" ابراهيم وحيد زاده " در گفت و گو با خبرنگار هنري " مهر " پيرامون فراگير شدن شوخي هاي زننده در فيلم هاي كمدي و برنامه هاي روتين تلويزيون گفت : هركسي سلايقي دارد و براساس آن نوع كارش را انتخاب مي كند و ساختار اثرش را تشكيل مي دهد. مقوله شوخي هاي زننده در فيلم هاي كمدي بيشتر با توجه به استقبال مخاطبين افزايش مي يابد . اين شوخي مشابه شوخي هايي است كه همواره در لطيفه هاي عمومي نقش مهمي دارد و مورد استقبال قرار مي گيرد . تماشاگرچنين اثري كمتر به دنبال انديشيدن است به همين جهت جذب اثر مي شود .
وي افزود : تاجايي كه من مي دانم ، ژانر مشخصي در كمدي وجود ندارد كه به صورت كلاسيك و تعريف شده وابسته به شوخي هاي زننده باشد يا من نشنيده ام .
خالق كمدي هايي چون " تحفه ها "،" مجسمه " و " عشق فيلم " در مورد اينكه چرا خودش از چنين شوخي هايي در آثارش استفاده نمي كند گفت : فكر مي كنم هنرمند و اثر هنري ويژگيها و حرمت هايي دارد كه بايد مورد توجه قرار بگيرد . از طرفي بيشتر شيفته كمدي موقعيت هستم و از نظر من اين موقعيت لاجرم موقعيت جنسي نيست بلكه شرايطي كمدي است كه براي شخصيت ها پيش مي آيد وحرفي براي گفتن دارد .
وي در ادامه افزود : به قول فدريكو فليني سينما يعني روايت و سرگرمي وقتي ما هدفمان اين باشد كه اثري سينمايي بسازيم بايد به هر دو وجه توجه كنيم. در واقع چيزي را كه ارزش گفتن دارد و موجب تفكر مي شود براي تماشاگر بيان كنيم. اين توجه و تفكر به وسيله بيان تصويري سينما به راحتي قابل عرضه است و با يك اثر فلسفي مطلوب كه بهره بردن از آن براي عموم مردم مشكل است تفاوت دارد.
وحيد زاده محدود كردن اين نوع شوخي ها به عنوان راه حل غلبه بر شرايط موجود را رد كرد و گفت : كمدي از ساده ترين شكل و صرفا با هدف سرگرمي شروع مي شود تا جايي كه كمدي اي كه با تفكر و دانش ، پشتوانه فرهنگي بيننده در ارتباط است پيش مي رود كمدي اي متعالي كه مخاطب فرهيخته را راضي مي كند . در واقع به ميزان انواع بيننده انواع كمدي وجود دارد. تماشاگر نمي تواند فيلم خاصي را مورد توجه قرار دهد و از ديگر گونه ها پرهيز كند. بهتر است به ميزان تنوع مخاطب فيلمهاي متفاوت ساخته شود و مخاطب نيز به فراخور سليقه و دانش و بينش خودش فيلم مورد علاقه اش راانتخاب كند و ببيند.
اين فيلمساز در ادامه پيرامون خطر فراگيري اين پديده براي فرهنگ عمومي جامعه گفت : من فكر مي كنم سينما هنري نيست كه جامعه را دگرگون مي كند يا تاثير مستقيم بر جامعه گذارد بلكه اين جامعه است كه بايد اثر هنري را بپذيرد يا رد كند و به آن سمت و سو بدهد اينكه تعدادي فيلم مورد توجه قرار بگيرد يا رد شود به سنت، اخلاقيات، فرهنگ عمومي ، نگرش آدمهاي جامعه و شرايط اكران فيلم بستگي دارد. اگر يك نوع خاص از فيلم مورد توجه قرار بگيرد و جامعه آن فيلم را بپذيرد قطعا علاقمندي در مورد آن وجود دارد. در غير اين صورت اثر سينمايي شكست خورده و از رده خارج مي شود.
وحيد زاده همچنين گفت : اصلا بررسي اين مقوله به سادگي امكان پذير نيست. بايد جهات مختلفي را مورد توجه قرار داد . مثلا والديني كه درمورد تربيت كودكان خود حساس هستند طبعا براي پرهيز از تاثيرات نامطلوب اينگونه فيلم ها بايد آنها را به دين فيلهاي كودكانه ببرند . در مجموع فيلمهايي كه براي بزرگسالان ساخته مي شود بايد توسط مخاطب بزرگسال تماشا شود. مخاطبي كه خود تصميم ميگيرد چه ميزان از فيلم تاثير بگيرد .اگر اين نوع فيلم ساخته نشود هم اتفاق ويژه اي نخواهد افتاد و مشكلات جامعه حل نخواهد شد. انواع فيلمها ساخته مي شود و انواع مخاطب آنها را مي بينند گرچه دل نگراني ما نسبت به ارزشهاي يك اثر هنري ستودني است ولي نمي توان بهاين دلنگراني بهاي مطلق داد. نمي توانيم بگوييم بايستي درهاي اين نوع سينما بسته شود تا جهان بر وفق مرادمان بگردد چون آنقدر روزن و پنجره وجود دارد كه بستن در توسط ما بي اثر خواهد شد.
وي دليل افزايش هجم شوخي هاي زننده را در آثار سينما كمدي وبرنامه هاي طنز تلويزيون چنين بررسي كرد : حتما جامعه پذيراي اين نوع شوخي هاست . موفقيت اثري كه ساخته مي شود دو وجه دارد يكي گروه سازنده و ديگر مخاطب . اين دو وجه تكليف اثر را مشخص مي كند. اگر كسي فيلمي بسازد كه مورد استقبال قرار نگيرد قطعا مسيري كه آغاز كرده تداوم پيدا نخواهد كردو فراگير نخواهد شد. من دستورالعمل صادر نمي كنم و نمي گويم اين نوع فيلمها خوب هستند يا بد شخصا علاقه اي به ساخت اين گونه آثار ندارم د رعين حال دليلي ندارد اين كارها ساخته نشوند .فقط مي توانم آرزو كنم ما سينماگران سينما را جدي تر بگيريم و بيينندگان سينماهم صرفا به سرگرم شدن بسنده نكنند. اگر اثري انديشه اي را منتقل مي كند مورد توجه قرارش دهند تا فيلمسازان در مسير متعالي تري قرار گيرند.
وحيد زاده درپايان تاكيد كرد : مسئله اين است كه در حقيقت هنر با اخلاقيات رابطه چنداني ندارد .هنرمند يك مصلح اجتماعي و معلم اخلاق نيست. من مخالفتي با نمايش يا بيان مسائل جنسي ندارم ولي انتظارم اين است كه بيان اين مطالب به صورت مستور اتفاق بيافتد بياني كه به واسطه عناصر سينمايي نتيجه اي را براي بيننده ايجاد كند. بهتر است با اين مسئله به صورت سردستي و كاملا سطحي برخورد نكند .چنين اثري نيز اگر بار هنري خودش را داشته باشد باعث رنجش مخاطب نمي شود . نبايد از مديوم سينما به عنوان ابزار خبري و وسيله اي براي نمايش عرياني و بيان كلمات مستهجن استفاده شود.