شكاف سياسي لبنان فعال شده است و بحران به سمتي مي رود كه نيروهاي هر دو طرف سعي مي كنند با كشاندن پايگاه اجتماعي خودشان به خيابانها برنده ميدان شوند،ادامه اين وضعيت ممكن است دوباره شعله جنگ داخلي را در لبنان شعله ور كند.

اين كارشناس علوم سياسي تصريح كرد : در جريان جنگ اخير درجه شكاف گروههاي سياسي لبنان افزايش پيدا كرد و بعد از پايان جنگ هم به دليل اختلاف ديدگاهي كه از گذشته بود،اين شكاف دوباره فعال شد و تنش هاي فعلي جامعه لبنان، پيامد بروز شكاف هاي موجود و افزايش يافته است كه در رفتار و گفتار فعالان سياسي لبنان نمايان شده است.

- تقابل حزب الله با سنيوره :

رويوران در مورد انتقاد شديد حزب الله از دولت سنيوره گفت : انتقاد حزب الله به دولت سنيوره از آغاز جنگ سي و سه روزه شروع شد و دليل آن موضع گيري هاي خاص سنيوره بود، وي به عنوان نخست وزير لبنان موضع گيري هاي گروهي را به موضع گيري هاي ملي ترجيح داد، در طول دوره جنگ، سنيوره تلاش مي كرد در واقع بيان كننده مواضع اكثريت پارلمان باشد تا مدافع تماميت ارضي لبنان، اين موضع گيري هاي سنيوره باعث شد كه تضاد گروهي لبنان، به شكل تضاد فردي هم جلوه گر شد، دعوت سنيوره از بلر، نخست وزير انگلستان باعث شد كه حزب الله حمله شديدي را به وي انجام دهد.

حزب الله اين درايت را داشته كه سلاح خودش را هيچ گاه عليه جريانات داخلي لبنان به كار نبرده است

وي تاكيد كرد: اعتراض حزب الله هم به اين دليل بود كه انگليس يكي ازگذرگاههاي استراتژيك اسرائيل در جنگ اخير بود، حزب الله به خاطر اين اقدام و مجموعه رفتارهاي سنيوره، خواستار استعفاي نخست وزير لبنان شده است.


- تقابل اكثريت اجتماعي با اكثريت پارلماني :

اين كارشناس مسائل منطقه در بخش ديگري از ديدگاهايش اعلام نمود: يكي از مشكلات مهم لبنان اين است كه "اكثريت اجتماعي" در اين كشور با گروه "اقليت پارلماني" است كه اين يك نوع دوگانگي را در صحنه لبنان به همراه  آورده است، يعني اكثريت اجتماعي لبنان كه شامل حزب الله، امل و هواداران ميشل عون -جريان آزاد-است، اكثريت اجتماعي لبنان را بر عهده دارند اما مجلس اين كشور در اختيار گروه مقابل است.

رويوران با اشاره به خواست بسياري از گروههاي لبناني براي برگزاري انتخابات زود رس گفت: اين گروهها خواستار انطباق مفهوم اكثريت اجتماعي بر اكثريت پارلماني هستند ولي گروه حاكم تلاش مي كند قدرت را همچنان نگه دارد و همچنان اوضاع را در شرايط بعد از ترور حريري نگاه دارد و از آن بهره ببرد.

- گفتگوهاي ملي تنها راه مديريت بحران لبنان :

خبرنگار سياسي "مهر" از وي در مورد سرنوشت "گفتگوهاي ملي" كه با شروع جنگ متوقف شده بود، پرسيد كه وي پاسخ داد: گفتگوهاي ملي داخلي بين گروههاي لبناني، تنها راه كار موجود گروههاي لبناني است كه مي تواند بحران ملي لبنان را اداره كند.

رويوران تصريح كرد: بحران در شرايط فعلي به سمتي مي رود كه نيروهاي هردوطرف سعي مي كنند پايگاه اجتماعي خودشان را به خيابانها بكشانند و ادامه اين وضعيت ممكن است دوباره شعله جنگ داخلي را در لبنان شعله ور كند، در شرايط فعلي شروع مجدد دوره جديد-نهم- گفتگوهاي ملي مي تواند زمينه را براي بروز بحران هاي جديد در لبنان، خنثي كند.

وي در مورد خلع سلاح حزب الله گفت : حزب الله فقط در صورتي كه خودش بخواهد درچارچوب گفتگوهاي ملي به خلع سلاح تن مي دهد، حزب الله اين درايت را داشته كه سلاح خودش را هيچ گاه عليه جريانات داخلي لبنان به كار نبرده است.

- "جنبلاط " بلندگوي محور جديد سياسي-تبليغي غرب عليه ايران :

اين كارشناس منطقه در خصوص محور جديد تبليغاتي -سياسي غرب در بحران لبنان كه توسط "جنبلاط" تبليغ مي شود، گفت: جنبلاط ازمدتها قبل كه تغييرموضع سياسي داد به بلندگوي كشورهاي غربي، فرانسه و آمريكا تبديل شده است و براي آنها تئوري پردازي مي كند، اخيرا سعي كرده كه محور"گفتگوهاي ايراني -عربي" را جايگزين "گفتگوهاي ملي" در لبنان كند كه اين با حمايت كشورهاي غربي نيز مواجه شده است.

 انتقاد حزب الله به دولت سنيوره از آغاز جنگ سي و سه روزه شروع شد و دليل آن موضع گيري هاي خاص سنيوره بود، وي به عنوان نخست وزير لبنان موضع گيري هاي گروهي را به موضع گيري هاي ملي ترجيح داد

رويوران افزود: واقعيت اين است كه ايران در امور داخلي لبنان دخالتي نمي كند ، ايران به عنوان يك قدرت منطقه اي ، تاثيرات طبيعي خود را بر اطراف مي گذارد كه اين به معناي دخالت در امور داخلي كشورهاي ديگر نيست.

- گروههاي لبناني چاره اي جز توافق ندارند :

وي آينده تحولات سياسي لبنان را چنين پيش بيني كرد: در لبنان 18 طائفه در كنار هم زندگي مي كنند كه در ابعاد سياسي-فرهنگي ، "فرهنگ طائفي" بر "هويت ملي" غلبه پيدا كرده است كه اين از نقاط منفي فرهنگ لبنان است، اما در كنار آن يك فرهنگ ديگر هم در لبنان ايجاد شده است كه "تحمل اجباري يكديگر" است كه اين باعث مي شود قدرت به طور انحصاري و بلند مدت  در دست هيچ گروهي نماند.

اين كارشناس كشورهاي عربي اظهار داشت : با توجه به واقعيات جامعه لبناني ، گروههاي لبناني ناچار هستند كه با هم توافق كنند، تجربه تلخ جنگ داخلي در دهه 50، 70 و 80 ميلادي پيش روي لبناني ها است و اينها نتيجه انحصار قدرت بود.

- پيمان طائف همچنان كارايي دارد :

رويوران در پاسخ به سئوالي در مورد امكان يا عدم استمرار نظم فعلي لبنان بر اساس پيمان "طائف" گفت : جامعه لبناني بعد از تجربه يك جنگ طولاني مدت داخلي به "قرارداد طائف" رسيد ، اين قرارداد باعث شد كه قدرت در لبنان به شكل اجماع ملي جلوه پيدا كند و يك تقسيم قدرت نسبتا منطقي بين گروههاي لبناني ايجاد شود، اين قرارداد در طول تاريخ سياسي لبنان يك گام به جلو است  و نمي توان گفت كه تاريخ مصرف آن در شرايط فعلي به پايان رسيده است، ساختار فعلي لبنان كه بر اساس پيمان طائف آرايش يافته است(1990) راهكار حفظ تماميت ارضي لبنان است و گروههاي لبناني هنوز به فكر جايگزيني آن نيستند و به نظر هم نمي رسد كه جايگزيني براي آن وجود داشته باشد.