پلاسکو، جلوه گاه همیاری ملی 

روزبه کردونی در روزنامه ایران نوشت: «فروریختن ساختمان پلاسکو از ابعاد مختلف قابل بررسی است . می توان و باید پرسید که نقش رویه های غلط ، بی توجهی های اجرایی ، ناکارمدی مدیریتی و بی تدبیری سیاستی در بروز این فاجعه چه بوده است ؟ می توان و باید پرسید چرا از تجارب تلخ گذشته بویژه حریق خیابان جمهوری در سال ۱۳۹۲ عبرت گرفته نشد؟ و می توان و باید پرسید که آیا ما مصداق آن کلام امیرالمونین نیستیم که می فرماید : یَصِفُ العِبرَةَ و لا یَعتَبِرُ "عبرتها را بیان می کند، اما خود از آنها درس نمی گیرد"
در این میان اما دو بعد بسیار مهم در حادثه پلاسکو شایسته توجه بیشتر است . اول حماسه فداکارانه و شجاعانه مردان بی ادعای آتش نشان است که غیرتمندانه به دل آتش زدند و متعهدانه از خودگذشتگی کردند . دوم فضای گسترده همدلی و همیاری ملی است که توسط ایرانیان شکل گرفت.
واقعیت این است که  جوامع در مسیر تحقق آرمان های خود به روح ها و آدم های بزرگ و فداکار نیاز دارند. به جان های آزاد کسانی که آفتاب در درون خود دارند و بردیگران می افشایند . به افرادی که مصداق منظومه "خاموشی دریا" ی گوته باشند. قصورها و تقصیرها در بروز حادثه پلاسکو باید با دقت و جدیت بررسی شود اما اینها مانع از آن نیست که از بزرگی انسان های بی ادعایی که خماسه آفریدند یاد نشود .
از سوی دیگر حادثه پلاسکو ، جلوه گاه همدلی و همیاری ملی نیز شد . یگانگی ایرانیان با یکدیگر را به نمایش گذاشت. تیتر و صفحه اول روزنامه های شنبه ۲ بهمن ماه ۱۳۹۵ که همگی یکپارچه و یکصدا از غم و ماتم ایرانیان ، عزای ملت در سوگ قهرمان ملی ، نبرد غیرت و آتش و جان فشانی آتش نشانانی گفتند که سنگ تمام گذاشتند تا سالیان سال می تواند موضوع تحقیق محققان باشد . عذاب دلهای سوخته شده در حادثه پلاسکو به اضطراب و عذاب همه ایرانیان تبدیل شد . آتش نشانان گمنام بی آنکه خود بدانند در بسا مردمی که نمی شناختند همدردی ، همدلی و همیاری عمیقی برانگیختند.
نکته آخر اینکه حادثه پلاسکو باعث نزدیکی ایرانیانی شد که ثابت کردند از محنت دیگران بی غم نیستند.  این همدلی ملی را باید پاس داشت و آنرا پشتوانه اصلاح سیاست ها ، رویه های اجرایی ، غفلت ها ، قصورها و تقصیرهایی کرد که باعث بروز حوادثی فاجعه انگیز می شوند.»