به گزارش خبرنگار مهر، نشست شورای انجمن های تجسمی با حضور غلامحسین امیرخانی از انجمن خوشنویسان، سیف الله صمدیان از انجمن عکاسان، معصومه مظفری از انجمن نقاشان، بهرام کلهرنیا از انجمن گرافیک، بهزاد اژدری از انجمن سفالگران، کمال طباطبایی از انجمن تصویرگران و نگار نادری پور از انجمن مجسمه سازان ظهر امروز ۱۳ اسفندماه در ساختمان شماره ۲ خانه هنرمندان برگزار شد.
در ابتدای این نشست معصومه مظفری بیان کرد: امیدوارم در سال پیش رو همکاری شوراهای تجسمی با رسانه ها بیشتر شود زیرا فکر می کنیم رسانه ها می توانند صدای ما را به دیگران برسانند.
وی افزود: برای اولین بار در تاریخ تجسمی ایران است که هفت انجمن در کنار هم قرار گرفته اند. اگرچه سابقه فعالیت برخی انجمن ها بیش از بیست سال است ولی طی این سال های اخیر متوجه شده اند که هرچه در انجمن ها رخ می دهد به یکدیگر مربوط است. ما متوجه شده ایم که علی رغم تفاوت فعالیت هایمان، یک سری نیازهای مشترک داریم به همین دلیل خیلی خوب است که کنار هم بنشینیم و نیازهایمان را مشترک کنیم و با صدای واحدی سخن بگوییم.
مظفری بیان کرد: این شورا مستقل است از همین رو فکر می کنیم می تواند مرجع معتبری برای رصد اتفاقات انجمن ها باشد. ضمن اینکه طی نامه نگاری ها با مدیرکل هنرهای تجسمی و معاونت هنری خواستیم این موضوع را به باور برسانیم که حضور چنین شورایی می تواند موثر باشد که آنها نیز قبول کردند که شورای مشورتی داشته باشیم از همین رو امیدواریم در عمل هم از این شورا استفاده کنند.
سپس امیرخانی اظهار کرد: من حدود ۱۵ روز بستری بودم و حالا در دوران نقاهت هستم.
تهیه لایحه امنیت شغلی اصحاب فرهنگ از جمله نکات مورد بحث من است که این لایحه تصویب و ابعاد آن بررسی شده استوی افزود: تهیه لایحه امنیت شغلی اصحاب فرهنگ از جمله نکات مورد بحث من است که این لایحه تصویب و ابعاد آن بررسی شده است اما احساس شرمندگی می کنم که در حال صحبت کردن درباره یک موضوع بدیهی هستیم. قلب ما به سمت اثر هنری از هر نوع آن باز است اما بعد از این همه مدت در حال بحث کردن درباره امنیت و شناختن آن به عنوان یک حرفه هستیم و اینکه چرا آن را به عنوان یک اصل در کشور نمی شناسند آن هم در کشوری که تا این قدر قدمت فرهنگی و هنری دارد؟
غلامحسین امیرخانی عنوان کرد: ما گاهی در خانه هنرمندان با مدیران ارشد دیدار داریم و خودشان اقرار می کنند در برنامه ریزی اشتباه کرده اند و باید فرهنگ در اساس و اولویت باشد چرا که کار هنر ایجاد بینش و تشخیص است. تمام ملل شیفته نگاه ویژه، لحن فرهنگی و هنری و نگاه معنوی ما درباره انسان هستند. هنر ما درباره این موضوعات قوی ترین آوا را دارد و این را باید به گوش مردم جهان برسانیم. از همین رو مدیران ارشد ما متاسف هستند که هنر را در جایگاهی قرار داده اند که تنها در حرف از آن تجلیل می شود ضمن اینکه در این چند سال چندبار سیاست ها تغییر پیدا کرده است بنابراین باید روند ثابتی داشته باشیم.
در ادامه سیف الله صمدیان عنوان کرد: تغییر عقیده یا موضع گیری مسئولان فرهنگی قابل تامل است. در چهل سال گذشته بیشترین لطمه به فرهنگ از سیاست زدگی وارد شده است در حالی که سیاست زدگی فرهنگی اوج فلاکت زدگی یک ملت می تواند باشد و به نظرم در برخی جاها کوتاهی قطعی داشته ایم. به یاد دارم در یک جلسه ای و در دیدار رسمی کمیسیون فرهنگی با انجمن های تجسمی به این نکته اشاره کردم که اگر می بینید وزارت فرهنگ اساسنامه خود را پیاده نمی کند این یک اشتباه قطعی است چراکه ارشاد خود را به غلط موظف می داند که وارد این حوزه ها شود.
وی افزود: به هر حال حرف من درباره تخصیص بودجه ها است زیرا بودجه ما در معاونت هنری ارشاد به اندازه ای کم است که قابل گفتن نیست. ما تنها مسئول هزار و پانصد اعضای خودمان نیستیم از همین رو کل بودجه مرکز هنرهای تجسمی به اندازه یک فیلم متوسط نیست یعنی حدود سه میلیارد. در واقع تا این عدالت در تخصیص بودجه صورت نگیرد نمی توان کاری کرد. این امر غلط و به ضرر مردم کشور است زیرا از سر بی احتیاطی به هنر نگاه می شود.
نگار نادری پور هم در ادامه بیان کرد: ماهیت انجمن ها بر اساس هم افزایی است. این شورا برنامه های مشترک و فراگیری دارد و تاکید خود را بر تدوین سیاست عرصه هنر تجسمی گذاشته است.
وی افزود: پیش از این گزارشی درباره هنرهای تجسمی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد منتشر شد که در آن ارزیابی مشخصی درباره هنر تجسمی وجود نداشت. از همین رو به نظرم تا از انجمن ها استفاده درستی نشود این گزارش ها به درستی شکل نمی گیرد.
این هنرمند مجسمه ساز بیان کرد: از مسایلی که در این گزارش وجود دارد و باید به آن توجه شود این است که باید شورای حل اختلاف برای دعاوی تجسمی وجود داشته باشد که اعضای آن از افراد هنرهای تجسمی باشند. جامعه هنرهای تجسمی برای بقای خود در حال تلاش است اما این مسأله وجود دارد که به بودجه ها توجهی نشده است. شورای ما یک سال و نیم است که در پی برگزاری یک اتفاق مشترک است اما فضایی برای این امر وجود ندارد تا دور هم جمع شویم و ما از داشتن یک جای مناسب برای نمایش آثار محروم هستیم.
اژدری نیز در ادامه با اشاره به بودجه این عرصه اظهار کرد: ما هنگامی که این موضوع را متوجه شدیم متعجب شدیم چراکه بودجه ما بسیار اندک و این مبلغ برای یک کشور قابل تامل است اما جالب است که بگویم همین رقم را هم به ما نمی دهند و حتی یک میلیون تومان هم به انجمن ما تعلق نگرفته است. انجمن ها چگونه می توانند با این وضعیت بودجه به کار خود ادامه دهند؟
وی افزود: دوستان خوب می دانند بدون کمک انجمن ها کار فرهنگی نخواهند کرد. از طرف دیگر مشکل اصلی در ارشاد نداشتن برنامه توسط مدیرانی است که یکی پشت دیگری عوض می شوند بنابراین با آشفتگی در برنامه ریزی مواجه هستند و با خط کشیدن روی برنامه های قبلی حرکت می کنند در حالی که در هیچ کجای دنیا اینطور نیست. ما هیچ مدیری را در هنگام انتصاب با برنامه نمی بینیم از همین رو شاهد بی برنامه گی ها هستیم از سوی دیگر مسأله بودجه بسیار مهم و استراتژیک است.
کلهرنیا نیز در سخنانی اظهار کرد: انجمن ها وجود دارند و پایدار هستند در حالی که مدیران فرهنگی دگرگون می شوند و دوام نمی آورند به همین دلیل با قطع برنامه ریزی ها رو به رو هستیم. آنها همیشه وعده هایی می دهند اما در انتهای کار تنها خودمان می مانیم که باید مسایل را بررسی کنیم. ما کار خودمان را خودمان می شناسیم و می توانیم از کارهای درست پشتیبانی کنیم. حتما شنیده اید که گفته اند ممکن است موزه هنرهای معاصر واگذار شود اما ما قدردان موضع وزیر ارشاد هستیم و شنیده ایم فعلا از این موضوع پا پس کشیده اند. البته ما به صورت تصادفی در جریان مصوب شدن موارد قانونی و این جا به جایی هایی ها قرار گرفتیم و توانستیم درباره این موضوع موضع گیری کنیم و این مسأله متوقف شد اما این زخم زنده است. ما دوست داریم مورد حمایت قرار بگیریم و این مسأله جزو حقوق عادی ما است.
در ادامه طباطبایی اظهار کرد: درباره واگذاری موزه به میراث فرهنگی می خواستم نکاتی را ارایه دهیم. آثار موزه هنرهای معاصر تهران برای افراد غیر ایرانی است و نمی تواند جزو میراث ایرانی نامیده شود بنابراین بهترین جایگاه آن، موزه هنرهای معاصر است. باید یک هیات امنا برای این موزه متشکل از نماینده انجمن ها وجود داشته باشد تا موزه جایگاه اصلی خود را پیدا کند.
سپس کلهرنیا بیان کرد: در تمام جهان برای موزه ها هزینه می شود و با پشتیبانی، گنجینه های معناداری شکل می گیرد زیرا من شناخت دقیق از موزه های آنها دارم و می دانم موزه ها در جهان پاتوقی برای انجام امور فرهنگی است.
طباطبایی اظهار کرد: سازمان میراث فرهنگی تخصص نگهداری و اداره موزه را ندارد و به لحاظ ماهیت شکل گیری این سازمان نمی تواند این امر را انجام دهد. حتی اگر مجموعه افراد موزه هنرهای معاصر که متخصص هستند منتقل شوند این ماموریت برای میراث فرهنگی تعریف نشده است.
نادری پور درباره ضرورت شکل گیری جشنواره ای از تمام هنرها گفت: بینال تهران بعد از مدتی دیگر برگزار نشد در حالی که می دانستیم این اتفاق بسیار مهم است با این وجود لزوم مکانی میزبانی برای برگزاری چنین رویدادی بسیار مهم و قرار بر این است که سالن نمایشگاه بین المللی در اختیار این رویداد قرار بگیرد که اگر این اتفاق بیفتد موضوع خوبی رقم می خورد.
مظفری نیز درباره جلسه ای که برای تایید اسناد فرهنگی صورت گرفت و حواشی این جلسه بیان کرد: ما در آن جلسه تنها چند سند را دیدیم و گله ما از این بود که وقتی سند را دیدیم برخی نگویند که آنها را تایید کردیم. ما حق داریم درباره این مسایل صحبت کنیم از همین رو ما را به عنوان کسانی که در این انجمن ها فعالیت دارند می شناسند ضمن اینکه ما جلسه ای با معاونت داشتیم که بسیار خوب و افق آینده را واضح تر دیدیم.
نادری پور درباره تدوین اساسنامه جشنواره اظهار کرد: فجر و دوسالانه ها آیین نامه اجرایی دارند.
کلهرنیا در پایان درباره اینکه چه عاملی باعث شد که دوباره این موضع گیری برای انتقال موزه هنرهای معاصر تهران به میراث فرهنگی صورت بگیرد، بیان کرد: هرازچندگاهی اتفاقی رخ می دهد که بر حق نیست. ما از حقوق مدنی گفتگو می کنیم که در این حوزه اتفاقات نادرست شکل گرفته البته وزارت ارشاد موضع گیری های خوبی انجام داده است اما ما مشوش هستیم که شاید فردا دوباره دست دیگری وارد این عرصه شود چرا که موزه مال مردم است. با این وجود وزارت ارشاد مجموعه ما را دعوت کرد که در جریان این موضوع قرار بگیریم که بسیار حرکت شجاعانه ای بود.