به گزارش خبرگزاری مهر، علیرضا عرب* در یادداشتی که در خبرگزاری قدسنا منتشر شده نوشته است: در گزارش اخیر کمیته چهار جانبه صلح خاورمیانه مورخ اول جولای ۲۰۱۶ (تیر ۱۳۹۵) ادامه خشونت ها و تدوام سیاست شهرک سازی رژیم صهیونیستی توامان مانع صلح محسوب شده است.
کمیته چهار جانبه صلح خاورمیانه در سال۲۰۰۲ و به منظور احیاء مذاکرات صلح خاورمیانه تشکیل شد و متشکل از سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا، روسیه و آمریکا است.
در این گزارش هنگامی که صحبت از ادامه خشونت ها می شود در ارتباط با طرف فلسطینی منظور انتفاضه قدس است. کمیته چهارجانبه انتفاضه را مصداق مقاومت مشروع علیه اشغالگری اسرائیل بحساب نیاورده است. از طرفی در مبحث نفی خشونت، اشغالگر را با اشغال شده را هم وزن دانسته و تفاوتی میان آنها قائل نشده است.
در حالیکه مطابق حقوق و قوانین بین المللی، مردم فلسطین بعنوان ملت تحت اشغال حق مقاومت مشروع علیه اشغالگر را دارند.
این در حالی است که در قطعنامه ۲۳۳۴ شورای امنیت سازمان ملل متحد مورخ دسامبر ۲۰۱۶ تداوم سیاست شهرک سازی تنها مانع واقعی صلح دانسته شده است و ادامه خشونت ها و انتفاضه قدس مانع صلح اعلام نشده است.
رژیم صهیونیستی همیشه اصرار بر این مطلب داشته است که شهرک سازی ها مانع صلح نیست و کارشکنی فلسطینی ها و ادامه خشونت های طرف فلسطینی و انتفاضه مانع صلح است.
با قطعنامه اخیر شورای امنیت، مشخص شد علی رغم نظر اسرائیلی ها، جامعه بین المللی تداوم شهرک سازی توسط رژیم صهیونیستی را اصلی ترین مانع اصلی صلح می داند.
بنابراین قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد (دسامبر ۲۰۱۶) در مقایسه با گزارش اخیر کمیته چهارجانبه صلح خاورمیانه (اول جولای۲۰۱۶) از منظر فوق الذکر مثبت برآورد می گردد.
مساله مهم دیگر در تصویب قطعنامه۲۳۳۴ علیه شهرک سازی اسرائیل شکست راهبرد نوین دولت راستگرا و افراطی اسرائیل درخصوص ادامه فرایند مذاکرات صلح بصورت مستقیم و بی واسطه میان دوطرف فلسطینی و اسرائیلی است.
دولت راستگرا صهیونیستی و شخص نتانیاهو اصرار بر ادامه مذاکرات به اصطلاح صلح خاورمیانه بصورت مستقیم و بدون واسطه دارد تا به این ترتیب حداقل فشاری را که طرف سوم (که می تواند سازمان ملل، اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب، روسیه یا آمریکا باشد) در مذاکرات غیر مستقیم می تواند به اسرائیل جهت اخذ حداقل امتیازات به نفع طرف فلسطینی وارد آورد بطور کل منتفی شود.
حال با توجه به تصویب قطعنامه اخیر ۲۳۳۴ شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه تداوم سیاست شهرک سازی اسرائیل در سرزمین های اشغالی ۱۹۶۷ می توان آن را مصداق شکست راهبرد رژیم صهیونیستی در ادامه مذاکرات صلح بصورت بدون واسطه و مستقیم محسوب کرد و از این جهت تصویب قطعنامه مذکور مثبت ارزیابی می گردد.
همچنین قطعنامه اخیر شورای امنیت در محکومیت تداوم شهرک سازی اسرائیل، می تواند محل فرصت سازی های متنوع و گسترده سیاسی، حقوقی و اقتصادی جهت فشار حداکثری بر رژیم صهیونیستی توسط جبهه مقاومت قرار گیرد و از این حیث نیز مثبت قلمداد می شود.
نقاط منفی قطعنامه ۲۳۳۴شورای امنیت:
اما با توجه به گفتمان و راهبرد اصیل مقاومت اسلامی که متضمن پاسداشت اصول اسلامی و نیز حقوق ملت مظلوم فلسطین است، این قطعنامه نقاط منفی فراوانی هم دارد.
الف)کشور فلسطین در اراضی اشغالی ۱۹۶۷:
در این قطعنامه مکررا راه حل دوکشوری بعنوان تنها راه حل مساله فلسطین محسوب شده است.
در این راه حل منظور از کشور فلسطین، کل فلسطین بعنوان سرزمین اسلامی به مرکزیت قدس شریف نیست بلکه منظور تشکیل کشور فلسطین در اراضی اشغالی ۱۹۶۷ (کرانه باختری رود اردن و نوارغزه) است.
ب)تضییع حقوق ملت فلسطین و ابهام در خصوص آوارگان فلسطینی:
لازم به ذکر است در راه حل دوکشوری که معطوف به توافقنامه اسلو ۱۹۹۳ می باشد مساله آوارگان فلسطینی حل نشده و مبهم به نفع طرف اسرائیلی رها شده است.
این درحالی است که طبق قطعنامه های متعدد مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت طی سال های متمادی، مساله حقوق متنوع فلسطینی ها بویژه آوارگان فلسطینی به تصویب رسیده است و این تناقضی آشکار محسوب می گردد.
رفع تناقض آشکار با تردستی حقوقی:
متاسفانه قطعنامه اخیر شورای امنیت(دسامبر ۲۰۱۶) این تناقض آشکار را با تردستی حقوقی مرتفع کرده است؛ جایی که بیان می دارد:
«تأکید می‌شود که هیچ گونه تغییری نسبت به مرزهای ۴ ژوئن ۱۹۶۷ از جمله در رابطه با اورشلیم (بیت‌المقدس) به غیر از آن تغییراتی که از طریق مذاکرات مورد توافق طرفین قرار گرفته باشد مورد شناسایی قرار نخواهد گرفت».
فراز فوق در قطعنامه اخیر، حاکی از آن است که قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل و شورای امنیت تنها در چهارچوب فرایند صلح خاورمیانه و مذاکرات سازش و توافقات حاصل از آن که از اسلو ۱۹۹۳ آغاز شد و مبنای راه حل دوکشوری قلمداد می گردد، اعتبار دارد!!
ج)انتفاضه مصداق خشونت:
متاسفانه در این قطعنامه اخیر شورای امنیت نیزمثل گزارش جولای ۲۰۱۶ کمیته چهارجانبه صلح، مقاومت حقه ملت فلسطین و انتفاضه قدس مصداق خشونت معرفی می گردد و در این خصوص هیچ تفاوتی میان اشغالگر و اشغال شده قائل نشده است!
د)تائید شهرک سازی های قبل از سال ۱۹۶۷:
در قطعنامه ۲۳۳۴ شورای امنیت تنها شهرک سازی ها از سال ۱۹۶۷ به بعد محکوم شده و غیر قانونی محسوب می گردد .
این در حالی است که شهرک های وسیعی نیز قبل از سال ۱۹۶۷ در مناطق اشغالی ۱۹۶۷م تاسیس شده است که طبق قطعنامه اخیر قانونی محسوب می گردد!
اما تاسف بار اینکه طبق قطعنامه ۲۳۳۴؛ از میان انبوه شهرک های غیر قانونی ساخته شده از سال ۱۹۶۷ به بعد، فقط شهرک های ساخته شده از سال ۲۰۰۱ باید برچیده شوند!
علاوه بر تمامی موارد فوق، آنچه مهم است اینکه علی رغم تصویب قطعنامه ۲۳۳۴ شورای امنیت در محکومیت سیاست شهرک سازی اسرائیل، عزم بین المللی و ابزار موثر اجرایی جهت توقف شهرک سازی های رژیم صهیونیستی وجود نداشته و این قطعنامه ضمانت اجرایی ندارد.
*دکترعلیرضاعرب، عضو مجمع سازمان های غیردولتی و فعالان حامی آزادی قدس شریف