به گزارش خبرنگار مهر، سیروس پاک فطرت پیش از ظهر دوشنبه در صحن علنی شورای شهر شیراز افزود: اهمیت و توجه بیشتر به ارائه راهکارهای علمی و عملی در مدیریت سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شیراز اولویت است.
وی ادامه داد: یکی از ارکان بسیار مهم مدیریت شهری در کلان‌شهرها، ساماندهی سیمای شهری و فضای سبز آن است.
عضو شورای شهر شیراز تصریح کرد: با توجه به محوریت گردشگری در اقتصاد استان فارس و شهر شیراز، اهمیت و جایگاه سازمان متولی این امر بیشتر آشکار می‌شود ایجاد و نگهداری فضای سبز و بالا بردن سرانه پوشش سبز، به عنوان یکی از وظایف این سازمان، نقش بی بدیلی در ارتقای سلامت، نشاط و آرامش روانی ساکنان دارد.
پاک فطرت افزود: این حقیقت را اگر در کنار بحران بسیار جدی کمبود آب بگذاریم، اهمیت تغییر نگرش مدیریت در این عرصه و توجه به راه کارهای علمی و هوشمندانه در فضاسازی سبز مشهود خواهد شد.
وی تاکید کرد: در مناطق خشک و نیمه خشکی چون شیراز محدودیت "کمبود رطوبت" وجود دارد به دلیل "کمبود رطوبت" به ویژه در ماه‌های خشک که حدود ۵ تا ۸ ماه از سال است، نیاز به آبیاری بسیار ضروری است که محدودیت بزرگی به نام "تامین آب مورد نیاز گیاه" مورد توجه قرار می گیرد و هزینه زیاد کاشت و نگهداری، تامین آب و فراهم نبودن آب مورد نیاز، محدودیت‌های اصلی در طراحی و توسعه فضای سبز شهری چون شیراز است. بنا براین، برگزیدن گیاهان سازگار با محدودیت کم آبی ، مهمترین راهبرد ایجاد و توسعه و نیز تغییر وضع موجود فضای سبز چه در سطح شهر و چه در ارتفاعات است.
عضو شورای شهر شیراز تصریح کرد: برای توسعه پایدار فضای سبز در این گونه مناطق لازم است از برخی معیارها همچون منظرسازی و رشد سریع صرف نظر کرد مناسبترین راهکار برای سازگار شدن با این محدودیت‌ها انتخاب گونه مناسب با شرایط محیطی است.
پاک فطرت ادامه داد: باید بپذیریم که منابع آب در جلگه شیراز به شدت در حال کاهش است و دیری نخواهد پایید که آب شرب نیز در خطر قرار خواهد گرفت بنابر این تا فرصت اندکی هست باید استفاده از گیاهان بومی که حداقل نیاز آبی را دارند و منابع آن در طبیعت پیرامون شیراز در دسترس است در اولویت قرار گیرد.
وی افزود: کاشت و یا اصرار بر حفظ چمن در محیطی مانند شیراز یک خطای راهبردی و آشکار است با نهایت تأسف نه تنها در سطح شهر چنین نگاهی حاکم نیست بلکه برای ساماندهی کوهستانهای اطراف شیراز نظیر بام شیراز و پارک ۵۸۰ هکتاری دراک ، مدیریت پوشش گیاهی عمدتا مبتنی بر کاشت گونه هایی است که با توجه به خشکسالی فعلی تطابقی با تغییر اقلیم موجود ندارد مخصوصا در ارتفاعات که سبب اتلاف هزینه‌ها و شکست برنامه‌ها خواهد شد.