خبرگزاری مهر- گروه سیاست- علی دارابی" عضو جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی در یادداشتی به مناسبت روز ملی فناوری هسته ای به اهمیت این دانش پرداخت.
متن کامل این یادداشت بدین شرح است:
سال ها قبل وقتی تقویم را ورق می زدیم و نگاه می کردیم و برای بیستم فروردین دنبال مناسبتی می گشتیم، فقط به سالروز قطع رابطه سیاسی ایران و آمریکا، شهادت هنرمند بسیجی (سید مرتضی آوینی) و روز هنر اسلامی برمی خوردیم، اما به همت دانشمندان غیور ایرانی که با وجود تمامی ترفندهای نظام سلطه، به خوبی فعل خواستن را صرف کردند، از ۱۱ سال پیش رخداد میمون و بسیار غرورآفرین پیوستن ایران اسلامی به باشگاه هسته ای جهان با عنوان روز ملی فناوری هسته ای در تقویم ها به ثبت رسید.
ماجرا از این قرار بود که ۲۰ فروردین سال ۱۳۸۵، خبر دستیابی ایران به فناوری غنی سازی اورانیوم و راه اندازی یک زنجیره کامل غنی سازی در نطنز در رسانه های ایران و جهان اعلام شد. در پی این خبر، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، به پاس قدردانی از تلاش های افتخارآمیز دانشمندان جوان ایران اسلامی، بیستم فروردین ماه، مقارن با تکمیل چرخه سوخت هسته ای در تقویم رسمی ایرانیان، روز ملی فناوری هسته ای نام گرفت.
بی تردید ۲۰ فروردین، یادآور روز ملی فناوری هسته ای و اعلام بومی شدن دانش هسته ای در ایران اسلامی و مجهز شدن سرزمین ایران به انرژی هسته ای و در واقع روز بزرگ تحقق شعار «ما می توانیم» است. کنت والتز از اندیشمندان برجسته حوزه روابط بین الملل معتقد است هرچند کشورهای بزرگ و دارای قدرت هسته ای به انحای مختلف نباید اجازه دهند تا کشورهای دیگر به این فناوری دست پیدا کنند، اما باید به صراحت اذعان کرد چنانچه دولت و ملتی مصرانه، فناوری هسته ای را بخواهند، بدان دست خواهند یافت و هیچ قدرتی نمی تواند مانع آن شود. گفته این دانشمند غربی در حقیقت مؤید این نکته مهم است که دستیابی به فناوری هسته ای، مانند هر دانش دیگری مستلزم خودباوری و اعتماد به نفس ملی است.
فی الواقع انرژی هسته ای، کلید تعیین کننده استقلال و عدم استقلال کشورها در دنیای آینده است. با توجه به محدودیت منابع خداداد سوخت فسیلی، فناوری اکتسابی در زمینه سوخت پاک و انرژی هسته ای، نقش مهم و برجسته ای در تعیین شاخص های اقتدار و استقلال کشورها ایفا می کنند.
اکنون ایران اسلامی، به جمع اعضای کم شمار باشگاه کشورهای اتمی پیوسته و تاریخ برای همیشه، این افتخار بزرگ را به همراه خواهد داشت؛ همان تاریخی که پس از چند سالی توسط تاریخ نویسان و سیاست مداران، از امید ایران و دشمن تراشی های بسیاری از کشورها خواهند نوشت؛ از تحریم اقتصادی و تحمل ایرانیان، جلوگیری از فناوری هسته ای و تلاش ایرانیان برای رسیدن به حق مسلّم خود!