دکتر روشنک وامقی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: متاسفانه پژوهش راه خود را می رود و سیستم های اجرایی هم راه خود را، همین موضوع باعث می شود پژوهش و برنامه ریزی اجتماعی با چالش هایی پیش رو باشند.
وی با تأکید بر این نکته که به دلیل نبود همکاری موثر میان مراکز علمی و نهادهای اجرایی پژوهش های کاربردی و بر اساس نیازسنجی درست به ندرت انجام می گیرد، گفت: طبیعتاً وقتی نیاز از سوی نهادهای اجرایی اعلام می شود باید پژوهش آن نیز به نحو صحیحی انجام شود اما در برخی مواقع اشکال بزرگ این نهادها همان نیازسنجی و اولویت بندی است .
وامقی خاطرنشان کرد: نیازهای دستگاه های اجرایی یا روش شناسی درستی انجام نمی گیرد و در برخی مواقع یا نیاز واقعی نیست و یا اینکه اگر نیاز واقعی است، نمی توان آن را به زبان پژوهش تبدیل کرد.
معاون پژوهشی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گفت: دانشگاه ما ارتباط بسیار نزدیکی با سازمان بهزیستی و وزارت رفاه دارد و این نهادها نیازهای پژوهشی خود را به ما اعلام می کنند اما در برخی مواقع یک موضوع از سوی مدیری اعلام می شود که پس از انجام تحقیق یا آن نیاز مرتفع شده و یا آن مدیریت تغییر کرده و افراد جدید نیازی به بهره بردن از پژوهش انجام شده حس نمی کنند.
وامقی اظهار داشت: غالب افراد فکر می کنند پژوهش امری تخصصی و لوکس است در حالیکه هر انسانی به نوعی در زندگی روزمره خود به نوعی درگیر پژوهش است. حتی یک خرید ساده هم شباهت هایی با پژوهش دارد زیرا در خرید نیز فرد به تحلیل وضعیت میان نیازهای خود می پردازد و با اولویت بندی خرید خود را انجام می دهد.
معاون پژوهشی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گفت: در جایگاه های علمی پژوهش روش مند انجام می گیرد و روش های علمی بر آن حکمفرما می شود و سوءگیری در یک تحقیق به حداقل می رسد. در بحث های کلان اجتماعی تنها با پژوهش صحیح و منطقی است که می توان به تهدیدها و فرصت ها پی برد و برای گروه های مختلف مردم برنامه ریزی کرد.