به گزارش خبرگزاری مهر، بهرنگ صمدزادگان در دومین درسگفتار دوسالانه مجسمه سازی با اشاره به عنوان نشست گفت: هنر معاصر به مکان، زمان و فضایی که در آن کار می کند پاسخ می دهد، خود را هم محصول تفکر فرمالیستی مدرن می داند و هم محصول تفکر التقاطی پست مدرنیسم می داند. اما هیچکدام را اصل قرار نمی دهد، هنر معاصر می گوید تاریخی بودنم را در آینده از آنچه از من قرائت می شود می گیرم.
صمدزادگان ادامه داد: اثر هنری معاصر چه با حذف مولف و چه عطف مولف تاویل پذیر است. زبان هنری معاصر به جایی می رسد که تاویل می پذیرد اما در موضوع، زیبایی شناسی و نشانه شناسی قطعیت نمی پذیرد. بنابراین یک عنصر جدید یعنی مخاطب به هنر اضافه می شود. اثر هنری ممکن است از یک دایره دانش برخوردار باشد اما در مواجهه با بینندگان ممکن است به تعداد بینندگان از دایره های تاویل برخوردار شود. اثر معاصر در عین حال که تلاش می کند از تمام ارزش ها و روش ها استفاده کند اما اصل را بر قطعیت نمی گذارد بلکه بر تاویل پذیری می گذارد.
صمدزادگان درباره تغییر وضعیت در هنر معاصر گفت: هیچ هنرمند معاصری یک شیوه کار ندارد و در هنر معاصر وضعیت پایدار و مانا نیست بلکه تغییر می کند و گذرا است. وضعیت به عنوان یک وجه مهم از هنر معاصر، تصویر نمی شود بلکه وضعیت ایجاد می شود. وضعیت به میانجی ایجاد توجه به مکان، زمان یا فضایی که پیرامون اثر جریان دارد یا اثر بر بستر آنها قرار دارد، ایجاد می شود. بیننده در برابر اثر معاصر تماشاگر نیست، تجربه گر است و تاویل خود را خواهد داشت.
وی در ادامه بیان کرد: هنرمندی که به تاویل می اندیشد یعنی تلاش می کند با میانجی اثرش گفتمان تولید کند و از برخی مقاصد اولیه خود دور تولید اثر صرف نظر می کند، پذیرفته است ضلع سوم تولید اثر تاویل مخاطب است و الزاما مخاطب بر نقطه ای که او می خواهد قرار نمی گیرد. هنرمند از اشباع کردن اثر از نشانه ها و عناصر پیام رسان صرف نظر می کند و به سمت استعاره ها، آشنایی زدایی، فقدان ارتباط های منطقی و معنادار می رود. در واقع ما در هنر معاصر با یک وضعیت بینابینی رو به رو هستیم و از اثر به عنوان امکان برای تجربه استفاده می شود نه به عنوان وسیله ای برای بیان نتایج تجربه های خود هنرمند و این کار با توجه به دادن ذهن مخاطب به زمان و مکان یک تجربه ثانویه از اثر ایجاد می کند و ما با وضعیت بینابینی مواجه هستیم که در یک پاره خط متناقض شکل می گیرد. یکی از مواردی که هنر معاصر بعد از دوران مدرن و پست مدرن تجربه می کند، مساله تردید است.
همایش بین‌المللی هفتمین دوسالانه مجسمه‌سازی معاصر تهران با هدف گسترش افق‌های اندیشگی دوسالانه، کمک به تبیین درونمایه و گشودن منظرهای نو در حوزۀ پژوهش و آموزش مجسمه‌سازی کشور، در قالب تعدادی درسگفتار، نشست، همایش، نمایش فیلم و انتشار کتاب طراحی شده است. این همایش در راستای سیاست‌های کلی دوسالانه هفتم مبنی بر افزایش بازه زمانی فعالیت اندیشگی دوسالانه، حفظ پویایی جامعه هنری در ارتباط با دوسالانه، و کار نظری ماندگار، در محدوده زمانی از اعلام فراخوان آغاز شده و تا پایان دوسالانه تداوم خواهد داشت تا به برقراری پیوستگی معنایی دوسالانه کمک کند.
هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران با تم «وضعیت» از سوی دفتر هنرهای تجسمی با همکاری انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران و موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر شهریورماه و مهرماه سال جاری در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار خواهد شد.