به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بدرقه و تشییع پیکر مدیا کاشیگر نویسنده و مترجم معاصر صبح امروز سه‌شنبه ۱۰ مرداد با حضور جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه در تالار وحدت تهران برگزار شد.
در این مراسم غلامحسین سالمی شاعر و از دوستان مرحوم کاشیگر که اجرای مراسم را نیز برعهده داشت در سخنانی عنوان کرد: مدیا در تمام عمرش قد مردانگی‌اش را برای درهم و دینار خم نکرد که اگر این اتفاق رخ داده بود امروز باید ۵۰ لقب استاد و... برای خودش یدک می‌کشید. او بزرگ بود و صمیمی و نجیب و با دلی به وسعت دریا. از کسی دلخوری نداشت و سعی داشت با همه روراست باشد و به همین خاطر بر آئینه قلبش هرگز زنگاری ننشست.
وی ادامه داد: مدیا کاشیگر اول کسی بود که مایاکوفسکی را به ما معرفی کرد و خیلی بهتر از دیگران اوژن یونسکو را. حاصل زندگی‌اش ۲۰۰ اثری است که برای ما بر جای گذاشت که همواره دغدغه‌اش این بود متنی شسته و رفته در آن‌ها به دست مخاطب برسد.
در ادامه کاوه میرعباسی مترجم و از دوستان مرحوم کاشیگر نیز در سخنانی عنوان کرد: دوستی من و مدیا از سال ۱۳۵۰ شروع شد. علاقه‌های مشترک میان ما از او هم چهره‌ای فرهنگی ساخت. او با وجود اینکه درس معماری و اقتصاد می‌خواند، به خاطر علاقه‌اش آن‌ها را رها و به ادبیات روی آورد.
این نویسنده و مترجم افزود: همیشه گفته شده که مترجم باید به زبان مبدا و مقصد مسلط باشد که درست است. اما برای اینکه مترجم خوبی باشی، جز این باید دانش عمومی وسیعی نیز داشته باشی و مدیا این را هم داشت. تسلط او به زبان فرانسه ستایش انگیز بود و فارسی را نیز بسیار شیوا می‌نوشت. ترجمه برای او دغدغه دل بود و نه کار گِل و دغدغه‌های امروز مترجمان را نداشت. او در کنار این فعالیت‌ها یک شخصیت فرهنگ ستایش انگیز نیز داشت. جایزه روزی روزگاری را تاسیس کرد و ارتقا داد و در جایزه ادبی یلدا هم نقش قابل اعتنایی داشت. معتقد بود که جوایز ادبی باید ابزاری باشد که خواننده ایرانی را با مطالعه آشتی دهد و به کسانی تعلق بگیرد که آثارشان ارزش ادبی دارد
وی افزود: مدیا مردم دار بود. کمتر کسی را مثل او می‌شناسم که اینگونه دوست و آشنا داشته باشد. او همیشه نقشی رابط داشت میان اصحاب فرهنگ و هیچ گاه نیز از این موضوع توقعی نداشت.
مهشید نونهالی از دیگر مترجمان کشور نیز در این مراسم از کاشیگر به عنوان فردی که همواره دغدغه جوانان را داشته است یاد کرد.
در بخشی دیگر از این مراسم سباستین بیدو کاردار سفارت فرانسه در تهران، پیام سفیر فرانسه را قرائت کرد.
در بخشی از این پیام آمده بود که احساس من به کاشیگر قدردانی، احترام و دوستی است. او از ۲۵ سال قبل تا کنون همکاری بی‌نظیر برای ما بود و انسانی کوشا و خستگی ناپذیر و آماده خدمت. مسدولیت او با شخصیت وجودی‌اش تطابق کامل داشت. اوعاشق کلمات بود و شیفه ارج نهادن به آن‌ها. او سالها مانند فانوسی روشنگر برای همه ما بود و با درگذشت او فرانسه یکی از دوستان خوب خود را در ایران از دست داد.
در بخشی دیگری از این مراسم بابک احمدی نیز در سخنانی عنوان کرد که با درگذشت کاشیگر شریف‌ترین و داناترین چهره جریان روشنفکری در ایران از میان ما رفت.
آخرین سخنران این مراسم نیز مانی‌کاشیگر فرزند مرحوم مدیا کاشیگر بود که با بیان خاطراتی از پدرش از حضور مهمانان در این مراسم تجلیل کرد.
همچنین نماز میت بر پیکر مرحوم کاشیگر توسط حجت‌الاسلام دعایی قرائت و پیکر وی پس از تشییع برای دفن به بهشت زهرا حمل شد.