به گزارش خبرگزاری مهر، محمدحسین نوروزی در پایان جلسه کمیته کاربست پروژه‌ها گفت: در دهه‌های اخیر افزایش جمعیت شهری و توسعه شهرنشینی از یک سو و تقاضای روزافزون سفرهای درون شهری از سوی دیگر، منجر به افزایش استفاده از خودروی‌های شخصی در تهران شده است؛ لذا تلاش در جهت توسعه حمل‌ونقل عمومی یکی از مهم‌ترین اقدامات در حوزه حمل‌ونقل شهری بوده و نیازمند بررسی‌های لازم جهت توسعه و کارآمد کردن این شیوه سفر است.
وی عنوان کرد: محدودیت‌های توسعه حمل‌ونقل عمومی اتوبوس برای افزایش ظرفیت جابجایی آن و استفاده از راهکارهای اصلاح عملکرد خطوط موجود اتوبوسرانی در شهر تهران به یک ضرورت برای این کلان شهر تبدیل شده است. از این رو انجام مطالعاتی جهت برآورد تعداد مسافر ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی (اتوبوس) به منظور برنامه‌ریزی عملیاتی خطوط اتوبوسرانی که گام اول برای ارائه راهکارهای اصلاحی بهبود وضعیت سرویس‌دهی خطوط موجود به شمار میرود، ضروری به نظر می رسید تا با برآورد تعداد مسافر اتوبوس، سازوکار مناسبی برای خصوصی‌سازی خطوط فراهم شده و فرایند خصوصی‌سازی بهبود یافته یا چارچوب‌دار شود.
نوروزی با اشاره به این که این مطالعه با هدف استفاده بهینه از پایگاه اطلاعات جمع‌آوری شده در شهرداری تهران در سال ۹۵ در دستور کار مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران قرار گرفته است و اکنون به پایان رسیده است. افزود: به طور کلی اطلاعات موجود و ثبت شده توسط سیستم اتوبوسرانی شهر تهران، به دو دسته سیستم جمع‌آوری خودکار کرایه (AFC) و سیستم موقعیتیاب خودکار وسیله نقلیه (AVL) تقسیم می‌شود. جمع‌آوری خودکار کرایه یا بلیط الکترونیکی دانشی است فنی و کاملاً تخصصی که در سیستم حمل‌ونقل عمومی شهر تهران شامل اتوبوس و مترو راه‌اندازی شده است.
مدیر مطالعات و برنامه‌ریزی حمل و نقل و ترافیک مرکز مطالعات تصریح کرد: استفاده از بلیط‌های الکترونیکی، باعث کاهش هزینه‌های شهری شده و در سطح کلان، یکپارچگی برای مدیریت فروش و پرداخت در سامانه‌های حمل‌ونقل عمومی فراهم نموده است. در ابتدا سیستم جمع‌آوری خودکار کرایه، تنها جهت دریافت مکانیزه کرایه طراحی شده بود، اما با گذر زمان از این سیستم در سایر کشورها به عنوان منبع بسیار موثق و مفید جهت انجام مطالعات حمل‌ونقل شهری استفاده شد. بخش دوم داده‌ها، داده های ثبت شده توسط موقعیتیاب خودکار موجود در اتوبوس‌ها است. این سیستم، موقعیت لحظه‌ای اتوبوس‌ها را با دقت قابل قبولی به مرکز اتوبوسرانی ارسال میکند و به منظور تعیین موقعیت جغرافیایی ناوگان اتوبوسرانی مورد استفاده قرار می گیرد. به طور معمول، اطلاعات جغرافیایی بوسیله سیستم مکانیابی جهانی(GPS) مشخص می‌شود.
وی افزود: با توجه به این که از یک طرف بخش قابل توجهی از کرایه مسافران خطوط اتوبوسرانی از طریق سیستم پرداخت الکترونیک (AFC) پرداخت می‌گردد و از طرف دیگر کلیه ناوگان اتوبوسرانی تهران به سامانه مکانیابی (AVL) مجهز هستند، هدف این مطالعه استفاده از اطلاعات این دو سیستم و ایجاد مدلی به منظور به برآورد تعداد و توزیع مسافرین خطوط اتوبوسرانی شهر تهران تعیین شد.
مطالعه مزبور شامل شش فصل به شناسایی و تحلیل وضع موجود شهر تهران و چگونگی جمع‌آوری داده‌ها و کیفیت آنها، تعیین راهکارهای انطباق داده‌های دو سامانه (AFC و AVL) با یکدیگر و ساخت مدل مربوط به پیش‌بینی حجم مسافر ایستگاه‌های اتوبوس پرداخته است. در نهایت برای تسهیل استفاده عملی از این مطالعه نرم‌افزار برآورد تعداد مسافر ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی (اتوبوس) ارائه شده و جزوه آموزشی استفاده از نرم‌افزار و دستورالعمل برداشت، دسته‌بندی و ورود اطلاعات جهت استفاده از نرم‌افزار نیز تهیه شده است.