اینجا محرومیت یکه تاز میدان است

«چاه عباس»، روستایی در ۲۳۰ کیلومتری مرکز خراسان جنوبی و در ۴۰ کیلومتر مرز افغانستان است. برای رسیدن به این روستای محروم باید راهی طولانی را بپیمایی.

خانه های خِشتی و گلی که با دیوارهای کوتاه و بدون در، در دل کویرحافظان مرزها هستند.

فقر در کوچه ها و حتی بام خانه ها بیداد می کند. به خوبی می توان محرومیت را در کوچه کوچه های روستا و نوع لباس ها، پاهای برهنه کودکان و یا حتی دستان ترک خورده ای یافت که به سختی ظرف آب را برای مصرف به خانه حمل می کند.

تمام خانه ها با چهار دیواریِ گِلی بالا آماده که شاید با اندک لرزش و بارانی بر سر ساکنان، آوار شوند. اگرچه روزهای سرد پاییزی است اما اینجا روزها آفتاب بر گونه ها سیلی می زند و شب سرما ازلابه لای دیوارها مغز استخوان را می لرزاند.

لبخند اهالی روستا و مردم با تمام محرومیت نشان از طبع مهمان نوازی آنان را دارد.

نگاه به دیوار اتاق خانه، که عکس رهبری تنها بر روی آن نصب شده و آرزوی حفظ نظام و انقلاب و سلامتی مقام معظم رهبری نشان از فدکارای و از خودگذشتگی این مرزنشینان برای حفظ امنیت را دارد.

وقتی نگاهی به سهم به آنان از این فداکاری می اندازیم، به راستی که تنها محرومیت یکه تاز میدان است.

این حکایت یکی از روستاهای خراسان جنوبی است. بیش از ۸۰ درصد از روستاهای استان یا در این وضعیت قرار داشته و یا وضعیت بدتری بر آسمانش حاکم است.