به گزارش خبرنگار مهر، دهه نود میلادی را می‌توان دوران طلایی فوتبال ایران دانست. در آن دهه فوتبال ایران چه در رده باشگاهی و چه در رده ملی حرف اول را در آسیا می زد. دو قهرمانی و دو نایب قهرمانی در جام باشگاه های آسیا، یک قهرمانی در جام در جام آسیا، دو قهرمانی تیم ملی در بازی های آسیایی و صعود به جام جهانی فرانسه همه توفیقاتی بود که فوتبال ایران در دهه نود میلادی از ابتدا تا انتها به دست آورد تا این دهه را طلایی ترین دهه فوتبال ایران دانست.
آخرین باری که یک تیم باشگاهی ایرانی جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد، به سال ۱۳۷۱ باز می‌گردد که تیم فوتبال پاس تهران با مربیگری فیروز کریمی، مدیریت کریم ملاحی و استفاده از بازیکانی مثل علی اصغر مدیرروستا، محسن گروسی، علیرضا حکیم زاده، وحید امیری، اکبر یوسفی، بهزاد غلامپور، ناصر قصاب، احمد سهرابی، آرش نوآموز، مهدی تارتار، محمود شافعی و... جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد.
محسن گروسی مهاجم آن زمان پاس با تک گل زیبایی که در دیدار فینال به تیم الشباب عربستان زد قهرمانی پاس و آخرین قهرمانی یک باشگاه ایرانی در آسیا را رقم زد. به بهانه حذف پرسپولیس آخرین نماینده کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا با این بازیکن که سابقه حضور در دو فینال آسیا و یک قهرمانی را دارد گفتگو کردیم که این گفتگو در زیر می آید:
* از نظر فردی هنوز هم بهترین در آسیا هستیم
از گذشته تا به حال فوتبال ایران از نظر توانایی‌های فردی در آسیا حرف اول را می‌زد. ما هنوز این ظرفیت را داریم که از نظر فردی در آسیا حرف اول را بزنیم. استعدادهای فوتبال ایران که به صورت خودجوش رشد کرده‌اند و خود را مطرح کرده‌اند این ادعای مرا تایید می کنند. مشکل فوتبال ما توانمندی فردی بازیکنان آن نیست. بلکه مشکل از جای دیگری است.
* مدیریت، پاشنه آشیل فوتبال ایران
به جرات می‌گویم اگر بخواهیم عمده ضعف فوتبال ایران را شناسایی کنیم، از نظر من باید به بحث مدیریت اشاره کرد. فوتبال نقطه ضعف بزرگی به اسم مدیریت دارد و در بعد کلان مدیریت همیشه دچار مشکل بوده است. سالهاست که در فوتبال فریاد می زنند مدیریت فوتبال را به دست مدیران ورزشی بدهید و هیچ گوش شنوایی نیست. تا زمانی که مدیریت فوتبال جایی باشد برای افراد غیر ورزشی، شرایط باشگاه‌های ما بهتر از این نمی‌شود.
* فوتبال ملی و باشگاهی
وقتی در فوتبال ملی ما در همه رده‌ها به جام جهانی می‌رسیم، در رده بزرگسالان از سقف آسیا عبور می کنیم و با فاصله حرف اول را در آسیا می زنیم، نشان می دهد که هنوز فوتبال ایران ظرفیت آقایی کردن در آسیا را دارد. اما از آن استفاده نمی کنیم و یا بهتر است بگویم راه استفاده کردن از آن را بلد نیستیم.
* چرا تیم های عربی باید استقلال و پرسپولیس را تحقیر کنند؟
نتایج آخرین بازی های استقلال و پرسپولیس واقعا شرم آور است و جای تاسف دارد. من بعنوان یک پیشکسوت خجالت می کشم که العین و الهلال در مجموع بازی رفت و برگشت استقلال و پرسپولیس را ۶-۲ بردند. این دو تیم عربی توانستند استقلال و پرسپولیس که بهترین تیم های فوتبال ایران و دو قطب اصلی فوتبال ما هستند را تحقیر کرده و به تمسخر بگیرند. به جرات می گویم دیشب الهلال نخواست جلوی پرسپولیس به آب و آتش بزند و فقط بازی را اداره کرد. چون حاشیه امنیت برای رسیدن به فینال داشت و نخواست برای دیدار فینال محروم و مصدوم بدهد تا در آن بازی از همه ظرفیتش استفاده کند.
اگر الهلال در بازی رفت 10 نفره نمی شد عمق فاجعه برای پرسپولیس بیشتر می شد و اگر دیشب هم آنها می خواستند می توانستند حداقل نتیجه بازی رفت را تکرار کنند. دیدیم که هر وقت پرسپولیس گل زد، الهلالی ها اراده کردند پیش آمدند و گل زدند.
* چرا به مسئولان بر نمی خورد؟
به من بعنوان یک پیشکسوت فوتبال بر خورد که تیم های کشورهای عربی اینطوری بهترین تیم های ایرانی را تمسخر کردند. نمی دانم آیا به مسئولان فوتبال هم برخورده یا نه. اگر بر نخورده که هیچ، اما اگر به آنها برخورده باشد بیایند و به صورت واقعی و نه به صورت فرمایشی، کارگروه هایی را تشکیل دهند و عوامل این ناکامی ها را شناسایی کرده و با آنها برخورد کنند. موانع موجود سر راه پیشرفت باشگاه های ما را برطرف کنند.
* طاهری و طارمی سهم زیادی در این شکست دارند
وقتی می گویم مدیران باید ورزشی باشند، یکی از واضح ترین دلایلش رفتار اخیر طاهری مدیرعامل پرسپولیس است که با ندانم کاری در خصوص پرونده طارمی و بازگرداندن او از ریزه اسپورت اینچنین به پرسپولیس لطمه زد. آیا اگر طارمی محروم نبود و برای پرسپولیس بازی می کرد شرایط این تیم فرق نمی کرد؟ آیا اگر طاهری از حداقل قوانین فوتبالی سررشته داشت و می دانست بازیکنی که با یک باشگاه دیگر قرارداد دارد را نمی شود همینطور آورد و با او قرارداد بست این اتفاقات می افتاد؟ آیا یک مدیر ورزشی برای بازیکنش قرارداد غیر واقعی درست می کرد؟
* تا ۲۵ سال دیگر هم قهرمان آسیا نمی شویم
۲۵ سال از آخرین قهرمانی یک باشگاه ایرانی در آسیا می گذرد و با این وضعیت تا ۲۵ سال دیگر هم باشگاه های ایرانی قهرمان آسیا نمی شوند. متاسفانه تصمیم سازان فوتبال ما در چنین روزهایی فقط حرف می زنند و بعد که آب ها از آسیاب افتاد و مردم یادشان رفت همه چیز را به دست فراموشی می سپارند.