ایرج محمدی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شکلاتی» به کارگردانی سهیل موفق در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه این اثر سینمایی هیچ برداشتی از فیلم «کارخانه شکلات سازی» به کارگردانی تیم برتون نیست، توضیح داد: گرچه بسیاری از منتقدان در ابتدای ساخت این فیلم فکر می کردند که «شکلاتی» برداشتی از فیلم تیم برتون است اما این اثر سینمایی داستان یک پسربچه ۱۳ ساله است که یک کارخانه شکلات سازی را به ارث می برد.
وی ادامه داد: در این فیلم شخصیت اصلی با نام پارسا به دلیل سن کمی که دارد نمی تواند به تنهایی کارخانه پدری را هدایت کند و در مسیر راه او مشکلاتی وجود دارد که با کمک بزرگترها و دوستانش آنها را مرتفع می‌کند.
این تهیه کننده با اشاره به سابقه فعالیتش در سینمای کودک بیان کرد: از ابتدای فعالیتم در حوزه سینما و از سال ۵۸ در حوزه سینمای کودک و نوجوان فعالیت می کردم که از جمله کارهای من می توان به سریال «زی زی گولو» و فیلم سینمایی «بادبادک سفید» اشاره کرد. گرچه سینمای کودک و نوجوان برای من دغدغه است ولی مدتی از این حوزه فاصله گرفته بودم و در بخش سینمای بزرگسالان فعالیت می کردم تا اینکه فیلمنامه «شکلاتی» به دستم رسید و با توجه به فضای متفاوتش، تهیه کنندگی آن را بر عهده گرفتم.
محمدی فیلم «شکلاتی» را که در سی امین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان حضور دارد یک اثر جذاب و دیدنی برای بچه ها دانست و گفت: در دوره ای که درصد بیکاری در کشور افزایش پیدا کرده و بحث لزوم ایجاد رونق تولید و اقتصاد در جامعه وجود دارد ما این اثر سینمایی را با موضوع تولید و اقتصاد برای مخاطب کودک و نوجوان ساختیم و به عنوان سینماگر سعی کردیم موضوع اقتصادی ملی را در فیلم خود نشان دهیم.
محمدی تصریح کرد: «شکلاتی» صرفاً یک کار سرگرم‌کننده برای کودکان و نوجوانان نیست و مخاطب هدف را با فرهنگ کار و تلاش آشنا می کند تا در بزرگسالی بتوانند راه خود را به درستی انتخاب کنند.
تهیه کننده سریال «زی زی گولو» تأکید کرد: هر چند «شکلاتی» با چنین اهدافی جلوی دوربین رفته و به دلیل داستان و هدف متفاوت آن بسیاری از نهادها می توانستند با ما همکاری کنند، اما متأسفانه نهادها و ارگان های دولتی در ساخت این فیلم سینمایی هیچ کمکی به ما نکرده اند. برای ساخت فیلم «شکلاتی» به غیر از حمایت هایی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد سینمایی فارابی براساس وظیفه خود آن را انجام داده اند، از هیچ حمایت دیگری برخوردار نبودیم ولی اگر حمایت بیشتری صورت می گرفت بی شک شاهد اثر بهتری می شدیم. البته منظور من از حمایت، بحث مالی نیست چراکه تمام سرمایه ساخت «شکلاتی» توسط بخش خصوصی تأمین شد و ما بیشتر نیازمند حمایت معنوی از سوی نهادها بودیم به عنوان مثال ما برای ساخت فیلم نیازمند یک کارخانه بودیم که متأسفانه همکاری ای از سوی نهادهای دولتی در این زمینه صورت نگرفت و در نهایت با همکاری بخش خصوصی و استقبال آنها یک کارخانه در اختیار ما قرار گرفت که فیلم را در آنجا ساختیم.
محمدی ادامه داد: اینکه مبنای سینما هم به نوعی تجارت است و این امر در تمام دنیا وجود دارد اما نباید فراموش کرد که سینمای کودک و نوجوان در کشورهای مختلف همیشه مورد توجه و حمایت دولتی است و سینماهایی به صورت اختصاصی برای اکران این نوع فیلم ها در نظر گرفته می شود اما متأسفانه در ایران سال ها است که سینمای کودک و نوجوان در یک کنج قرار گرفته و اگر فیلمی هم در این ژانر ساخته می شود باید تجاری باشد تا در اکران جایگاهی داشته باشد.
محمدی در پایان عنوان کرد: پخش و اکران مهمترین مساله تهیه کنندگان است و با توجه به اینکه فیلم های کودک و نوجوان کمتر در سینمای ایران اکران می شوند بسیاری از کارگردانان برجسته سینمای ایران که آثار درخشانی در حوزه سینمای کودک و نوجوان داشته اند دیگر به سمت تولید فیلم در این زمینه نمی روند. البته به تازگی مدیران دولتی، قول هایی در زمینه اکران فیلم های کودک و نوجوان داده اند که امیدوارم محقق شود.