به گزارش خبرنگار مهر، مهرداد داوری‌فر در میزگردی با موضوع «گذر از خاموشی‌های تابستان ۹۸ با تکیه بر انرژی‌های تجدیدپذیر» گفت: تنها گزینه عبور از بحران برق در سال ۹۸ و جلوگیری از خاموشی‌ها روی آوردن به انرژی‌های تجدیدپذیر است. زیرا به دلیل شرایط خاص اقتصادی، بودجه کشور به ناگزیر به صورت انقباضی هزینه می‌شود و در نتیجه دولت نمی‌تواند در امور عمرانی، بودجه لازم را اختصاص دهد. در عین حال قوانین بالادستی اجازه داده است تا دولت محل‌هایی را جهت تامین بودجه و ورود بخش خصوصی برای مشارکت در پروژه‌های زیرساختی همچون تامین برق پیش بینی کند و این مزیتی است که باعث شده خصوصی‌بودن و مردمی بودن در تجدیدپذیرها پررنگ‌تر شود.
وی با اشاره به تفاوت سرمایه گذاری در نیروگاه‌های حرارتی و تجدیدپذیر گفت: اگر بخواهیم یک نیروگاه هزار مگاواتی حرارتی احداث کنیم، جایابی و تامین زیرساخت لازم تزریق برق به شبکه برای آن حدود دو تا سه سال زمان نیاز دارد و خود احداث نیروگاه نیز حداقل سه سال زمان می برد؛ در حالی که احداث نیروگاه های خورشیدی تا سایز ۱۰ مگاوات بصورت پراکنده انجام شده و نیاز به تامین زیرساخت شبکه ندارد. همچنین این نیروگاه ها در طول چند ماه بصورت موازی توسط شرکت های مختلف بسادگی قابل احداث هستند. بر همین اساس گزینه در دسترس برای پیک مصرف برق در سال ۹۸ سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر است.
وی با بیان اینکه تامین برق از محل انرژی‌های تجدیدپذیر نیازی به زیرساخت آنچنانی و احداث خط انتقال و پست ندارد، گفت: ماهیت انرژی‌های تجدیدپذیر این است که می‌تواند در سراسر کشور پراکنده و در سایز کوچک باشد. بنابراین هزینه انتقال نیرو نداریم.
مشاور عالی مدیرعامل سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر درباره انطباق تولید برق خورشیدی و بادی با پیک مصرف برق گفت: تابش خورشید در ظهر تابستان به اوج خود می رسد و جالب است که پیک مصرف برق در ایران نیز در همان ساعات ظهر تابستان است. بنابراین با راه‌اندازی نیروگاه‌های خورشیدی، قادر خواهیم بود در ساعات پیک مصرف (بعد از ظهر تابستان) مشارکت بالایی در تولید برق پیک داشته باشیم.
داوری‌فر افزود: در مورد نیروگاه های بادی نیز جالب است که بیشترین وزش باد و تولید برق بادی در کشور در ماه های تابستان است که با پیک مصرف برق تطابق دارد. در نتیجه ضریب دسترسی نیروگاه های بادی و خورشیدی در مقایسه با نیروگاه های فسیلی و حرارتی در تابستان بالاتر است. حال آنکه نیروگاه های حرارتی در کل طول سال، بهای ضریب آمادگی خود را از وزارت نیرو دریافت می کنند ولی برای نیروگاه های تجدیدپذیر چنین چیزی وجود ندارد.
وی ادامه داد: یک نیروگاه بادی در قزوین در هفته گذشته از ۵۵ مگاوات ظرفیت اسمی، ۴۸ مگاوات تولید داشته یعنی ۸۷ درصد ضریب تولید داشتیم. بعبارتی با توان ۸۷ درصدی به شبکه کمک کرده است. کمتر نیروگاه گازی وجود دارد بتواند بدین گونه در ساعات اوج مصرف به شبکه کمک کند و تولید برق انجام دهد چراکه ما اکنون با مشکل کم آبی مواجه‌ایم و نیروگاه‌های فسیلی آب زیادی نیاز دارند تا فعال باقی بمانند. ضمن اینکه نیروگاه های فسیلی در تابستان که کشور نیازمند شدید برق است، با توجه به افزایش دما حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از ظرفیت نامی خود را از دست می دهند و از همه مهمتر اینکه در جای متمرکز تولید می شوند و متاسفانه برای همین شرایط هم یک سال هزینه آمادگی به این نیروگاه ها می پردازیم.
مشاور عالی مدیرعامل سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر با بیان اینکه شبکه فعلی توزیع و انتقال برق کشور بدون نیاز به سرمایه گذاری و احداث خطوط جدید، قادر به جذب ۲۰ هزار مگاوات برق تجدیدپذیر است، افزود: با توجه به رشد مصرف برق در کشور، برای سال آینده حداقل ۵ هزار مگاوات برق نیاز داریم، در حال حاضر ظرفیت ۶۲۰ مگاواتی از تجدیدپذیرها را در حال بهره برداری داریم که انتظار داریم که تا ۲۰۰۰ مگاوات برسانیم. اگر شرایط اقتصادی اجازه دهد و ۷۰ درصد مشارکت در پیک را در نظر بگیریم، نیروگاه های بادی و خورشیدی قادر به تامین حدود ۱۵۰۰ مگاوات مصرف برق پیک در سال ۹۸ هستند. علاوه بر این با وجود پراکندگی در زمینه انتقال و تولید انرژی مشکلی نداریم و به راحتی می توانیم این برق را در شبکه جذب کنیم.
وی سپس به روستاهایی اشاره کرد که خالی از سکنه شده اند و جدا از مسائل اجتماعی و امنیتی، از منظر وزارت نیرو که زیرساخت شبکه را فراهم کرده است، و اکنون مشتری برای فروش برق ندارد، ساختار فروش برق را زیر سوال می برد. اما با کمک تجدیدپذیرها می توان این وضعیت را تبدیل به فرصت کرد و تولید برق تجدیدپذیر را به آن مناطق برد. اگر نگاه اقتصادی داشته باشیم می‌توانیم استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر را در روستاها توسعه دهیم. این بدان معنی است که برق تجدیدپذیر می تواند باعث توسعه روستایی و اشتغال شود.