کتاب «امیرکبیر» نوشته عباس اقبال آشتیانی توسط انتشارات نگاه به چاپ سوم رسید.

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «امیرکبیر» نوشته عباس اقبال آشتیانی به تازگی توسط انتشارات نگاه به چاپ سوم رسیده است.

این کتاب سرگذشت‌نامه میرزا محمدتقی‌خان فراهانی معروف به امیرکبیر است که از جمله چهره‌های مهم و تاثیرگذار در تاریخ چندصدسال گذشته ایران محسوب می‌شود. امیرکبیر به دلیل شایستگی و تلاش خود از سطوح پایین جامعه به صدر اعظمی دربار قاجار رسید و سعی کرد در روزگار حضورش در منسب صدراعظمی با انجام کارهایی از جمله تاسیس مدرسه دارالفنون و یا مبارزه با فتنه بابیت و بهایی‌گری به ایران ویران‌شده عصر قاجار کمک کند.

امیرکبیر که صحنه شهادتش در حمام فین کاشان، بین عموم مردم ایران شناخته‌شده است، به مدت سه سال و سه ماه در سمت صدراعظمی ناصرالدین شاه فعالیت کرد و در نهایت به دلیل بدخواهی و کینه دشمنانی چون میرزا آغاسی یا دیگر رجال بی‌لیاقت قاجاری،‌ به دستور ناصرالدین شاه، کشته شد.

اقبال آشتیانی در کتاب پیش رو، با روایت و لحنی تاریخی، اتفاقات عصر قاجاریه از زمان محمدشاه تا پایان زندگی امیرکبیر را روایت کرده است.

در قسمتی از کتاب «امیرکبیر» می‌خوانیم:

فتنه باب آشوب و بلوایی که بابیه و بهاییان برپا کردند نیز ریشه در سال‌های آخرین سلطنت محمدشاه داشت. این آیین دروغین و بی‌ریشه از فرقه‌ای موسوم به «شیخیه» برآمده که عموما از طرفداران شیخ‌احمد احسایی بودند. شیخ‌احمد در روزگار فتحعلی‌شاه می‌زیست و گویند که از اهالی احساء در شبه‌جزیره عربستان بود. او در طریقه خود از اصول دین و مذهب تنها سه رکن توحید و نبوت و امامت را باور داشت و معاد را رد می‌کرد و درباره عدل معتقد بود که عدل هم مانند دیگر صفات ثبوتیه است و نمی‌تواند رکنی مستقل باشد. وی پس از این سه رکن، رکن چهارمی را معتقد بود و آن هم باور به یک وکیل به‌عنوان واسطه میان شیعیان و امام غایب.وی به سال ۱۲۴۱ ه . ق مرد و شاگردش سیدکاظم رشتی، عهده‌دار تبلیغ روش استاد خود شد. سیدکاظم هم دو شاگرد داشت با نام‌های سیدعلی‌محمد شیرازی و محمدکریم قاجار.

با مرگ سیدکاظم رشتی به سال ۱۲۵۹ ه . ق سیدعلی‌محمد، پسر میرزارضای بزاز شیرازی، پس از بازگشت از سفر مکه به بوشهر رفت و در آن‌جا با چند انگلیسی دوستی و سروسری یافت و با تحریک و راهنمایی آنها خود را رکن یا باب خواند و به همین دلیل طرفداران او به بابیه معروف شدند. او پس از مدتی از دعوی باب بودن منصرف شد و خود را نقطه اعلی یا نقطه بیان و سپس امام دوازدهم نامید و کتابی با عنوان «بیان» نوشت.

چاپ سوم این کتاب با ۴۲۳ صفحه و قیمت ۴۰ هزار تومان عرضه شده است.