی قرآن در ایران معاصر، مختصات تفسیر سیاسی قرآن در اندیشه سیداسدالله خرقانی، مختصات تفسیر سیاسی قرآن در اندیشه رضاقلی شریعت سنگلجی، مختصات تفسیر سیاسی قرآن در اندیشه آیت‌الله سیدمحمود طالقانی و نتایج و پیامدهای قرآن‌گرائی سیاسی در ایران معاصر ارائه کرده و با بخشی که به نتیجه‌گیری اختصاص داده، کتاب را خاتمه داده است.
تفسیر سیاسی قرآن در ایران معاصر اندیشه ای نص محور و درون گراست که با اعتقاد به جامعیت و خودکفایی قرآن راه حل سیاست امروزین را در بازگشت بازفهمانه به قرآن می داند و از همین دیدگاه به نقد دوگانه سنت (تحجرگرایی دینی) و تجدد (ایدئولوژی‌های سکولار) می پردازد. و آن دو را در میان اندیشه‌های سیاسی موجود به چالش و نقد می‌کشاند.
این تفسیر، معطوف به سیاست و اصلاح اجتماعی بوده و به دنبال توجه محض به نظامی آزاد و عدالت محور در جامعه است.
مهم ترین شاخصه این رویکرد تفسیری آن است که شیوه ای جدید را در حکومت داری، تعاملات اجتماعی، روابط بین المللی و روابط فرد، جامعه و خداوند فرا روی بشر می‌نهد.
گسست از سنت های تفسیری گذشته، توجه به واقعیت های سیاسی – اجتماعی، محوریت توحید، پرهیز از اسرائیلیات و احادیث ضعیف، تأکید بر تاریخ و عقل‌گرایی، از دیگر شاخص های مهم تفسیر سیاسی قرآن به شمار می‌آید.