به گزارش خبرگزاری مهر، «رضا ضیاء ابراهیمی» دانشیار تاریخ در کینگز کالج لندن، در کتاب «پیدایش ناسیونالیسم ایرانی، نژاد و سیاست بی جاسازی» می‌کوشد ریشه ها و ویژگی‌های نوع خاصی از ناسیونالیسم ایرانی را برای خواننده تبیین و تشریح کند. وی این پدیده را «ناسیونالیسم بی جاساز» نامیده است. اما چرا عنوان کتاب «پیدایش ناسیونالیسم ایرانی» است؟ برای اینکه ابراهیمی معتقد است ناسیونالیسم بی جاساز، مهم ترین شکل ناسیونالیسم در ایران است.
وی ناسیونالیسم انقلاب مشروطه، ناسیونالیسم دکتر مصدق و ناسیونالیسم جمهوری اسلامی (یا به قول دکتر بشیریه: ناسیونالیسم اسلامی) را سه شکل دیگر ناسیونالیسم در جامعه ایران می داند که اگرچه اهمیت دارند، اما از حیث تسخیر افکار عمومی ایرانیان، فاقد قدرت و نفوذ ناسیونالیسم بی جاساز بوده اند. اما منظور ابراهیمی از ناسیونالیسم بی جاساز چیست؟
نویسنده در سراسر کتابش از اصطلاح جالب بیجاساز( Dislocative) استفاده می‌کند. اما معنای بیجاسازی چیست؟ رضا ضیاء ابراهیمی معتقد است یکی از تبعات ناسیونالیسم مبتذل ایرانی، جداسازی و جاکَن کردن ایران از متن تاریخی و جغرافیایی ملت‌های همسایه و منطقه است. وقتی ما همسایگان خود را تازی و تُرک و بَربَر می‌خوانیم و متفرعنانه خود را ملت برتر آریایی می‌خوانیم و سرزمین و خاک و اکتسابات ملت‌های مجاور را حق مسلّم خود محسوب می‌کنیم، ناچار از مقرّ و مکان و جای خود کنده می‌شویم و آواره و بیگانه و غیرخودی به حساب می‌آییم. در فرآیند ناسیونالیسم بیجاساز، ما دشمن برای خود می‌سازیم و بالتبع در این معادله غیریت ساز خودمان هم نامتبوع و شوم جلوه می‌کنیم. کافی است این‌روزها در هیات توریست به کشورهای اطراف خود سرک بکشیم تا متوجه احساسات بیگانه پندار آحاد همسایگان خود بشویم که در واکنش به خودشیفتگی بدخیم ناسیونالیستی ما، جایگاهی برای خانه پندارزده آریایی‌مان در منطقه به رسمیت نمی‌شناسند!
کتاب «پیدایش ناسیونالیسم ایرانی» دارای ۸ فصل است که شامل؛ دیرین شناسی ناسیونالیسم ایرانی، آخوندزاده و کرمانی، ایران پیشااسلامی و تب باستان گرایی، حمله اعراب، اروپا بت ترسناک ستودنی، آریایی گری وبی جاسازی، به سوی رسمیت و پیروزی است.
کتاب «پیدایش ناسیونالیسم ایرانی، نژاد و سیاست بی جاسازی» تالیف رضا ضیاء ابراهیمی و ترجمه حسن افشار در ۳۶۸ صفحه از سوی نشر مرکز به چاپ دوم رسیده است.