«رضا صیادی» در این باره به خبرنگار مهر گفت: در این چند ماه اخیر، مجلات همشهری با بحران‌های بسیاری روبرو شده‌اند که بیان تمام قصه مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود. من به عنوان سردبیر هفته نامه همشهری جوان که قدیمی‌ترین نشریه این گروه است، همه تلاشم را کردم که به این هفته‌نامه‌ی با هویت، خلاق و پیشرو، آسیب کمتری وارد شود. تصمیم غلط مدیران باعث شد تا یک شماره مجله منتشر نشود؛ موضوعی که باعث اعتراض بسیاری از خوانندگان مجله شد.
وی افزود: با این حال، در جلسه‌ای با همکاران پرتلاشم در مجله داشتیم، قرار گذاشتیم که به احترام مخاطبان فعالیت را ادامه دهیم، اما راستش را بخواهید کار به جایی کشید که احساس می‌کنم با دست فرمان فعلی مدیران محترم موسسه سرنوشت خوبی در انتظار مجله نباشد. شخصاً تصمیم گرفتم طی نامه‌ای به مدیرعامل موسسه انصراف خودم را از ادامه همکاری اعلام کنم، به امید آنکه سردبیر دیگری بتواند با سیاست‌های فعلی، کار را ادامه دهد و مجله را از این «وضعیت حساس کنونی» نجات دهد.
به گفته صیادی، وی تمام هزینه‌های انتشار مجله را پیوست نامه انصراف، به دفتر مدیرعامل موسسه همشهری داده است تا به گفته او «مرتضی حاجی بداند دریافتی سردبیر همشهری جوان به اندازه یک از اعضا شورای تیتر روزنامه است».
سردبیر مستعفی همشهری جوان ادامه داد: اینکه حدود ۴ ماه است مطالبات مالی مجلات پرداخت نشده، اینکه ۲۵ درصد قرارداد مجلات بدون هیچ توجیه منطقی کاهش یافته، اینکه با تمدید کوتاه مدت ۳ ماهه قرارداد، امکان هرگونه تصمیم از سردبیران سلب می‌شود، اینکه ناگهان و بدون برنامه‌ریزی قیمت مجله ۴۰ درصد افزایش پیدا می‌کند، اینکه رقم قراردادها را منتشر می‌کنند، اینکه اطرافیان مدیران همشهری از انبار برگشتی فیلم می‌گیرند و به قول خودشان کوه برگشتی مجلات را در فضای مجازی پخش می‌کنند، اینکه اعتراض خبرنگاران به عدم پرداخت حقوقشان بی پاسخ می‌ماند، اینکه شرایط را طوری رقم زده‌اند که باید با تعدادی از همکاران قطع همکاری کرد و... دلایلی کافی برای پایان همکاری است، اما تاسف بارتر این است که مدیران همشهری در قرارداد سه ماهه‌ای که با هزار حاشیه آماده کرده‌اند، تاکید کرده‌اند که اگر در این شرایط فروش مجله بالاتر نرود، امکان تمدید آن نخواهد نبود! این معجزه از عهده من یکی خارج است.
وی یادآور شد: مدیران می‌گویند باید با بخش خصوصی رقابت کنید، این حرف روی کاغذ شعار جذابی است، اما مجلاتی که ۱۵ سال است با نگاه پشتیبانی از فعالیت‌های فرهنگی، توسط همشهری حمایت شده‌اند و همه آنها لیست بیمه پُروپیمان دارند، نمی‌توانند یکباره خصوصی شوند. وانگهی چند نشریه خصوصی می‌شناسید که با این وضع اقتصادی دو دوتایش چهار تا شود؟! البته آمار سازمان آگهی‌ها و فروش مجله نشان می‌دهد که امروز «همشهری جوان» وضع مطلوبی دارد و از مجلاتی است که می‌توان برایش برنامه‌ریزی اقتصادی مناسبی کرد، اما تعیین ضرب الاجل سه ماهه که بدون تردید، تصمیمی شتابزده و غیرکارشناسی است، راه هر برنامه دیگری را می‌بندد.
صیادی گفت: قرار بود در این ۳ ماه طرح‌هایمان را ارائه دهیم و برای نیمه دوم سال برنامه‌ریزی جدی کنیم، ولی متمم جدیدی که در قرارداد آمده، نشان می‌دهد که فقط تا پایان شهریور فرصت باقی است که این ورق ۱۴ ساله برگردد. اصلاً مگر می‌توان در حوزه و فرهنگ و رسانه اینگونه تصمیم گرفت؟ حتم دارم که دیر یا زود متوجه خواهند شد که این مسیر چند ماهه چقدر غلط بوده است! مسیری که باعث شد مجموعه خلاق و پویایی مثل گروه مجلات همشهری روحیه‌اش را از دست بدهد و بچه‌هایی که تا سه ماه پیش بمب انرژی و انگیزه بودند، امروز با چشمان غمبار و نگران از آینده کاری، مدام به حسابداری سر بزنند تا حقوق فروردین و اردیبهشتشان را بگیرند.
وی همچنین تاکید کرد که «مسئولان امروزی همشهری تنها رسالت خود را انتشار روزنامه می‌دانند و سرنوشت مجلات برایشان اهمیتی ندارد، اما نباید فراموش کنند که با همین فرمول، روزنامه هم در خطر است و ممکن است دیر یا زود به همین آفت گرفتار شود».
سردبیر مستعفی همشهری جوان گفت: بارها به مدیران موسسه گفته‌ام که همشهری جوان، مجله مهمی است که با خون دل ده‌ها روزنامه‌نگار خوش‌نام و کاربلد، دست به دست چرخیده و امروز امانتی در دست آنهاست. سال گذشته، وقتی ویژه نامه نوروزی مجله را به چاپخانه فرستادیم، به آقای خسروطالب زاده (مدیر مسئول وقت روزنامه) اعلام کردم که حاضرم به نفع مجله، کار را به فرد دیگری که مورد اعتماد سیستم است، تحویل دهم تا همشهری جوان با انرژی به کارش ادامه دهد، اما در نهایت قرار شد بمانم، به امید آنکه روزهای بهتری در راه باشد. اما نشد که نشد که نشد!
صیادی همچنین یادآور شد: شنیده بودیم آقای حاجی مدیر با تجربه‌ای است که مثل جوان‌ها با هیجان تصمیم نمی‌گیرد، اما ایشان یکباره تصمیم گرفت در مجلات همشهری یک انقلاب به پا کند؛ تصمیم‌هایی که در نهایت، کار مجلات همشهری را به امروز کشید و خدا می‌داند چه آینده‌ای در انتظار است! آنها تصور می‌کنند کارآمدی آنها صرفاً با اعداد و ارقام حسابرسی ارزیابی می‌شود، اما خدا کند یادشان باشد که فعالیت فرهنگی صرفاً با ماشین حساب قضاوت نمی‌شود؛ گاهی اوقات تلخی یک تصمیم غلط، خاطره ای ناگوار ابدی می‌سازد که هیچ ذی حسابی نمی‌تواند محوش کند.
وی افزود: در طول این یک سال و نیمی که سردبیری همشهری جوان را بر عهده داشتم، تلاش کردیم صمیمی و همدل، مجله‌ای منتشر کنیم که رضایت مخاطبان سخت پسند همشهری جوان را فراهم کند. کار ما بدون نقص نبود، اما حتم دارم که هر چه در توان داشتیم خرج کردیم تا در این روزگار سخت نشریات مکتوب همشهری جوان آسیب کمتری ببیند. از همه مخاطبان وفادار همشهری جوان که همیشه با نگاه موشکافانه‌شان نقدمان کردند، تشویقمان کردند، روحیه و انرژی دادند ممنونم. برای رسانه هیچ سرمایه‌ای بالاتر از این نیست. از همکاران خوبم که با انرژی و تعصب در طول این سالها، شبانه‌روزی برای مجله وقت گذاشتند هم، سپاسگزارم. کاش شرایط اینگونه رقم نمی‌خورد!
سردبیر مستعفی همشهری جوان در پایان این مصاحبه خطاب به مدیرعامل موسسه همشهری گفت: آقای حاجی! من به آقای روحانی و لیست شورای امید رای ندادم، اما این بازار آشفته اقتصاد که قیمت کاغذش گریبان ما را گرفته، دولتمردانی رقم زدند که شما ستاد انتخاباتی‌شان را مدیریت کردید. ای کاش به فکر معیشت خبرنگارانی بودید که بیشترشان سال گذشته به دولت و شورای شما رای دادند! کاش دست کم امید آنها را ناامید نمی‌کردید!