به گزارش خبرگزاری مهر، نامه ۳۲۱ نفر از اعضای دانشگاه صنعتی شریف در اعتراض به حکم بازنشستگی اجباری استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف، دکتر مهدی گلشنی به دفتر دکتر فتوحی، رئیس دانشگاه و رئیس هیات امنا تحویل شد.
در بین این تعداد، حدود ۲۵۰ نفر از اعضای هیات علمی و دانشجویان مقاطع گوناگون، از کارشناسی و کارشناسی ارشد تا دکتری و پسادکتری دانشگاه صنعتی شریف و حدود ۷۰ نفر از فارغ التحصیلان ادوار گوناگون دانشگاه حضور دارند که برخی از آن ها در حال حاضر عضو هیات علمی سایر دانشگاه ها هستند. متن نامه به شرح زیر است :
مطلع شدیم که هفته گذشته، حکم بازنشستگی استاد فرزانه، دکتر مهدی گلشنی، استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف، چهره ماندگار فیزیک و موسس و رئیس گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف صادر و به وی ابلاغ شده است.
ما معتقدیم این اقدام نه تنها به نفع دانشگاه صنعتی شریف و جامعه دانشگاهی کشور نیست، بلکه خسارتی جبران ناپذیر برای دانشگاه محسوب می شود. دلایل این ادعا در چند محور عرضه می شود.
شخصیت برجسته علمی و فرهنگی وی، صرف بر شمردن عناوین افتخارات، دستاوردها و خدمات علمی و فرهنگی دکتر گلشنی در پنج دهه فعالیت در دانشگاه صنعتی شریف، حجم این نامه را چندبرابر افزایش می دهد.
دکتر گلشنی از افرادی بودند که بعد از تکمیل تحصیلات دکتری خویش در دانشگاه برکلی، به ایران بازگشتند و توانستند در دورانی که ریاست دانشکده فیزیک را بر عهده داشتند، نخستین دوره دکتری فیزیک را در ایران و در دانشگاه صنعتی شریف راه اندازی کنند.
تدریس مکرر دروس گوناگون در حوزه های مختلف فیزیک، از فیزیک کوانتوم و نظریه میدان های کوانتومی گرفته تا کیهان شناسی، در سطح تحصیلات تکمیلی و بر مبنای آخرین یافته های روز دانشمندان، در کنار توجه به مباحث فلسفی و مبانی علوم و تعریف و تدریس درس مبانی فلسفی مکانیک کوانتومی نشان از جامعیت و اشراف کامل وی بر حوزه مختلف فیزیک، به خصوص مبانی فلسفی و مسائل بنیادی در آن دارد که کمتر کسی را نه تنها در دانشگاه صنعتی شریف بلکه در ایران می توان یافت، و اگر بتوان یافت، که در چنین جایگاهی باشد.
شاید هیچ کس را نتوانیم بیابیم که نامش، هم در فهرست فیزیکدانان کوانتومی برتر جهان باشد و هم در مجامع معتبر بین المللی در کسوت کیهان شناس مسلمان حاضر باشد. همچنین تحصیلات حوزوی و پایبندی نظری و عملی او به اسلام، منجر به تولید آثاری شده است که به همین سبب اینک او یکی از افراد سرشناس در حوزۀ علم و دین در جهان به شمار می رود.
این نیز دستاوری ملی است که مورد مشابهی سابق برآن در نظر نمی آید. همه این ها و بسیار بیش از این ها که در حوصله این متن نیست، به خوبی موید جایگاه رفیع و البته در حال حاضر بی نظیر ایشان در عرصه علم و فرهنگ است.
به علاوه وی در حالی به هشتادمین سال زندگی پربرکتشان قدم گذاشته اند که حضور و شور و نشاط علمی و فعالیت های پژوهشی و انگیزه ها و دغدغه های دکتر گلشنی به وضوح حتی از بخش قابل توجهی از دانشجویان جوان نیز بیش تر است. شاید کمتر استادی در دانشگاهمان باشد که به طور معمول از شنبه تا چهارشنبه از یکی دو ساعت قبل از آغاز ساعت اداری تا بعد از ظهر، به غیر از ساعتی برای ادای فریضه و استراحت، درِ اتاقش یکسره به روی اساتید و دانشجویان و مراجعان باز باشد و این مطلبی است که به راحتی برای هر فرد دغدغه مندی قابل مشاهده است.
حضور و فعالیت استاد مهدی گلشنی به عنوان الگوی اخلاق و نمونه تلاش مجدانه پژوهشی و علمی، با دغدغه های ناظر به نیازها و کمبودهای ایران و جهان اسلام، نعمتی است که باید آن را غنیمت شمرد و نهایت بهره را از آن برد.
در شرایط فعلی دو راه قانونی پیش روی مسئولین دانشگاه بود. یکی این که ضمن تقدیر از این استاد ارزشمند به خاطر عمری مجاهدت و تلاش برای خدمت به این کشور، دانشگاه و دانشجویان، متواضعانه از وی تقاضا می کردند که تا هر زمانی که برایشان مقدور است، به خدمت خود ادامه دهند و این فرصت مغتنم و قطعا به سادگی دست نیافتنی را در اختیار دانشگاه صنعتی شریف و دانشجویان جوان علاقه مند و اساتید و جامعه دانشگاهی کشور قرار می دادند تا بتوانند هر چه بیش تر و بهتر از دانش و فضل وی بهره مند شوند.
و همچنین با اختیاری که قانون به هیات امنای دانشگاه درباره اساتید ممتاز داده است، همانند برخی دانشگاه های برتر دیگر، این افراد برجسته را از بازنشستگی اجباری معاف می کردند. به نظر می رسد این معقول ترین کار، محترمانه ترین اقدام و منطقی ترین راه قانونی بود، و نمونه ارزشمند آن را می توان در تصمیم دانشگاه تهران در این باره برای اساتیدی که موفق به کسب عنوان استادی ممتاز دانشگاه شده اند، دید.
راه دوم که متاسفانه مسئولین دانشگاه انتخاب و به شکلی ناپسند اجرا کردند، صدور و ابلاغ حکم بازنشستگی به وی بود. این اقدام نه تنها موجب وارد آمدن یک خسارت جبران ناپذیر و ایجاد یک خلا بزرگ در دانشگاه می شود، بلکه این ظن را در جامعۀ شریف ایجاد کرده است که این، یک تصمیم غیر منطقی و مبتنی بر سلایق شخصی، آن هم بدون توجه به عواقب آن برای دانشگاه است.
حدود پنج ماه از سخنرانی دلسوزانه دکتر گلشنی در مورد وضعیت دانشگاه صنعتی شریف می گذرد. در این مدت نه تنها پاسخ معقول و منطقی مناسب در برابر پرسش ها و دغدغه های یک نخبۀ دانشگاهی از سوی مسئولین دانشگاه، که مخاطب این انتقادات بودند، ارائه نشده است، بلکه در یک اقدام نامناسب، فردی که به سبب رفتار غیرحرفه ای در سمتش، از سوی دکتر گلشنی مورد انتقاد قرار گرفته بود، یکی از دو فردی بود که حکم بازنشستگی دکتر گلشنی به وی ابلاغ کردند.
دانشگاه شریف، یک نهاد مهم و ارزشمند ملی است که به دست هیات امنا به امانت سپرده شده است، لذا لازم است هر تصمیمی از سوی آنان با رعایت تمامی آداب لازم و با ارائه دلایل منطقی همراه باشد؛ به خصوص در موارد این چنینی که برخی رفتارهای ناصحیح، موجب ایجاد حساسیت در میان افراد دغدغه مند در دانشگاه شده است.
لذا بدین وسیله، از اعضای هیات امنای دانشگاه تقاضا می کنیم تا در قالب قوانین موجود، ضمن دلجوئی از این استاد فرهیخته و تقاضا برای ادامه فعالیت وی در دانشگاه صنعتی شریف، حکم بازنشستگی اجباری دکتر گلشنی را لغو و تصمیم گیری در این باره را موکول به مشورت با خود وی کنند.
به علاوه انتظار می‌رود مشکل افکنی های جاری و روزمره که مکرر از سوی دانشگاه و دانشکده فیزیک، در فعالیت های پژوهشی وی صورت گرفته رفع شود و تلاشی همدلانه برای استفاده از ظرفیت علمی و فرهنگی وی صورت پذیرد.
ما همچنین در نامه ای جداگانه، از وی تقاضا خواهیم کرد که علیرغم تمام کارشکنی های موجود، همچنان مستحکم به فعالیت های ارزشمند علمی و پژوهشی خویش ادامه دهند و فرصت بهره مندی از دانش خویش را از دانشجویان و اساتید دریغ نکنند.
با احترام
جمعی از اساتید و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف