خبرگزاری مهر - گروه استان ها: مرد شاعر جنگل‌های شمال چشم به راه گردشگرانی است که از راه دور و نزدیک به دیدنش می‌آیند و به گفته خودش «من بی‌نهایت دل‌تنگم. روزها می‌گذرد که هیچ‌کس را نمی‌بینم... در خلوت من، حسرت‌ها بیشتر به سراغم می‌آیند. مثل اینکه درخت‌ها در سینه من، گل می‌دهند. در جمجمه سر من است که چلچله‌ها و کاکلی‌ها و گنجشک‌ها می‌خوانند...»
علی اسفندیاری، ۲۱ آبان ماه ۱۲۷۶ هجری شمسی در یوش بلده متولد شد و توانست معیارهای هزارساله شعر فارسی را با شعرهایش تحول بخشد. نخستین شعرش «قصه رنگ‌پریده» را در ۲۳ سالگی می‌نویسد و در دی‌ماه ۱۳۰۱ «افسانه» را می‌سراید و بخش‌هایی از آن را در مجله قرن بیستم به سردبیری «میرزاده عشقی» به چاپ می‌رساند.
نیما با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد، این شاعر بزرگ، درحالی‌که به علت سرمای شدید یوش، به ذات‌الریه مبتلا شده بود، برای معالجه به تهران آمد؛ معالجات تأثیری نداشت و در تاریخ ۱۳ دی‌ماه ۱۳۳۸، نیما یوشیج، آغازکننده راهی نو در شعر فارسی، برای همیشه خاموش شد، او را در تهران دفن کردند؛ تا اینکه در سال ۱۳۷۲ طبق وصیتش، پیکرش را به یوش برده و در حیاط خانه محل تولدش به خاک سپردند.
میثم زندی بنیان‌گذار همایش سالانه نیما یوشیج در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: نیما جامعه را به دورانی پرتاب می‌کند و از او به‌عنوان قهرمان واقعی در تاریخ ادبیات ایران یاد می‌شود و نقشش در حوزه اندیشه چنان تأثیرگذار بوده است اما کمتر به آن پرداخته‌شده است.
در حوزه هنر و ادبیات مازندران، نامی نامی‌تر از نیما یوشیج نداریم و باید در سیاست‌گذاری‌هایمان نیما را محور قرار دهیم و جشنواره تئاتر، موسیقی، شعر و غیره با محوریت نیما برگزار شود
وی ادامه داد: در حوزه هنر و ادبیات مازندران، نامی نامی‌تر از نیما یوشیج نداریم و باید در سیاست‌گذاری‌هایمان نیما را محور قرار دهیم و جشنواره تئاتر، موسیقی، شعر و غیره با محوریت نیما برگزار شودو مسئولان از هنرمندان این بخش حمایت کنند.
وی با تأکید بر اینکه همه مازندرانی‌ها باید حول محور نیما یوشیج جمع شوند، اظهار داشت: هدف ما این است تا نیما در لایه‌های مختلف فرهنگی و عملی بیشتر دیده شود و باید شاهد درس گروهی‌های علمی نیما در هرسال باشیم.
نیما پدر شعر نو فارسی است که به گفته نیما پژوهان، شباهت‌هایی بین وی و فردوسی شاعر حماسی سرای ایران وجود دارد. جلیل قیصری شاعر نیما پژوه مازندران در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: در تاریخ شعر و ادب، شاعرانی ازجمله نیما، آبروی فرهنگ و ادب ما به شمار می‌روند.
وی با اشاره به شاعران از دوره رودکی تا نیما گفت: فردوسی و نیما ازنظر سبک و سیاق رویکرد مختلف دارند که یکی پدر حماسه ایران و دیگری پدر شعر نو است ولی زندگی‌شان شبیه هم است.
وی بابیان اینکه پایان زندگی هر دو شاعر غم‌انگیز است، گفت: این درحالی‌که هر دو شاعر، قله بزرگ شعر و ادب ایران به شمار می‌روند.
قیصری ادامه داد: فردوسی فرزند یکی از دهقانان توس که فرهنگ مند و فرهنگ‌پرور بوده، و دیگری فرزند ابراهیم‌خان اسفندیاری بوده است که به گفته خود نیما "پس از مشروطه گروهی به دنبال پدرم آمدند و از وی خواستند که حکومت را بپذیرد" و نیما از نوادگان شهریاران مازندران است.
این شاعر یادآور شد: هم نیما و هم فردوسی باآنکه خان‌زاده هستند اما مدافع حقوق رعیت بوده و هر دو مغضوب حکام زمان خود هستند. فردوسی مدتی متواری بود و به مازندران پناهنده شد و نیما پس از شکست مشروطه به گفته جلال آل احمد به دلیل اینکه پدر شعر نو شده بود، می‌ترسید که دستگیر شود.
قیصری با عنوان اینکه هم نیما و هم فردوسی دارای پایان غم‌انگیزی در زندگی بودند، گفت: فردوسی یک مسلمان شیعه است ولی قشریان مذهبی اجازه دفن وی را در قبرستان شیعیان را ندادند و وی در باغ پدری‌اش دفن شد.
این نیما پژوه یادآور شد: نیما خود می‌گوید «امروز اخوان به خانه ما آمد و نهار نداشتم تا به وی دهم». وی نیز دارای زندگی غم‌انگیزی بود، «زمستان می‌آید و من بی چراغ بی‌سرپناه و وای به حال آن بزرگ‌زاده‌ای که کوچک شود".
قیصری با اشاره به اینکه نیما و فردوسی هر دو از اموال پدری استفاده کرده‌اند و یکی ۳۰ سال برای شعر پارسی زحمت کشید و دیگری پدر شعر نو شد، گفت: اما هر دو در پایان عمر، زندگی غم‌انگیزی داشتند.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران، با گرامیداشت سالروز تولد نیما یوشیج گفت: نیما یوشیج؛ شاعر و نظریه‌پرداز شعر فارسی، فراموش‌نشدنی‌ترین شخصیت شعر معاصر ماست.
نیما یوشیج بر جریان شعر با نگاهی بومی و گسترش امکانات زبان و گویش بومی و محلی مازندرانی و جهانی کردن نام‌ها و نشانه‌های منطقه‌ای جریان تازه‌ای را برای شعر معاصر رقم زد
احد جاودانی به مناسبت سالروز تولد پدر شعر معاصر اظهار داشت: نیما یوشیج بر جریان شعر با نگاهی بومی و گسترش امکانات زبان و گویش بومی و محلی مازندرانی و جهانی کردن نام‌ها و نشانه‌های منطقه‌ای جریان تازه‌ای را برای شعر معاصر رقم زد.
وی ادامه داد: نیما این تحولات ادبی را (نوگرایی) نامید و علی‌رغم مخالفت‌های صورت گرفته در آن عصر با حضور در زادگاه خود و سخت‌کوشی و جدیت تمام ضمن ایجاد نظریه جدید در حوزه ادبیات مدرن توانست بر کیفیت و غنای ادبیات سنتی مازندران تأثیر شگرفی بگذارد.
به گفته جاودانی، او هرگز از گویش بومی خود غافل نماند و در لایه‌های شعر نیما, اشیاء – جانداران و طبیعت خاص مازندران قابل دریافت و بازشناسی است و تحول زیبایی‌شناختی شعر نوین ایران را باید مدیون فرهنگ و هنر مازندران و شاعر بلندآوازه‌اش نیما یوشیج دانست.
لذا بااینکه ۲۱ آبان تاکنون در تقویم رسمی کشور به‌عنوان روز «شعر نو » یا روز «نیما یوشیج » به ثبت نرسید اما برای اهالی فرهنگ و هنر ایران و فارسی‌زبانان جهان به‌عنوان نیما و شعر نو شناخته می‌شود.
از نیمای شعر ایران که با سروده‌هایش تحولی در شعر کلاسیک و سنتی پدید آورد، به‌عنوان ققنوس خوش‌خوان با آوازه جهانی یاد می‌شود، هم او که با «قصه‌های رنگ‌پریده‌اش» به دنیای شعر پا گذاشت و «تعریف و تبصره و یادداشت‌های دیگر» را درنوردید تا « حرف‌های همسایه » را بشنود و «حکایات خانواده سرباز » را بیان کند و«شعر من »، « مانلی » و « خانه سریویلی »، « فریادهای دیگر » و عنکبوت رنگ و ... را از خود به یادگار گذارد.