مجتبی بیدقی، کارشناس علمی موسسه الهیات تطبیقی آلمان معتقد است: تعریف هایی که سروش از وحی می دهد مبهم اند.

به گزارش خبرنگار مهر، مجتبی بیدقی، کارشناس علمی موسسه الهیات تطبیقی آلمان و دانشجوی دکترای الهیات کاتولیک و کلام شیعه دانشگاه پادربورن در نشست «تحلیل و نقد دیدگاه دکتر سروش درباره ماهیت وحی قرآنی»که ۱۲ دی ماه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد، به نقد دیدگاه های دکتر سروش درباره وحی پرداخت. 

بیدقی معتقد است: از چهار جنبه مفهوم‌شناسی، وجودشناسی، ماهیت‌شناسی و معرفت‌شناسی می‌توان به وحی پرداخت. ما از ماهیت وحی شروع می‌کنیم. زیرا باید ابتدا بدانیم ماهیت وحی چیست تا بتوانیم وجود آن را اثبات کنیم.

وی در ادامه بحثش با طرح پرسش مراد از وحی چیست؟ پاسخ می دهد: سه نظریه وجود دارد، اول اینکه وحی به مثابه حضور و مشاهده دانسته می‌شود، یعنی وحی چیزی است که نبی به واسطه لیاقتش چیزی را می‌بیند. دوم وحی به مثابه القا و مشاهده است و پیامبر توسط فاعلی دیگر چیزی را مشاهده می‌کند. سوم وحی به مثابه شنیدن است. از سوی دیگر وحی به مثابه فعل گفتاری، گزاره‌های معنادار یا محتوا و تجربه دینی تبیین شده است و سروش بین فهم وحی به مثابه مشاهده و گزاره‌های معنادار در نوسان بوده است.

فایل صوتی این نشست را می توانید از لینک بالا بشنوید.