به گزارش خبرگزاری مهر، مصطفی علیپور شاعر و داور بخش شعر نو جشنواره شعر انقلاب، با بیان این که آثاری که به دبیرخانه هفتمین دوره از جشنواره شعر انقلاب در بخش شعر نو رسید به لحاظ کمی بسیار زیاد بود، اظهار کرد: به لحاظ کیفی تصور می‌کنم با توجه به تجربه ۴۰ ساله شعر انقلاب به لحاظ ارزش‌های زیبایی شناسی شعر و زبان که عنصر اساسی شعر است؛ تا شعر ایده‌آل فاصله داریم.
وی ادامه داد: در سال‌های اخیر به لحاظ منطق زبانی بسیاری از شعرهای شاعران جوان ما شبیه به هم شده‌اند، شاعران جوان بر پایه نثر معیار می‌نویسند و شیوه نگاه شاعران به موضوعات شبیه هم شده است و این برای شعر شاعران انقلاب و به ویژه برای شعر نیمایی تبدیل به مسئله‌ای شده است.
این شاعر کشور خاطرنشان کرد: در جشنواره امسال چند قطعه شعر نیمایی داشته‌ایم و این برای من که سال‌ها معلمی شعر کرده‌ام و داور شعر بوده‌ام ضایعه بسیار غم انگیزی است. شعر نیمایی چندان مورد اقبال شاعران قرار نگرفته است و آن دسته از شاعرانی که به شعر نیمایی می پردازند هم چندان با ظرفیت‌های شعر نیمایی آشنا نیستند.
علیپور با تاکید بر این که در حوزه مجموعه شعرهایی که به جشنواره شعر انقلاب ارسال شده، آثار قابل توجهی وجود داشته است؛ عنوان کرد: سطح آثار این دوره از جشنواره نزدیک به هم بوده است. البته این موضوع باعث امیدواری است و می توان گفت شاعران تلاش دارند در حوزه ارائه مجموعه شعرها توجه ، تجربه و تمرین و مکاشفه بیشتری داشته باشند. اما به هر روی، نمی توان آثار رسیده به جشنواره را، آثاری بی نظیر، کم سابقه و به لحاظ ارزش‌های ادبی ممتاز و عالی دانست. شعرها عمدتا سطح متوسط داشتند و این مسئولیت و مدیریت برگزارکنندگان جشنواره شعر انقلاب را بیشتر می کند. چرا که به نظر می‌رسد شاعران امروز بیش از هر روزگاری نیاز به پرورش استعدادها دارند و نیاز دارند ذهن و زبانشان را درگیر خوانش آثار بزرگ کنند و همچنین نیاز به تمرین ها و ممارست های بیشتری دارند.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: شعر انقلاب به موضوع انقلاب به عنوان تحول اجتماعی و سیاسی منحصر و محدود نمی‌شود. می‌توان همه فرازهای اجتماعی، آئینی، شخصی و ... این ۴۰ سال اخیر را جز موضوعات شعر انقلاب قرار داد و به گمان من حتی شعر عاشقانه کشورمان هم مانند بسیاری از موضوعات دیگر تحت تاثیر ارزش ها و تحولات مناسبتی، زبانی و فکری و فرهنگی انقلاب است و میتواند جزئی از شعر انقلاب باشد. چنین رویکردی می تواند قابلیت بیشتری را در اختیار شاعران ما قرار دهد که آثارشان فقط محدود به انقلاب به عنوان یک پدیده سیاسی اجتماعی نباشد.