غلامرضا خارکوهی تاریخنگار انقلاب اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: اولین کتاب برای افشای جریان منتظری توسط مرحوم سید احمد خمینی نگاشته و حدود یک ماه قبل از ارتحال امام و در اواسط اردیبهشت سال ۶۸ منتشر شد.
وی این کار سید احمد آقا را از خدمات بزرگ او به تاریخ انقلاب اسلامی دانست و گفت: کتاب رنجنامه بیش از یک صد صفحه حجم دارد ولی غنی ترین و مستند ترین کتاب در باره افشای مواضع و رفتارهای انحرافی آیت الله منتظری است و تنها کتابی است که در این زمینه ، در زمان حیات حضرت امام منتشر شده است.
خارکوهی با اشاره به مواضع جانبدارانه آیت الله منتظری از منافقین تروریست و باند گمراه سید مهدی هاشمی ، در باره فلسفه نگارش این کتاب گفت: حضرت امام در ۶ فروردین سال ۶۸ با نگارش نامه ای تند و بدون سلام و بدون الفاظ متعارف حوزوی مثل آیت الله و حجت الاسلام ، که نشانگر اوج برائت و نارضایتی امام از منتظری بود، او را از جانشینی خود عزل نمود. این نامه یک حکم اداری معمولی از سوی یک مقام مافوق به یک زیردست نبود، بلکه یک توبیخ نامه حکومتی بود که توسط ولی فقیه شرعی و قانونی یک ملت برای عزل و تحقیر و شماتت یک مقام پائینتر و افشای خیانتی که به اسلام و انقلاب کرده بود، صادر شد. به همین جهت این حکم امام ، اقدامی منحصر بفرد در تاریخ انقلاب ماست.
مولف کتاب فراز و فرود آیت الله منتظری افزود: امام وقتی برخی از نامه های نسنجیده آقای منتظری را در دوره قائم مقامی می خواند از ساده لوحی و جانبداری های او نسبت به قاتلان و آدمکشان ضد انقلاب، به خود می پیچید و اشک می ریخت و از سادگی ها و انحرافات و مواضع و عملکرد غلط چنین شخصیت زود باوری به شدت رنج می برد.
خارکوهی اضافه کرد: رنج نامه ای که سید احمد آقا خطاب به آقای منتظری نگاشته در واقع رنجنامه امام است که حاوی بخش کوچکی از رنجهایی است که حضرت امام در طول چند سال برای هدایت و سر براه کردن منتظری متحمل شده است.
این تاریخنگار انقلاب افزود: نامه بحقی که امام برای برکناری منتظری نگاشت بسیاری حتی برخی از بزرگان انقلاب را شوکه کرد بطوری که بلافاصله برخی از سران کشور به ملاقات امام رفتند و خواستار تعدیل ادبیات نامه و ممانعت از انتشار آن در رسانه ها شدند. این نشانه عدم اطلاع کافی مسولان کشور و وزرا و نمایندگان مجلس از عمق فاجعه انحرافات منتظری بود. چنانکه به گفته سید احمد آقا ، امام پس از برکناری منتظری چندین بار گریستند. همه دوستان انقلاب از این درشگفت بودند که منتظری با وجود آن همه سوابق ارزشمند چرا خود را به این مهلکه گمراهی انداخت؟!
خارکوهی با اشاره به نامه کوتاهی که امام بیست روز پس از برکناری منتظری خطاب به نمایندگان مجلس و وزرا نوشت، گفت: امام در این نامه که به تاریخ ۲۶ فروردین سال ۶۸ نگاشته، آورده که شنیده ام در جریان قضیه آقای منتظری نیستید و نمی دانید موضوع از چه قرار است. همین قدر بدانید که پدر پیرتان بیش از دو سال است که تلاش می کند تا قضیه به اینجا ختم نگردد ولی متاسفانه موفق نشد. لذا با دلی پر خون حاصل عمرم را برای حفظ مصلحت نظام و اسلام کنار گذاشتم.
وی اضافه کرد: در چنین شرایطی معلوم بود که حضرت امام از نااگاهی مسئولان کشور و نمایندگان ملت از انحرافات منتظری و علت برکناری اش ، نگران است، مخصوصا که با توجه به عدم اطلاع رسانی آشکار در رسانه ها ، این خطر وجود داشت که دشمنان ملت و بیت منتظری از این موضوع سو استفاده نمایند و مسائل را بعداً وارونه جلوه دهند. به همین خاطر امام در ادامه این نامه نوشت «انشا الله خواهران و برادران در آینده تا اندازه ای روشن خواهند شد.» در نتیجه مرحوم سید احمد خمینی اقدام به نوشتن رنجنامه ای مفصل و مستند به اسناد مختلف نگاشت و گزارش مسائلی که در طی چند سال بین امام و منتظری گذشته بود و خطاهایی که منتظری و عوامل بیتش مرتکب شده اند را بطور دقیق به اضافه ۸۰ برگ سند ضمیمه نمود و ابتدا آن را برای آقای منتظری فرستاد تا اول خودش بداند که چه دسته گلی به آب دشمنان انداخته و سپس آن را بصورت کتاب منتشر کردند و در اختیار نمایندگان مجلس و سایر مقامات و مردم قرار دادند.
خارکوهی راجع به اهمیت کتاب رنجنامه سید احمد خمینی گفت: کتاب رنجنامه با همه کم حجمی آن از نظر محتوا بسیار غنی است و این بخاطر تسلط فرزند گرامی امام بر موضوعی است که خود شخصا در متن اتفاقات آن بوده است. اهمیت این کتاب به حدی است که هیچ خواننده و محققی بی نیاز از آن نیست و با گذشت حدود سه دهه از انتشار آن همچنان پویایی و تازگی دارد و هیچگاه کهنه نخواهد شد و همچنان که تا کنون منبع اصلی و بی خدشه مورخان بوده بعد از این هم خواهد بود. اما جای تاسف دارد که چرا چند سالی است که منتشر نمی شود؟ و نسل جوان با این کتاب مهم نا آشنا هستند.