خبرگزاری مهر-گروه استانها؛ وقتی چهره رنجور و قامت خمیده او را می‌بینی باور نمی‌کنی که این همان مرد جاده‌ها، سلطان جاده‌های ایران و پدربزرگ دوچرخه‌سواری ایران است که بارها و بارها جاده‌های صعب‌العبور کشور را درنوردیده و پا در رکاب دوچرخه‌اش افتخار آفریده و بعد از ۵۷ سال رکاب زدن تنها آرزویش این است که مردم فراموشش نکنند.
برخلاف خیلی از پسربچه‌ها که با فوتبال بازی کردن در محله باعث دردسر همسایه‌ها می‌شدند، حسن دائمی و دوستانش با دوچرخه‌هایشان در محله مشهور بودند.
او و دوستانش هر زمان که از مدرسه می‌آمدند دوچرخه‌های خود را برمی‌داشتند و به کوچه و خیابانمی‌زدند؛ آن‌ها عادت داشتند که با یکدیگر مسابقه دوچرخه‌سواری بدهند و کورس بگذارند.
۲۰ ساله بود که در کنار درس و مدرسه در باشگاه دوچرخه‌سواری ثبت‌نام کرد
او ۲۰ ساله‌اش بود که در کنار درس و مدرسه در باشگاه دوچرخه‌سواری محلشان ثبت‌نام کرد تا فوت‌وفن‌های این رشته را به‌خوبی یاد بگیرد و در دوچرخه‌سواری استاد شود.
دائمی در طول این مدت به خاطر سفرهایش ۱۰۰ مدال رنگارنگ گرفته که چند تا از آن‌ها را به موزه حرم امام رضا (ع) تقدیم کرده است.
این دوچرخه‌سوار همدانی تاکنون همه شهرهای ایران را رکاب زده و خاطرات وی در کتابی به نام «مرد جاده‌های ایران» نگاشته شده است.
برای آشنایی بیشتر با پدربزرگ دوچرخه‌سواری ایران پای صحبت‌های سلطان جاده‌های ایران نشستیم.
از کودکی به دوچرخه‌سواری علاقه‌مند بودم و روزی ۲ تا ۳ ساعت هر روز رکاب می‌زدم سلطان جاده‌های ایران در گفتگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه زندگی سختی را پشت سر گذاشته‌ام، اظهار داشت: از بدو تولد از نعمت داشتن پدر محروم بودم و با زحمت و تلاش شبانه‌روزی مادر و مادربزرگم بزرگ شدم؛ همین‌که به هفت‌سالگی رسیدم به کمک مادر در دبستان سعدی نام‌نویسی کردم و تا کلاس اول متوسطه درس خواندم و به علت نداشتن سرپرست از ادامه تحصیل بازماندم.
حسن دائمی افزود: از کودکی به دوچرخه‌سواری علاقه‌مند بودم و در کلاس این ورزش در باشگاه نیلی که تیم دوچرخه‌سواری داشت ثبت‌نام کردم و بعد از مدتی به‌عنوان ورزشکار منتخب به تهران اعزام شدم و مقام سوم کشوری را به دست آوردم و بعد از به دست آوردن این مقام رکاب زدن را به‌صورت حرفه‌ای ادامه دادم.
وی بابیان اینکه روزی ۲ تا ۳ ساعت در روز رکاب می‌زدم، گفت: به همین خاطر تصمیم گرفتم با دوچرخه به شهرهای ایران سفر کنم و اولین سفر خود را از همدان به مقصد مشهد شروع کردم که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران این اولین باری بود که یک دوچرخه‌سوار قصد داشت مسافت ۱۸۰۰ کیلومتری همدان تا مشهد را رکاب بزند.
پدربزرگ دوچرخه‌سواری ایران عنوان کرد: مسیرم را از همدان شروع کردم و می دانستم که مسیر سختی را پیش رو دارم و باید از شهرهای قزوین، تهران، سمنان، دامغان و شاهرود عبور می‌کردم تا به مشهد برسم.
وی ادامه داد: آن زمان تنها ۲۵ سال داشتم که سفر خود را شروع کردم و قدرت جوانی باعث شد سفرم ۱۵ روز بیشتر طول نکشد که من در این مدت توانستم خودم را به مشهد برسانم.
حتی در زمان جنگ ایران و عراق از دوچرخه‌سواری دست نکشیدم و برای اینکه به رزمنده‌ها روحیه بدهدم با دوچرخه به مناطق عملیاتی رفتم و پس از گذشتن از شهرهای ملایر، دورود و خرمشهر به مناطق عملیاتی فاو رسیدم دائمی بابیان اینکه پس از اولین سفرم به مشهد تصمیم گرفتم با دوچرخه به تمام شهرهای ایران سفر کنم، بیان کرد: شهرهای آبادان، خرمشهر، منجیل، کرمانشاه، باختران و ... را هم با دوچرخه رکاب زدم و من حتی در زمان جنگ ایران و عراق از دوچرخه‌سواری دست نکشیدم و برای اینکه به رزمنده‌ها روحیه بدهدم با دوچرخه به مناطق عملیاتی رفتم و پس از گذشتن از شهرهای ملایر، دورود و خرمشهر به مناطق عملیاتی فاو رسیدم.
وی خاطرنشان کرد: رزمنده‌ها استقبال گرمی از من داشتند و به خاطر این کارم از من تشکر کردند در واقع بعد از این حرکت بود که روزنامه‌ها لقب سلطان جاده‌های ایران را به من دادند.
سلطان جاده‌های ایران بابیان اینکه ۵۷ سال دوچرخه‌سواری کرده‌ام، گفت: تاکنون سه بار برای ورزش دوچرخه‌سواری جراحی‌شده‌ام و به دلیل فشارهای بسیاری که در مسابقه‌ها و جاده‌ها وجود داشت، هم‌اکنون به چسبندگی روده و زخم معده مبتلا هستم و یک‌بار به خونریزی معده دچار شدم و از مرگ نجات پیدا کردم.
دائمی عنوان کرد: همچنین ۳ سال به آلزایمر مبتلا شدم و امید به زندگی نداشتم که با کمک متخصص مغز و اعصاب و فداکاری نسرین خرمی به زندگی بازگشتم.
وی بابیان اینکه در مسیر ورزشی‌ام خانواده‌ام همیشه پا به پای من بوده‌اند، بیان کرد: همسرم و فرزندانم فداکاری‌های زیادی انجام داده‌اند و از مشوق‌های اصلی من بوده‌اند.
پیشکسوتان نیاز به توجه دارند
دائمی بابیان اینکه پیشکسوتان نیاز به توجه دارند، گفت: درگذشته دوچرخه‌سواران قدرتمندی مانند پرویز کوکایی، غلامرضا بیگدلی، مرحوم غلام لوکس، برادران پوینده و محمود بیات بهترین دوچرخه‌سواران استان بودند و انتظار می‌رود انجمن پیشکسوتان ورزش به نیروهای ورزشکاری که عمر و جان خود را در راه ورزش گذاشته‌اند، بیشتر توجه شود.
وی یادآور شد: مشکل معیشت از مشکلات بزرگ همه پیشکسوتان و گذران زندگی سخت بسیار سخت است، امورات زندگی ما را فرزندم که کارمند بانک است می‌دهد و از مسئولان انتظار توجه به معیشت پیشکسوتان را دارم.