مجله مهر: آلودگی هوا چه با دود و چه با ریزگرد رفته رفته برای مردم ایران نه مهمان ناخوانده به حساب می آید و نه اتفاق غیرمنتظره ای که سال به سال بخواهیم از مواجهه با آن انگشت به دهان بمانیم. موضوعی که طی همه این سالها با وجود همیشگی بودن و حضور به موقع و سالانه‌اش، برای برطرف کردن آن اقدام های قابل توجه و تاثیرگذاری صورت نگرفته است تا جایی که نهایت اعتراض‌ها و شکایت‌های مردمی به قوت خودش باقی مانده و انتهای تلاش برای تنفس کمتر هوای آلوده تعطیلی چند روزه مدارس در سطح کشور بوده است. شاید بیشتر ما خوب بدانیم که این آلودگی‌های فصلی نه فقط مختص ایران که در همه دنیا به عنوان یک معضل جدی به آن نگاه می‌کنند. این در حالی است که در سایر شهرهای دنیا برای کمتر کردن و برطرف کردن این شرایط به راه‌حل‌های مختلف روی آورده‌اند. راه‌حل‌هایی که عملی کردن آن به مروز زمان نه تنها به کم کردن آلودگی کمک می‌کند بلکه داشتن یک هوای سالم و پاک را برای شهروندان به ارمغان می‌آورد.
فرانسه
پاریس را بیشتر با لقب عروس شهرهای دنیا می‌شناسیم، پایتخت کشور فرانسه و یکی از شهرهای بزرگ اروپا که همین بزرگ بودن آن می‌تواند دردسرساز باشد و شهروندان آن با آلودگی دست به گریبان باشند؛ اما یکی از تمهیداتی که این شهر در زمان آلودگی‌های بزرگ عملی می‌کند رایگان کردن هزینه‌های استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی برای مردم شهر است تا جایی که مردم را به استفاده از دوچرخه تشویق می‌کنند و حتی در منطقه‌های مشخصی از شهر برای مدت‌های طولانی و ماهانه تردد اتومبیل ممنوع اعلام می‌شود.
هند
طبق گزارش های اعلام شده میزان آلودگی در پایتخت هندوستان به اندازه آلودگی در شهر پکن اندازه‌گیری شده است. معضلی که در نهایت باعث می‌شود برای کاهش حجم آلودگی در کشور رفت و آمد خودروهای دیزلی و حتی ماشین‌های شاسی بلند ممنوع باشد یا عبور و مرور چیزی حدود ده‌ها هزار ماشین به صورت مرحله‌ای و از طریق شماره پلاک ممنوع شود چیزی شبیه همان زوج و فرد خودمان در ایران.
هلند
اما درهلند یکی از چیزهایی که برای کم کردن آلودگی هوا در نظر گرفته‌اند این است که سیاستمداران قصد دارند تا از سال ۲۰۲۵ فروش خودروهای بنزینی و دیزلی را ممنوع کنند و به جای آن خودروهای برقی و هیدروژنی را جایگزین کنند.
آلمان
در فرایبورگ آلمان چیزی حدود ۵۰۰کیلومتر مسیر برای رفت و آمد دوچرخه، مترو، تراموا و سیستم‌های حمل و نقل ارزان ورکارآمد در نظر گرفته شده است. حتی در مناطق حومه شهر نیز مردم اجازه پارک کردن ماشین‌هایشان را جلوی در خانه‌ها ندارند. تا جایی که حتی پارک کردن در خیابان‌های شهر برای مالکان خودرو چیزی حدود ۱۸ هزار یورو هزینه دارد؛ ولی درعوض کسانی که ماشین ندارد از مزایای مختلفی برخوردارند مثل؛ پیشنهاد خانه‌های ارزانتر، استفاده رایگان از وسایل حمل و نقل عمومی یا ارائه فضاهای زیادی برای دوچرخه سواری
نروژ
در اسلو پایتخت نروژ هم قصد دارند که تا سال ۲۰۲۰ انتشار گازهای گلخانه ای را به نصف برسانند و یک منطقه بزرگ بدون ماشین را طراحی کنند تا یک مسیر ۴۰ مایلی برای رفت و آمد دوچرخه‌ها بسازند و از طرف دیگر بسیاری از فضاهای دارای پارکینگ را حذف کنند.
فنلاند
در هلسینکی پایتخت این کشور هم مثل سایر کشورها تمام تلاش بر این است که با کاهش دادن بخش زیادی از اتومبیل‌های سطح شهر و از طرفی سرمایه‌گذاری روی استفاده از وسایل حمل نقل عمومی به بهبود وضع آلودگی هوا رسیدگی کنند. چون معتقدند تشویق مردم به استفاده از دوچرخه، پیاده‌روی و کیفیت بالای خدمات حمل و نقل عمومی باعث می‌شود تا سال ۲۰۵۰ کسی نخواهد از خودروی شخصی خودش در این کشور استفاده کند.
دانمارک
کپنهاگ پایتخت کشور دانمارک است در این شهر استفاده از دوچرخه به استفاده از ماشین ها الویت دارند تا جایی که تعداد دوچرخه ها از جمعیت شهر هم بیشترند. این شهر محاسبه کرده است که یک مایل تردد با دوچرخه ۰.۴۲دلار و یک مایل تردد با ماشین ۰.۱۵دلار برای این کشور هزینه برای جامعه هزینه می برد. در حال حاضر دهه هاست که در بخش بزرگی از پایتخت این کشور رفت و آمد وسایل نقلیه ممنوع اعلام شده و این شهر برنامه ریزی کرده تا سال ۲۰۲۵ ادامه دارد.
سوییس
زوریخ پرجمعیت‌ترین شهر کشور سوییس به حساب می آید. از جمله راهکارهایی که در این اقلیم اروپایی برای مبارزه با آلودگی‌های سطح شهر انجام داده‌اند مثل بسیاری از کشورهای پیشرفته محدود کردن فضاهای پارکینگ بوده است این محدودیت به اندازه‌ای است که در زوریخ فقط تعداد محدودی از ماشین‌ها هستند که اجازه دارند در هر ساعتی که خواستند در سطح شهر تردد کنند. همچنین طی این سالها در زوریخ خطوط تراموای بیشتر و خیابان‌های زیادی ساخته شده است که در آن ماشین‌ها اجازه عبور و مرور ندارند اتفاقی که در این سال‌های باعث شده تا حجم قابل توجهی از ترافیک‌های شهری وآلودگی هوا کاهش پیدا کند.
برزیل
یکی از شهرهای جنوبی برزیل، «کوریتیبا»است. شهری که با دو میلیون نفر جمعیت یکی از ارزان‌ترین سیستم‌های اتوبوس‌رانی در دنیا را دارد. همین موضوع هم باعث می‌شود تا ۷۰ درصد جمعیت مردم برای رفت وآمدهای روزانه‌شان از این وسیله نقلیه استفاده کنند. اتفاقی که نتیجه آن در این شهر باعث شده تا کوریتیبا هم ترافیک سبکی داشته باشد و هم کمتر با معضلی به نام آلودگی هوا رو به رو باشد.