به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی محیط زیست (پام)، علی تیموری مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به جلسه تصمیم‌گیری در خصوص پلنگ رودسر که صبح امروز در محل سازمان حفاظت محیط زیست و با حضور هوشنگ ضیایی مشاور معاون محیط زیست طبیعی، مدیرکل دفتر حیات وحش و تنوع زیستی، معاونان ادارات کل محیط زیست استان‌های قزوین و گیلان، مدیر باغ وحش باراجین، فتاحیان پزشک معالج، اساتید دانشگاه از جمله اساتید رفتارشناسی دانشگاه تهران، گفت: نخستین مصوبه جلسه امروز که مورد تأیید همه اعضاء حاضر در جلسه قرار گرفت، انتقال پلنگ رودسر به محیطی بزرگتر است.
تیموری با بیان اینکه فضای جدید حدود ۶۰۰ متر است، افزود: این انتقال شنبه آینده ۲۶ تیرماه و تحت نظر دامپزشکان سازمان حفاظت محیط زیست صورت می‌پذیرد.
وی خاطرنشان کرد: پس از جابه جایی، پلنگ رودسر مورد آزمایش‌های مختلف همچون آزمایش خون قرار می‌گیرد. همچنین تحرکات جسمی پلنگ از طریق رهاسازی طعمه زیر نظر گرفته می‌شود.
مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست از سفر یکشنبه آینده خود، مدیرکل دفتر حیات و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست، فتاحیان پزشک معالج پلنگ رودسر و جمعی از اساتید دانشگاه تهران به قزوین خبر داد و گفت: این سفر به منظور بررسی رفتارهای پلنگ مذکور پس از انتقال به فضای جدید صورت می‌پذیرد.
این مقام مسئول با تأکید بر اینکه رهاسازی پلنگ رودسر در زیستگاه طبیعی خود مشروط به نتایج مثبت آزمایش‌های جسمی و رفتاری پلنگ است، تصریح کرد: از آنجا که سیاست و اولویت نخست سازمان حفاظت محیط زیست برای گونه‌های مصدوم حیات وحش، رهاسازی گونه در زیستگاه‌های طبیعی خود پس از مداوا است، پس از اطمینان از سلامت پلنگ رودسر و کاهش ریسک ادامه حیات این گونه در طبیعت، با قید فوریت نسبت به رهاسازی پلنگ رودسر اقدام خواهد شد.
مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست ضمن اشاره به وضعیت جسمی بسیار خوب پلنگ رودسر، ابراز امیدواری کرد: با توجه به اینکه پلنگ رودسر ۴ سال در زیستگاه طبیعی خود زندگی کرده و آموزش‌های لازم از جمله شکار را از مادر خود دریافت کرده و درگرفتن طعمه مشکلی ندارد، رهاسازی این گونه در زیستگاه طبیعی خود به موفقیت بیانجامد.
تیموری یادآوری کرد: ضروری است تمام تلاش خود را به کار گیریم تا اجرای سیاست رهاسازی گونه در زیستگاه طبیعی خود با کاهش ریسک و افزایش اطمینان نسبت به ادامه حیات گونه باشد.