بازی‌ها یکی از اجزای تشکیل دهنده فرهنگ ها هستند. بازی‌های محلی و سنتی علاوه بر بار فرهنگی، از جذابیت و تنوع بالایی نیز برخوردارند و علی رغم قرابت های شکلی و نوعی، ماهیت فرهنگ ها را متمایز می سازند.
توپ و چوب یکی از بازی های سنتی افغاستان می‌باشد که در حال حاضر توسط مهاجرین افغانستانی حاشیه شهر مشهد انجام می شود. جذابیت این بازی توانسته است همشهریان مشهدی را نیز به میدان بازی بکشد .
توپ و چوب یکی از سرگرمی های گروهی از حاشیه نشین های کلان شهر مشهد است و به اظهار یکی از بازی کنان بالغ بر ۲۰۰ سال قدمت دارد.بازیکنان در توپ و چوب به دو تیم تقسیم شده و برای شروع بازی قرعه کشی می‌کنند.این بازی یکی از سرگرمی های ساکنان منطقه مهاجرنشین گلشهر است.برای انجام آن زمینی به ابعاد تقریبی یک زمین فوتبال مورد نیاز است که بایستی در آن محدوده دروازه های هر دو تیم مشخص گردد.چند قطعه چوب و یک توپ تنیس که بازکنان آن را هفت جلد می نامند وسایل مورد نیاز بازی را تشکیل می دهد.ضربه زننده به توپ تلاش می کند تا توپ را هرچــه دورتر و بالاتر بفرستد. بازیکنان در زمین بازی باید سـعی کنند تــوپ را در هوا دریافت کــرده و مانع برخورد با زمین شوند. در هر مرحله که جــای بازیکنـان دو تیم عوض می شــود، به آن "نو شدن" می گویند. توپ و چوب سراسر دویدن و هیجان می باشد که این تحرک راز سلامت آنان است.این بازی را در گذشته فقط پیرمردها بازی می کردند امــا در حال حاضر جوانها به طرافداران آن اضافه شده اند.توپ و چوب برای کودکان مناسب نیست زیرا احتیاج به قدرت بدنی بالا برای زدن توپ و دویدن دارد. زمستان و تابستان فرقی نمی کند و باران و برف نمی تواند مانع انجام این بازی شود.بازیکنان بعد از یک روز کاری خود را با سرعت به زمین بازی می رسانند و تا غروب خورشید مشغول بازی می‌شوند.بساط چای آتشی مرحله پایانی بازی توپ و چوب در این منطقه است.بازیکنان لذت نوشــیدن یک اســتکان چای، دور آتش را بعد از یک بازی پر هیجان کمتر از بازی توپ و چوب نمی دانند.