به گزارش خبرنگار مهر به نقل از رویترز، چند مایل دورتر از معدن عظیم تاوان تولگوی مغولستان، روزانه حدود ۲هزار کامیون در روز به صحای گوبی رهسپار می‌شوند و از جاده‌ای بسیار باریک و پر از چاله و دست‌انداز که به نقطه سیاه حادثه‌خیز تبدیل شده است محموله‌های زغال‌سنگ را به چین انتقال می‌دهند.
در نزدیکی این محل راه‌آهنی پایه ریزی شده است که قرار است تاوان تولگوی را به چین و به جنوب وصل کند. این خط آهن در صورتی که تکمیل شود مغولستان را که در حال حاضر در تنگنای مالی قرار دارد و به هیچ دریای آزادی متصل نیست، قادر می‌سازد زغال‌سنگ بیشتری را با قیمتی بالاتر به بزرگترین مشتری خود که درعین‌حال در این پروژه سرمایه‌گذارهم هست، بفروشند.
اما علی‌رغم فواید اقتصادی واضحی که این طرح برای مغولستان دارد، این پروژه قربانی احساس نگرانی از رشد نفوذ چین شده است که مغول‌ها گاه و بی‌گاه به آن می‌اندیشند.
این احساسات در انتخابات ریاست جمهوری مغول‌ها در روز دوشنبه(امروز) بسیار تاثیر گذار است.
فرماندار منطقه تسوگستسی، اورگودول بادارچ، با اشاره به روسازی شنی‌ای که ریل‌ها باید روی آن قرار می‌گرفت می‌گوید: دو سال است که این پروژه بدون هیچ فعالیت و پیشرفتی اینجا رها شده است. این روسازی در مسافتی ۲۰۰ کیلومتری (۱۲۴ مایلی) گسترده شده است.
او ادامه می‌دهد: من مطمئن نیستم ولی شاید مجبور شویم با گذشت زمان از رها شدن پروژه و کاهش مقاومت روسازی، این پروژه را کاملا از آغاز دوباره اجرا کنیم.
رای دهندگان باید از بین یک کاندیدای طرفدار سرمایه‌گذاری و یک کاندیدای پوپولیست طرفدار منابع ملی، یک نفر را به عنوان رئیس جمهور خود انتخاب کنند؛ انتخاباتی که در واقع یک رفراندوم درباره سیاست‌گذاری اقتصادی و تعیین نقش چین در اقتصاد این کشور است.
سهم چین از تجارت خارجی مغولستان از ژانویه تا سال جاری میلادی ۶۸.۵ درصد بوده که نسبت به ۱.۵ درصد در سال ۱۹۸۹ رشد قابل توجهی کرده است. در محدوده ژانویه تا می امسال چین ۹۰.۵ درصد از صادرات مغولستان را دریافت کرده است.
چین به زغال‌سنگ و مس مغولستان نیاز دارد و در صورتی‌که مغولستان اجازه بدهد، سرمایه لازم برای ایجاد زیرساخت‌های لازم جهت انتقال این منابع را هزینه خواهد کرد.