به گزارش خبرگزاری مهر، در شماره ۱۰۱ نشریه «خط حزب الله» که در روزهای اخیر منتشر شده، آمده است: دو سال پیش، یعنی مردادماه سال ۹۴، رهبر انقلاب با بیان اینکه تمامیت ارضی کشورهای منطقه، از جمله عراق و سوریه برای ایران مهم است، فرمودند: «بنده از قبل گفتم که آمریکایی ها دنبال تجزیه‌ی عراقند، بعضی ها تعجب کردند؛ اخیراً خود آمریکایی ها تصریح کردند که دنبال تجزیه‌ی عراق‌اند!» ۲۶/۵/۹۴ حالا این روزها و با ملاحظه‌ی حوادث اخیر در عراق، بهتر می توان صحت این ماجرا را مشاهده کرد. اما سؤال آن است که چرا چنین پروژه‌ای در عراق کلید خورده است؟
واقعیت این است که دستاوردهای ژئوپلتیک جریان مقاومت در عرصه‌ی میدانی سوریه و عراق - علیرغم دسیسه‌های آمریکایی ها، نیروهای هم‌پیمان منطقه‌ای آنها و بازوهای تروریستی شان- به‌گونه‌ای بوده است که می توان گفت طرح‌های آمریکایی-اسرائیلی به‌بهانه وجود گروه تروریستی داعش با شکست مواجه شده است. نیروهای مقاومت نه‌تنها توانسته‌اند در عراق و سوریه و لبنان ضرباتی کاری بر پیکر تروریست‌ها وارد آورند و سرزمین‌های وسیع تحت اشغال داعش را آزاد کنند، تا جاییکه حتی سرلشکر قاسم سلیمانی، وعده نابودی داعش را تا دو ماه دیگر داده است.
راهبرد دائمی نظام سلطه در منطقه
اما آنچه که مشخص است اینکه غربی ها خصوصا آمریکایی ها از بی ثباتی در غرب آسیا استقبال می کنند و یا حتی بگوییم گاهی نقش تولیدکننده و گاه، نقش تسریع‌کننده‌ی آن را بازی کرده‌اند. در حقیقت راهبرد دائمی آنها در قبال منطقه‌ی غرب آسیا همین موضوع است. همین "بی ثباتی" و "ناامنی" هم هست که از سویی حضور نظامیشان در منطقه را توجیه می کند و از سویی دیگر، مشغول سازی آنها به مخاطرات درون سرزمینی منطقه است که کشورهای مسلمان را از نقش فرامنطقه‌ای باز میدارد و تمرکز بر تهدید بالفعل رژیم صهیونیستی را مختل میکند.
به هر روی، ترس آمریکایی ها از نفوذ جریان مقاومت و آینده منطقه‌ی غرب آسیا، سیاست خارجی آمریکا را به‌سوی حمایت از تروریسم سوق داده است، سیاستی که پیشتر واشنگتن آن را در قبال اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان در پیش گرفت و منجر به شکل‌گیری شبکه تروریستی القاعده شد. افزون بر این، کمتر کسی است که در دنیای سیاست به گستره‌ی نفوذ ایران در منطقه‌ی غرب آسیا اذعان نداشته باشد. پین‌هاس اینباری، تحلیل‌گر مرکز جروزالم در رژیم صهیونیستی، از احتمال تبدیل شدن ایران به یک ابرقدرت سخن می گوید.
فرید زکریا، تحلیل‌گر سیاسی در آمریکا، معتقد است که "نفوذ آمریکا در منطقه‌ی غرب آسیا با نفوذ ویژه‌ی ایران قابل مقایسه نیست."
پروژه جدید نظام سلطه در غرب آسیا
از همین‌رو جریان استکبار به همراه جریان سازش که در رأس آن عربستان سعودی قرار دارد، استراتژی های مختلفی را برای مقابله با ضریب نفوذ جمهوری اسلامی ایران در پیش گرفتند. هم اسرائیلی ها و هم سعودی ها سال‌هاست که به‌دنبال تغییر مرزهای جغرافیایی منطقه هستند؛ رژیم صهیونیستی به‌دنبال تحقق رؤیای موهوم "نیل تا فرات" است و عربستان هم به‌دنبال تسخیر کشورهای همسایه، مانند یمن و بحرین. سعودی و صهیونیستی به‌وضوح می دانند که جمهوری اسلامی به‌عنوان یک رقیب گفتمانی و یک خط مقاومت در برابر هژمونیک گرایی آمریکا در منطقه‌ی غرب آسیا، نظامی مردم‌سالار است که بزرگ‌ترین سرمایه و نقطه‌ی اتکای آن "امنیت مردم‌پایه" آن است، از همین‌روست که به نظر می رسد پرونده‌ی تجزیه‌طلبی در افق پساداعش، به احتمال زیاد موضوع اصلی تحولات منطقه‌ای باشد.
در ماجرای اخیر همه‌پرسی در اقلیم کردستان عراق نیز واشنگتن با هر دو طرف کُرد در عراق و سوریه، روابط راهبردی خوبی دارد. همین موضوع، تردیدها درباره‌ی نقش پشت پرده‌ی واشنگتن در حمایت از رخدادهای متعلق به کردها در عراق و سوریه را بیشتر می کند.
چرا تجزیه به نفع آمریکا و نظام سلطه است؟
در حقیقت آمریکا و نظام سلطه، از اقدامات تجزیه‌طلبانه که میتواند به جنگ و خونریزی در غرب آسیا منجر شود، به دلیل اینکه می تواند رژیم صهیونیستی را به حاشیه‌ی امن برده و پروژه‌ی "بی ثبات‌سازی منطقه" را تداوم بخشد، حمایت می کنند.
چنانچه در اولین حرکت حمایتی از این اقدام، "بنیامین نتانیاهو"، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی گفت که علت حمایت اسرائیل از جدا شدن کردها از عراق، این است که کردها یک ذخیره‌ی استراتژیک برای اسرائیل به حساب می آیند.
"الیوت اِنگِل"، نائب رئیس دموکرات کمیته‌ی روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا نیز با صدور بیانیه‌ای حمایت خود را از طرح تجزیه عراق اعلام کرد. درحالی که راهبرد ایران درست نقطه‌ی مقابل این نقشه قرار دارد: «جمهوری اسلامی ایران نیز به‌عنوان همسایه، با برخی زمزمه‌ها مبنی بر برگزاری همه پرسی برای جدایی یک بخش از عراق مخالف است و دامن زنندگان به این موضوع را مخالفان استقلال و هویت عراق میداند.»۳۰/۰۳/۱۳۹۶
در مجموع، اگرچه به طور قطع این طرح با هوشیاری ملت عراق راه به جایی نخواهد برد و این پروژه نیز شکست خواهد خورد اما به نظر می رسد، بعد از شکست داعش در منطقه، نظام سلطه بر روی این طرح تمرکز بیشتری خواهد کرد.