مجله مهر: بدون شک حادثه‌ای که در نیروگاه چرنوبیل در کشور اوکراین رخ داد را باید بزرگترین فاجعه انسانی دانست که همچنان آثار آن باقی مانده است. در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ و در رآکتور شماره ۴ نیروگاه چرنوبیل انفجار و آتش‌سوزی رخ داد که در پی آن مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا منتشر شد.
این آتش‌سوزی به مدت ۹ روز ادامه داشت و افراد زیادی در اثر انفجار و پس از آن با اثرات رادیواکتیوی جام خود را از دست دادند. اما چیزی که این حادثه را مهلک می‌کند، وجود تششعات هسته‌ای بسیاری زیادی بود که در منطقه منتشر شد و با وجود اینکه محل را کاملا تخلیه کرده‌اند، اما ذراتی که از این انفجار در محیط منتشر شد، همچنان تاثیر گذار است. در اطراف این نیروگاه مناطقی وجود دارد که افراد خانه‌های‌شان را رها کرده و رفته‌اند، هرچند که هنوز هم هستند کسانی‌که حاضر نشده‌اند از منطقه جابه‌جا شوند.
نیازی به گفتن نیست، اما حتی امروزه هم نمی‌توان در این منطقه برای مدت طولانی زندگی کرد و وجود تشعات هسته‌ای هنوز هم روی انسان‌ها موثر است و می‌تواند باعث بروز سرطان شود.
در این گزارش عکس‌هایی از چرنوبیل را قبل و بعد از حادثه انفجار می‌بینیم.
هتل بلاک
این هتل که برای میزبانی بازدیدکننده‌ها از منطقه ساخته شده بود، یک مجتمع لوکس به حساب می‌آمد که از تکنولوژی‌ها و سازه های جدید و هیجان انگیز بهره گرفته بود. در گذشته و در حیاط روبرویی آن گل‌های زیادی را می‌شد دید که با دقت کاشته شده بودند، اما پس از حادثه چرنوبیل، هتل دیگر مانند قبل نبود، گیاهان از بین رفتند و به جای آن‌ها درختانی هستند که خودشان رشد کرده‌اند، دیواره‌های هتل ترک خورده و آسیب دیده است. این یک واقعیت است که هنوز هم اثرات هسته‌ای در منطقه وجود دارد و آب و خاک آن را آلوده می کند.
خانه‌های معمولی
در خیابان‌های پریپیات که که در نزدیکی نیروگاه هسته‌ای واقع شده، پیش از این اتفاق زندگی جریان داشت، بسیاری از کسانی‌که در نیروگاه کار می‌کردند در این شهر زندگی می‌کردند و در عکس سمت چپ زندگی در شهر جریان دارد، اما پس از فاجعه انفجار همه‌چیز تغییر می‌کند، علاوه بر اینکه شهر متروکه می‌شود، در شهر درخت‌هایی نامنظم رشد می‌کنند و چیزی مانند خاک نرم روی ساختمان‌ها نشسته است.
یک روز عادی در پریپیات
در این عکس که پس از فاجعه چرنوبیل از شهر گرفته شده است، خانه‌هایی آرام را می‌بینید که برف روی آن‌ها نشسته؛ اما حتی در عکس هم می‌توان مرگ را حس کرد که در شهر وجود دارد.
یک خیابان معمولی
خیابانی که مشخص است روزگاری پر جنب و جوش بوده و زندگی در آن جریان داشته، دیگر شکل سابق را ندارد. با اینکه تیر چراغ برق‌ها همچنان سرجای خودشان هستند، اما شهر از انرژی خالی شده و دیگر کسی بخواهد در این منطقه راه برود، باید با لباس های کاملا ایمنی باشد.
رسیدگی به گل‌ها
این عکس قبل از اتفاق گرفته شده و گروهی از زنان را نشان می‌دهد که در حال رسیدگی به گل‌ها هستند، احتمالا علف‌های هرز را از جا در می‌آورند و گل‌های جدید را در باغچه‌ها می‌کارند، اما پشت سر آن‌ها دقیقا نیروگاه قرار گرفته، معلوم نیست این زن‌ها امروز زنده هستند یا نه، اما قطعا در آن زمان با روحیه و انرژی زندگی می‌کردند.
پس از انفجار
این عکس دقیقا پس از انفجار نیروگاه گرفته شده، هنوز می‌توان دودی که از محل انفجار خارج می‌شود را دید. خرابی‌ها هنوز کاملا مشخص نیست، اما محققان در همان زمان گفتن که با توجه به میزان مواد هسته‌ای که منتشر شده، این منطقه تا سه هزار سال آینده ممکن است برای زندگی انسان مناسب شود.
شهر رهاشده
این تصویر بسیار ترسناک است، نشان می‌دهد طبیعت به راحتی جای خالی انسان را پر می‌کند! شهربازی با اسباب‌بازی‌هایش دیگر از بین رفته و همه جا را شاخه‌های درختان گرفته است.
تغییر شکل بچه خوک
احتمالا با دیدن این عکس فکر می‌کنید با یک موجود یا وسیله عجیب روبرو شده‌اید، در صورتیکه این یک بچه خوک است، بچه‌ای که در یکی از زمین‌های کشاورزی اطراف پریپیات در شکم مادرش بود که انفجار رخ داد. پس از اینکه به دنیا آمد، اندام‌های اضافه داشت و ظاهری کاملا متفاوت. حالا جسد او را در کنار دیگر ابزار باقی مانده از چرنوبیل در یک موزه نگه‌داری می‌کنند.
خرابه‌ها
در این تصاویر حجم زیادی از خرابی های ساختمان را می‌توان دید. مشخص است که نیروگاه از بین رفته و تیرآهن‌ها هم به واسطه هوای گرم ذوب شده‌اند.
آغاز تمیزسازی
در این عکس آغاز مراحل تمیزسازی ساختمان نیروگاه را می‌بینیم. برای این کار جرثقیل عظیمی نسب شده تا لاشه آهنی و در هم تاب خورده را جابه جا کند.
قبل و بعد خیابان اصلی
این تصویر یکی از خیابان‌های اصلی پریپیات است، جایی که مردم برای کار و زندگی‌شان در گذر هستند، همه‌چیز سرجای خودش است و کسی فکر نمی‌کند با یک انفجار زندگی‌شان به طور کلی تغییر می‌کند. پس از انفجار هسته شهر را تخلیه کردند و خیلی‌ها تنها با یک چمدان رفند به خیال اینکه بازمی‌گردند، اما دیگر هرگز کسی به این شهر برنگشت.