خبرگزاری مهر – گروه فرهنگ: دیدار سالانه شاعران با رهبر عظیم الشأن انقلاب – که هر سال در شب نیمه ماه مبارک رمضان و همزمان با زادروز مبارک حضرت کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی (ع) برگزار شده و می شود – فرصتی برای شاعران جوان و همچنین شاعران پیشکسوت است تا دیدارها را تازه کنند و به شعرخوانی در محضر آن ادیب فرزانه بپردازند.
سال ۱۳۹۳ بود که استاد محمود شریف صادقی نیز این فرصت را یافت تا در این جمع مبارک، به شعرخوانی بپردازد.
در آنجا بود که استاد به هنگام دعوت شدن برای شعرخوانی، چنین بیان فرمود:
"بسم الله الرحمن الرحیم
این غزل در مدیحه حضرت حجت (عج)، صاحب امر و ولی نعمت ماست که ان شاء الله هر چه زودتر ظهور کنند.
از طلعت زیبای تو گر پرده بر افتد
ماه از نظر مردم صاحب نظر افتد
گر پیش رُخ ات گل بزند لاف نکویی
از شاخه به یک جنبش باد سحر افتد
در باده عشق تو ندانم چه اثرهاست
کز خویش هر آن کس که خورَد؛ بی خبر افتد
با کام هوس هر که ره عشق تو پوید
با هر قدمی مرحله ای دورتر افتد
استاد در ادامه این شعر، حضرت بقیت الله الاعظم (عج) را خورشید عالمتاب و مُنجی عالَم نامید و ادامه داد:
ای حجت ثانی عشر، ای مهر جهان تاب
از طلعت زیبای تو کی پرده بر افتد؟
گر دیدن روی تو به مرگ است مُیسّر
با شوق دهم جان که به روی ات نظر افتد
از فخر زنم طعنه بر افلاک چو گردی
گر رهگذرت بر من بی پا و سر افتد
ای منجی عالم ستم و جور شد از حدّ
باز آ که ز دستِ مُتعدّی سپر افتد
پُر مظلمه شد دهر بیا تا شَجَر عدل
در سایه جان پرورِ تو بارور افتد
گر قُوت دل منتظران خون جگر شد
غم نیست چو وصل تو به خون جگر افتد
ای مُنتقم خونِ شهیدانِ رهِ حق
مپسند که خون های مُقدّس هدر افتد
گویند دعای سحری راست اثرها
لطفی که دعاهای "وفا" کارگر افتد
و در طول خوانش این منظومه، حضرت آقا در چند نوبت با تأیید، به استقبال این ابیات رفتند .
لازم به ذکر است که شاعر این ابیات، به "وفا" تخلص می کرد.
سخن از یکی از شاعران پیشکسوت شعر آئینی است؛ شخصیتی که در سال ۱۳۱۵ هجری شمسی به دنیا آمد و سرانجام، در نخستین روزهای مرداد ماه سال جاری و پس از گذراندن ۸۱ بهار از عمر، جان به جان آفرین تسلیم کرد و این روزها، چهلمین روز درگذشت اوست.
روزگار گذشت و او به عنوان یکی از استادان شاعر شناخته شد؛ از این رو، نوجوانان و جوانان به محضرش می شتافتند تا هم از اشعارش بهره بگیرند و هم ابیات سروده شده خود را برای او بخوانند و راهنمایی بگیرند.
در عین حال، خود استاد هم با همه ضعف دوران کهنسالی، تلاش می کرد تا در نشستهای برخی انجمنهای شعری شرکت کند تا ضمن نقد شعر نوجوانان و جوانان، آنان را به تداوم این راه نیز تشویق نماید.
تداوم بیماری در دوران کهنسالی سبب شد تا محمود شریف صادقی در منزلش، خانه نشین شود؛ اما با این حال او تلاش داشت تا همچنان و تا آنجا که می تواند در مجالس گوناگون ادبی و مذهبی شرکت کند.
در عین حال، شاگردان و برخی از شاعران آئینی هم در برخی مناسبتها و به بهانه عیادت از استاد، به منزلش می رفتند تا دیدارها تازه شود.
در همین دیدارها بود که استاد برای حاضران شعر می خواند و گاهی هم از خاطرات خود می گفت.
نقل است که در یکی از همین دیدارها، استاد بر نکته بسیار مهم "جوششی بودن شعر" تأکید کرد و فرمود:
"اگر من بخواهم شعر بگویم، نمی‌توانم؛ چراکه شعر باید به سراغ شاعر بیاید؛ البته در شعر آیینی اینگونه است.
بنده یکبار کنار خیابان منتظر اتومبیل بودم که حدود ده دقیقه طول کشید و در همان مدت، غزلی با هشت بیت سرودم و تقدیم به حضرت رضا (ع) کردم ... ."
و اکنون، چهل روز است که از درگذشت استاد شریف صادقی، متخلّص به "وفا" می گذرد؛ شاعری که در پی درگذشتش، برخی همراهان و استادان شعر آئینی و از جمله استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه)، یاد او را گرامی داشتند و با طلب غفران الهی برای آن مرحوم، وی را شعرشناس و سخن شناسی نمونه خواندند:
"امیدواریم نام و یاد او در ذهن شاعران جوان باقی بماند و برای خدمات ارزنده استاد در راستای اعتلای شعر و فرهنگ، حق شناسی شایسته به عمل آید؛ هرچند در زمان حیاتش حق او ادا نشد ... ."
نباید از یاد بُرد که متأسفانه از این شاعر پیشکسوت، مجموعه شعری منتشر نشده است؛ نکته ای که نباید از اقدام و عمل مسئولان و دست اندرکاران فرهنگی دور بماند.
اکنون و در ایام اربعین رحلت این استاد، امید می رود که مجموعه آثار یا حداقل، گزیده ای از آثار وی منتشر شود؛ امری که همت و تلاش اهالی فرهنگ و ادب و بویژه شاعران و شاگردان جوان آن استاد فرزانه را می طلبد.