به گزارش خبرنگار مهر، جعفر گودرزی نایب رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران درباره فیلم سینمایی «به وقت شام» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا که روز گذشته ۱۶ بهمن در پردیس سینمای ملت برای اهالی رسانه به نمایش در آمد یادداشتی نوشته است.
در این یادداشت آمده است:
«همیشه دلهره عجیب و غریبی برای تماشای جدیدترین فیلم های فیلمسازان معتبر و صاحب نام همراهم است مخصوصا وقتی فیلم قبلی فیلمسازی چون حاتمی کیا «بادیگارد» چنگی به دل نزده است.
«به وقت شام» فیلمی خوش ساخت است و سر و شکل خوبی دارد اما گویا قرار نیست قصه ای را روایت کند و هنوز هم حاتمی کیا بعد از سال ها همچنان دوست دارد کمی تا قسمتی شعار هم بدهد و خیلی از حرف هایش را غیرسینمایی بزند.
فیلمنامه و قصه در این فیلم به شدت لنگ می زند و عمده ترین ضعف فیلم، فیلمنامه اش است. گویا حاتمی کیا فقط خواسته اخبار تلویزیونی را که تا به حال از داعش دیده و شنیده ایم در فیلم خود برای مان توصیف و تصویر کند نه چیزی کمتر و نه بیشتر. نه چیزی از فلسفه حضور ما در منطقه گفته می شود و نه مظلومیت بچه های مان با تمام مختصاتش روایت می شود.
فراز و فرودی در کار نیست و تمرکز فیلمساز بر حادثه متمرکز و از متن غافل شده است و برای همین از شخصیت ها و ماجراها چیز زیادی نمی دانیم. کاش رفتن پدر و پسر به آشیانه و پرواز هواپیما با یکسری از مردمی که گیر افتاده اند دلیل موجه و محکمی برایش در نظر گرفته می شد تا بلکه درامی شکل می گرفت.
مثلا می شد برای بررسی موقعیت و عملیاتی و یا در اختیار گذاشتن اطلاعاتی خاص و یا دیداری مهم و تعیین کننده به آنجا می رفتند و در برگشت از این ماموریت در موقعیتی قرار می گرفتند که هواپیما را با خود می آوردند.
چرا بار اول وقتی داعش علی و یونس را گروگان می گیرد و قصد داشت هواپیما را به مقصد مورد نظرشان برگردانند آنها بدون آنکه نیروهای داعشی متوجه شوند هواپیما را در مسیر مورد نظر خودشان هدایت نکردند؟ داعشی ها که از مسیر و اطلاعات پروازی آگاهی نداشتند!
هواپیماهای روس که برای کمک آمده بودند و یک دفعه سروکله شان پیدا شد چرا به یکباره و بدون دلیل ناپدید شدند؟
کاش در کنار اجرا و کارگردانی حرفه ای و پرداخت ویژه بخش حادثه ای فیلم، هدف و حرف فیلم هم مشخص می شد که واقعا چه می خواهد بگوید.»