دكتر مهدي صميمي اردستاني ، روانپزشك در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: در اين جمعيت تعداد زنان مبتلا به افسردگي بيشتر از مردان است كه دلايل مختلف هورموني ، استرس ها و علل اقتصادي از جمله عوامل بروز اين افسردگي ها است.
وي اظهار داشت: شيوع افسردگي در ايران تفاوتي با كشورهاي ديگر ندارد. بنابراين بر خلاف آنچه كه مردم تصور مي كنند به علت استرس هايي كه اغلب ناشي از مسائل اقتصادي مي شود ، شيوع افسردگي در كشور بيش از ساير كشورها نيست و آمار آن در حد آمار جهاني است.
اين روانپزشك تصريح كرد: در برخي موارد افراد مبتلا به افسردگي شكايتي از بيماري افسردگي خود ندارند. بنابراين بيماري آنان مورد درمان قرار نمي گيرد ، در صورتي كه افسردگي خفيف هم بايد درمان قرار گيرد.
وي گفت: احساس خستگي، بي انرژي بودن، عدم لذت از زندگي به ويژه در مواردي كه تا پيش از اين مورد علاقه بوده، كلافه بودن از نشانه هاي افسردگي است كه با وجود قابل مشاهده بودن ممكن است فرد شكايت نمي كند.
صميمي اردستاني با بيان اينكه بي تفاوتي ها ، عصبانيت ها ، برخي حالات افسردگي و بروز افكار خودكشي مي تواند علائم افسردگي باشد ، گفت: هر نوع ارتكاب به خودكشي به طور حتم به علت وجود بيماري هاي روانپزشكي بوده است و حتما در كنار اين بيماري نيز افسردگي وجود دارد چون افراد با وضعيت طبيعي هيچ گاه خودكشي نمي كنند.
اين روانپزشك اظهار داشت: واكنش و استرس بيش از اندازه به اتفاقات و مختل شدن ارتباط فرد با ساير افراد، كم حوصله شدن، خلق گرفته و از بين رفتن روحيه شاد و پر انرژي نيز علائم بروز افسردگي حتي به ميزان خفيف است.
وي افزود: واكنش افراد نسبت به از دست دادن بستگان نيز بايد در حد خاصي باشد كه به صورت غمگيني ظاهر مي شود اما در صورت واكنش بيش از اندازه ، نشاني از افسردگي حتي از درجه خفيف است.
صميمي اردستاني تصريح كرد: عدم درمان افسردگي حتي نوع خفيف آن منجر به مزمن شدن بيماري مي شود عوارضي نظير ايجاد اختلال در ارتباط با خانواده كه ممكن است به جدايي و طلاق منجر و يا در صورتي كه فرد افسرده جزء يكي از والدين باشد منجر به بي تفاوتي نسبت به فرزندان و عدم خدمات دهي و ارتباط لازم خواهد شد.
اين روانپزشك ادامه داد: در صورت عدم درمان افسردگي ، حداقل عارضه اي كه فرد به آن دچار مي شود كاهش شديد كيفيت زندگي به علت عدم كارايي اجتماعي و خانوادگي است.