به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز اطلاع رسانی فلسطین، طی ۱۲ سال گذشته، محاصره تحمیلی رژیم صهیونیستی بر نوار غزه تاثیرات منفی زیادی بر وضعیت زندگی نزدیک به ۲ میلیون فلسطینی ساکن این منطقه از جمله یک میلیون و ۳۰۰ هزار آواره گذاشته است. این آوارگان ۶۷ درصد ساکنان باریکه غزه را تشکیل می دهند. این محاصره به دنبال انتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین آغاز شد و بحران های انسانی زیادی را به بار آورد.
دلیل بروز این بحران ها به اقدام اسرائیل در اعمال محدودیت بر سر رفت و آمد فلسطینیان، کمبود دارو، تجهیزات پزشکی، سوخت و همچنین به اقدام رژیم صهیونیستی به اعمال محدودیت بر سر واردات مصالح ساختمانی بر می گردد که این امر مانع از بازسازی و مرمت هزاران واحد مسکونی، مدارس، بیمارستان ها و نیروگاه برق این منطقه شده است، این نیروگاه در جریان حملات ارتش اسرائیل به باریکه غزه خسارت دید.
این محاصره تقریبا موجب بسته شدن تمامی مبادی ورودی و گلوگاه های نوار غزه شده است؛ به نحوی که مراجع صهیونیستی محدودیت های شدیدی بر سر تردد افراد و ترانزیت از خارج به نوار غزه و بالعکس اعمال می کنند و فقط انتقال مقادیر محدودی از مواد غذایی، سوخت، کالاها و اقلام مورد نیاز روز به باریکه غزه را می دهند.
این محاصره بسیاری از بیماران ساکن باریکه غزه را از دریافت درمان مناسب در خارج محروم کرده است و همچنین مانع از مسافرت صدها دانشجو برای ادامه تحصیل در دانشگاه های خارجی یا حضور در دوره های آموزشی یا برنامه های فرهنگی در خارج شده است.
بر اساس قوانین بین المللی، اسرائیل به رغم عقب نشینی از نوار غزه در سال ۲۰۰۵ همچنان یک رژیم اشغالگر در سرزمین فلسطین باقی مانده است، زیرا بخش اعظم و مهم امور باریکه غزه از جمله تردد افراد، شبکه های مواصلاتی، مرزهای زمینی، هوایی و دریایی و همچنین زیرساخت های این منطقه تحت سلطه و کنترل این رژیم است.این رژیم به خاطر تحمیل محاصره نفس گیر بر آنان، قوانین بین المللی بشردوست را نقض می کند و آنان را به یک شیوه بی سابقه به صورت دسته جمعی مجازات می کند.
لغو محاصره نوار غزه باید در سرلوحه برنامه های مجامع جهانی قرار گیرد تا وضعیت ناگوار ساکنان باریکه غزه سامان بگیرد و آنان بتوانند آزادانه مسافرت کنند و دست به فعالیت های تجاری بزنند، از این رو نیاز به ایجاد یک بندر آبی به عنوان بهترین راهکار ممکن برای پایان بخشیدن به رنج و محنت های فزاینده مردم این منطقه جلوه گری می کند.
بحران وضعیت انسانی و نابسامانی اوضاع خدمات رسانی اساسی
مجموع ساعات قطع جریان برق در روز بین ۱۸ تا ۲۰ ساعت می باشد که این امر به منزله کاهش میزان کمک های برق رسانی از ۱۲ تا ۱۰ ساعت به ۴ الی ۶ ساعت در روز می باشد، این اقدام پس از تصمیم تشکیلات خودگردان فلسطین مبنی بر کاهش پرداخت میزان هزینه های برقی است که اسرائیل آن را به باریکه غزه می دهد.
۹۷ درصد آب نوار غزه غیر قابل آشامیدن است
۶۰ لیتر میانگین روزانه کمک های آبی برای هر فرد می باشد که این رقم کمتر از پایین ترین حد میزان آب مصرفی استاندارد هر فرد در روز می باشد. طبق استاندارد باید هر فرد در روز ۱۰۰ لیتر آب مصرف کند.
تا ماه ژانویه سال ۲۰۱۸ میلادی ۴۵ درصد داروهای موجود در انبارهای داروی وزارت بهداشت فلسطین به اتمام رسید.
میزان کسری کالاهای پزشکی به ۲۸ درصد می رسد.
از هر ۱۰ خانواده ساکن نوار غزه ۶ خانواده از نبود امنیت غذایی رنج می برد.
۵۰ درصد کودکان فلسطینی ساکن باریکه غزه نیاز به حمایت روحی و روانی دارند، حال آنکه ۵۵ درصد ساکنان نوار غزه دچار افسردگی هستند.
اعمال محدودیت اسرائیل در گذرگاه ها
پیش از اینکه اسرائیل محاصره نفس گیر را بر نوار غزه تحمیل کند، فلسطینیان از طریق ۶ گلوگاه و گذرگاه تردد می کردند و کالاها از طریق این ۶ گذرگاه ترانزیت می شد که اسامی آنها به شرح زیر است: بیت حانون (ایرز)، کارنی، ناحل عوز، کرم ابوسالم، صوفا واقع در مرزهای فلسطین اشغالی با باریکه غزه، رفح در مرزهای باریکه غزه با مصر. پس از این محاصره، منع تردد افراد و ترانزیت کالاها به یکی از عمده ترین مشکلات و چالش های فراروی فلسطینیان ساکن باریکه غزه مبدل شد.
با بسته ماندن گذرگاه رفح که تنها گلوگاه ارتباطی نوار غزه با مصر به شمار می رود، اهمیت گذرگاه بیت حانون افزایش یافت، اسرائیل در سال ۲۰۱۷ هزاران فلسطینی را به بهانه های امنیتی از تردد از طریق گذرگاه بیت حانون منع کرد، حال آنکه این بهانه ها کاملا واهی و مبهم و غیر شفاف است. جدای از آن تعدادی از افراد معطل و سرگردان در این گذرگاه به بهانه بازجویی از آنان افزایش یافت. مراجع اسرائیلی در برخی اوقات به صورت عامدانه مجوز خروج فلسطینیان را لغو می کند، حال آنکه این مجوزها پیشتر به آنان اعطا شده است.
تعداد بازرگانان و تاجرانی که دشمن صهیونیستی در سال ۲۰۱۷ میلادی آنان را از تردد از گذرگاه بیت حانون منع و مجوزهای خروج آنان را لغو کرد به ۳۰۰۰ تن می رسد.
در سال ۲۰۱۷ هر ماه ۶۰۰۰ نفر از گذرگاه رفح خارج می شدند، حال آنکه در سال ۲۰۱۶ هر ماه ۱۲۱۵۰ تن از این گذرگاه خارج می شدند.
در سال ۲۰۱۷ فقط با ۵۴ درصد درخواست های بیماران فلسطینی ساکن نوار غزه برای خروج از این منطقه از طریق گذرگاه ایرز جهت درمان در خارج موافقت به عمل آمد، حال آنکه در سال ۲۰۱۶ با ۶۲ درصد این درخواست ها موافقت به عمل آمد.
در سال ۲۰۱۷ میلادی گذرگاه رفح فقط به مدت ۳۶ روز باز بود، حال آنکه در سال ۲۰۱۶ این گذرگاه ۴۴ روز باز بود.
بحران اقتصادی
اقتصاد غزه از آغاز تحمیل این محاصره دچار رکود شده است، این محاصره شامل بسته شدن تمامی گذرگاه های اقتصادی این باریکه می باشد، این محاصره اقتصاد این منطقه را فلج کرده است؛ به ویژه در برهه ای که اسرائیل دست به حملات نظامی علیه باریکه غزه زد، بخش خصوصی باریکه غزه بیشترین خسارت را دیده است، دلیل این مساله به محدودیت های اعمال شده از سوی مراجع صهیونیستی بر تردد بازرگانان بر می گردد، جدای از آن رژیم صهیونیستی تعدادی از شرکت ها و تاسیسات خاص را نشانه رفت که این شرکت ها و تاسیسات منبع درآمد طیف وسیعی از ساکنان نوار غزه است.
از سوی دیگر، قبل از سال ۲۰۰۶ میانگین تعداد کامیون های ترانزیت که روزانه از نوار غزه خارج می شدند به ۷۰ دستگاه می رسید و تعداد کامیون های حامل کالاها و نیازهای روزانه فلسطینیان ساکن باریکه غزه که هر روز از این گذرگاه وارد آن می شدند به ۵۸۳ دستگاه می رسید.
بخش اعظم این کالاها از طریق گذرگاه کارنی در شمال شرق باریکه غزه وارد این منطقه می شد، این در حالی است که گذرگاه ناحل عوز در شرق شهر غزه خط اصلی واردات سوخت مورد نیاز راه اندازی نیروگاه برق این منطقه به شمار می رود.
گذرگاه کارنی در سال ۲۰۰۷ و گذرگاه صوفا در سپتامبر سال ۲۰۰۸ بسته شدند، این اقدام در حالی صورت می گیرد که در حال حاضر بخش اعظم کالاها از طریق گذرگاه کرم ابوسالم وارد نوار غزه می شود، این گذرگاه به صورت جزیی فعالیت می کند.
در سال های اول و دوم محاصره باریکه غزه، میانگین کامیون هایی که هر روز وارد باریکه غزه می شدند، ۱۱۲ دستگاه بود که این تعداد ۵ درصد تعداد کامیون هایی را شامل می شود که پیش از تحمیل این محاصره وارد این منطقه می شدند. پس از آن فقط به تعداد محدودی از کالاها مجوز ترانزیت به خارج از باریکه غزه داده شد.
نرخ بیکاری در نوار غزه تا پایان سال ۲۰۱۷ به ۶/۴۳ درصد رسید که ۶۰ درصد بیکاران را جوانان تشکیل می دهند.
۹۰ درصد افراد معلول نوار غزه جزء قشر بیکار می باشند.
میانگین افراد زیر خط فقط ساکن نوار غزه دو برابر و نیم بیشتر از میزان افراد زیر خط فقر ساکن کرانه باختری است.
میانگین فقر و فقر مطلق در نوار غزه به ۶۵ درصد می رسد، حال آنکه میزان نبود امنیت غذایی در این منطقه از مرز ۷۲ درصد گذشته است، تمامی گذرگاه های تجاری باریکه غزه به استثنای کرم ابوسالم بسته است، در سال گذشته میزان بسته ماندن این گذرگاه از مرز ۳۰ درصد گذشت.
در سال گذشته ماهیانه ۹۷۲۹ دستگاه کامیون حامل کالا از طریق گذرگاه کرم ابوسالم وارد غزه می شدند، این میزان ۳ درصد کمتر از تعداد کامیون های وارد شده به نوار غزه در سال ۲۰۱۶ میلادی و ۱۳ درصد کمتر از میانگین ماهیانه نیمه نخست سال ۲۰۰۷ می باشد.
در سال ۲۰۱۷ ماهیانه ۲۱۲ دستگاه کامیون از طریق گذرگاه کرم ابوسالم و در نیمه نخست سال ۲۰۱۷ میلادی ۹۶۱ دستگاه کامیون از این گذرگاه وارد باریکه غزه می شد.
منطقه بی‌طرف و اختلال در فعالیت‌های کشاورزان فلسطینی
اسرائیل با غصب ۳۰ درصد اراضی کشاورزی فلسطینیان یک منطقه جدا افتاده در داخل اراضی نوار غزه ایجاد کرده است و همین امر مانع از نزدیک شدن کشاورزان فلسطینی به این منطقه می شود.
ارتش اسرائیل با تیراندازی به فلسطینیان و بازداشت آنان و تخریب زمین های کشاورزی و از بین بردن دارایی های آنان مانعت از نزدیک شدن فلسطینیان به این منطقه می شود، لذا با توجه به این تجاوزات سرمایه گذاری در این منطقه به یک اقدام شبه محال مبدل شده است.
کشاورزان فلسطینی ساکن باریکه غزه در یک دهه گذشته خسارت های سنگینی دیده اند و این امر بر منبع درآمد آنان و تامین نیازهایشان تاثیرات منفی گذاشته است، این خسارت ها عبارتند از تخریب خانه های پیش ساخته آنان، تخریب اراضی کشاورزی، ریشه کنی درختان و از بین رفتن چهارپایان می باشد.
جدای از آن ارتش رژیم اشغالگر قدس هر سال به روند رها سازی مواد سمی بر روی زمین های کشاورزی نزدیک نوار مرزی شرق باریکه غزه، شدت می بخشد، لذا محصولات کشاورزی این منطقه به خاطر آلوده بودن به مواد سمی غیر قابل استفاده می باشد. علاوه بر آن این اقدام اسرائیل به منابع جانوری که بیش از ۷۰ درصد آن در نوار مرزی باریکه غزه و فلسطین اشغالی قرار دارد، خسارت وارد می کند.
این اقدام در حالی صورت می گیرد که کشاورزان فلسطینی در جریان جنگ ۵۱ روزه تابستان سال ۲۰۱۴ به مدت ۲ ماه زمین های خود رها کردند که این امر موجب وارد آمدن خسارت های مادی به ۷۱ هزار هکتار زمین کشاورزی شد.
به خاطر کاهش میزان واردات و کاهش میزان تقاضا نرخ مواد غذایی افزایش یافت و تعداد زیادی از خانوارهای ساکن نوار غزه در زمینه تهیه و تامین خواربار با مشکلاتی مواجه شدند.
رژیم صهیونیستی ۲۵ هزار از دونم از زمین های کشاورزی نوار غزه را برای ایجاد منطقه جدا افتاده غصب کرد که این میزان ۳۰ درصد اراضی کشاورزی باریکه غزه را تشکیل می دهد.
ارتش رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۷ میلادی دست به ۴۳۰ مورد تجاوز علیه کشاورزان و شهروندان فلسطینی در منطقه جدا افتاده زد و طی این تجاوزات ۷ شهروند فلسطینی را به خاک و خون کشید.
میزان خسارت های وارده به بخش کشاورزی در جریان جنگ ۵۱ روزه سال ۲۰۱۴ به ۵۵۰ میلیون دلار می رسد.
دشمن صهیونیستی در جریان این جنگ ۱۴۰ دونم از اراضی کشاورزی باریکه غزه را مستقیما هدف حمله قرار داد و بیش از ۷۰ حلقه چاه را از بین برد و ۳۴۵۰۰ دونم از زمین های کشاورزی را از بین برد.
بخش دریایی
به موجب توافقنامه اسلو که میان سازمان آزادی بخش فلسطین "ساف" و اسرائیل در سال ۱۹۹۴ به امضا رسید، فلسطینیان می توانند در مسافت ۲۰ مایلی دریای غزه ماهیگیری کنند، حال آنکه ارتش اسرائیل همواره ماهیگیران فلسطینی را از رسیدن به این مسافت منع می کنند؛ به نحوی که ارتش اسرائیل به ماهیگیران فلسطینی فقط در مسافت بین ۳ تا ۶ مایل اجازه فعالیت می دهد.
۹۵ درصد ماهیگیران نوار غزه زیر خط فقر زندگی می کنند.
از سال ۲۰۰۰ به بعد تعداد ماهیگیران ثبت شده در نوار غزه از ۱۰۰۰۰ نفر به ۴۰۰۰ نفر کاهش یافته است، محدوده فعالیت ماهیگیران فلسطینی در دریای غزه فقط ۳ الی ۶ مایل می باشد، ۲۰۰۰ نوع قایق از نوع حسکه و ۵ قایق موتوری از نوع لنچ به خاطر نبود مواد و تجهیزات و قطعات مورد نیاز برای تعمیر آنها از کار افتاده است.
اقدامات نظامی اسرائیل علیه نوار غزه در جریان محاصره
اشغالگران صهیونیست از سال ۲۰۰۸ تاکنون ۳ بار به باریکه غزه تعرض کرده و در جریان این تجاوزات بیش از ۲۴۰۰۰ تن بمب بر سر مردم این منطقه ریخته اند، اسرائیل در اتخاذ تدابیر لازم برای حمایت از مردم باریکه غزه و دور نگه داشتن آنان در جریان این جنگ ناکام مانده است، در پی این تجاوزات نزدیک به ۳۷۴۵ تن به شهادت رسیده و ۱۷۴۴۱ تن دیگر زخمی شده اند.
این سه جنگ موجب شد که اقتصاد باریکه غزه فلج شود و زیر ساخت های بخش ساحلی از بین برود.
اشغالگران صهیونیست در جریان جنگ ۵۱ روزه غزه به صورت عامدانه بسیاری از تاسیسات صنعتی و شبکه های مخابرات و ارتباطات و برق را هدف حمله قرار دادند و با تخریب پل ها ارتباط جاده ها را قطع و هزاران دونم از زمین های کشاورزی را تخریب کردند، متجاوزان اسرائیلی مانع از واردات مصالح ساختمانی و دیگر مواد مورد نیاز بازسازی ویرانه های باریکه غزه شدند، اسرائیل نه تنها تدابیر لازم را برای دورنگه داشتن غیر نظامیان فلسطینی ساکن غزه از جنگ اتخاذ نکرد، بلکه در برخی مواقع مناطق و کانون های پرجمعیت را هدف حمله قرار داد که در پی این تجاوزات شماری زیادی از غیر نظامیان به خاک و خون کشیده شده و خسارت های سنگنی به زیر ساخت ها وارد شد و در پی آن اوضاع اقتصادی وخیم شد و نیمی از ساکنان این منطقه بیکار شدند.
جنگ ۵۱ روزه سال۲۰۱۴
از مجموع ۱۱۰۰۰ واحد مسکونی ویران شده در باریکه غزه فقط ۵۷۵۵ واحد مسکونی بازسازی شده است.
۲۹۰۰۰ نفر (بیش از ۵۵۰۰ خانواده) با گذشت بیش از ۳ سال از جنگ سال ۲۰۱۴ غزه همچنان بی خانمان و بی سرپناه هستند.
از مبلغ ۵۰۰ میلیون دلار اختصاص یافته برای بازسازی باریکه غزه فقط دو سوم این مبلغ تا پایان ماه اوت سال ۲۰۱۷ پرداخت شده است.
۸۸ درصد فلسطینیان بی پناه و بی خانمان در خانه های اجازه ای زندگی می کنند
پیامدهای بحران برق
بحران برق ناشی از کمبود سوخت منجر به توقف و مختل شدن ارائه خدمات اساسی به ساکنان نوار غزه در زمینه های آب، فاضلاب، آموزش و بهداشت شده است. بیمارستان های باریکه غزه با مشکلاتی نظیر قطع برق، کمبود سوخت مورد نیاز برای راه اندازی ژنراتورهای برق مواجه هستند، این ژنراتورها جایگزین نیروگاه برق باریکه غزه شده است، این نیروگاه طی سال گذشته بارها از کار افتاد و فعالیت آن به صورت کامل متوقف گردید.
بخش اعظم مالکان کارگاه ها و کارخانه های کوچک از تامین ژنراتورهای برق و سوخت کافی برای راه اندازی ماشین آلالات موجود در این کارگاه ها و کارخانه ها در طول مدت قطع برق درمانده هستند که این اقدام برخی از آنان را به بستن این کارگاه ها و کارخانه ها و تعطیلی پروژه هایشان وا داشته است.
۲۰۰۰ فرد معلول جسمی در معرض زخم بستر قرار دارند زیرا آنان به خاطر بحران برق قادر به باد کردن تشک های بادی نیستند.
۵۱۰۰ فرد معلول با مشکلات مزمن دستگاه تنفسی مواجه هستند که در صورت از کار افتادن دستگاه تنفس بخار که با جریان برق کار می کنند جانشان را از دست خواهند داد.
بیمارستان های نوار غزه مجبور شدند عمل های جراحی غیر ضروری را به خاطر بحران برق به تعویق بیندازند که این اقدام زمان انتظار را از ۵ تا ۸ ماه در سه ماه نخست اول سال گذشته به ۱۰ تا ۱۵ ماه افزایش داد.
۳۰ درصد ساکنان نوار غزه از حق دستیابی به آب به خاطر تداوم بحران قطع برق از حق دستیابی به آب محروم هستند.