خبرگزاری مهر، گروه جامعه: چهارمین دوره لیگ پرشین (لیگ فوتبال کودکان کار و حاشیه نشین) در حالی به پایان رسید که این روزها، مردم کشورمان چندان حال و روز خوشی ندارند. فشارهای اقتصادی، نوسانات بازار و ترس از آینده مبهم، ناامیدشدن از حرکت به سمت عدالت در جامعه و خیانت های مکرر در امانت بیت المال... تو گویی لبخند را نیز این روزها از ایران زمین به سرقت و یغما برده است.
اما در این ۱۰ روز برگزاری لیگ پرشین با چشمانمان دیدیم قلب امید در میان زمین چمن هنوز می‌تواند بتپد.
صدها فرزند برومند این سرزمین از کوره های سوزان درد و محرومیت گرد هم آمدند و فارغ از همه واقعیتهای تلخ، رقابتی جوانمردانه و پرامید را رقم زدند و چشمه ای کوچک از عزم و توان فرزندان این سرزمین را برای غلبه بر نداشتن، نشدن، نبودن و ندیده شدن به نمایش گذاشتند.
در پاسکاری هایشان، گویی این گوی سوزان رنج تاریخی این مردمان بود که در جغرافیای تن تبدار ایران، پا به پا می‌شد، از کردستان به بلوچستان، از اصفهان به ملک آباد، از شیراز به کرمان جاری می شود و اشک و لبخند می‌آفرید. با هر شوت، گویا فریادی از حنجره آنان که زندگی همواره پرچم آفساید را برایشان بالا نگه داشته و همواره از دایره بازی به اوت رانده شده اند، در فضا طنین می افکند و در آخر، برد و باخت و اشک و لبخند کودکانی که باخت را همواره با پوست و استخوان خود چشیده اند. باخت در پشت چراغ قرمز، باخت در کارگاههای نمور زیرزمینی، فضاهای افیونی، زمین های خشک کشاورزی، کوهستانهای کولبری و دویدن و تمرین با پای برهنه روی زمین های تشنه صله بسته و زیر حرارت سوزان، به امید مستطیل سبز و امید دوباره... لیگ پرشین فرصتی است تا همه یک‌صدا فریاد بزنیم «فرزندم، نباید ببازی» چرا که فریاد «ما همه چیزمان را باخته ایم» پاسخی جز طوفان خنده های آن مسئول دولتی را در پی ندارد و توصیه به سکوت آن مدیر آموزشی را.
میثم واحدی مسئول برگزاری لیگ پرشین می گوید: این لیگ که از سال ۹۴ توسط جمعیت امام علی(ع) راه اندازی شده، بزرگترین رخداد ورزشی ویژه مناطق حاشیه‌نشین کشور است و بسیاری از بازیکنان حاضر در این لیگ، نان‌آوران کوچک خانواده های خود هستند و در زندگی، با سختی های بسیاری دست به گریبانند.
از جمله مهمترین اهداف لیگ پرشین، علاوه بر توجه و تذکر دادن به مسئولان و ارگان‌هایی چون بهزیستی، وزارت ورزش و جوانان و ... در خصوص ضرورت ترویج ورزش در محلات محروم و پرآسیب، ایجاد خودباوری و عزت نفس در کودکان و نوجوانان این مناطق است. پژوهشهای متعدد و نیز تجربیات ما نشان می دهد که ورزش، با ایجاد هویت سازنده و تقویت خودانگاره مثبت، تأثیر پررنگ و غیرقابل انکاری در پیشگیری از سوق یافتن کودکان به سوی افسردگی، اعتیاد، خشونت و بزه دارد.
امسال برای نخستین بار، مسابقات در دو مرحله برگزار شد. در مرحله مقدماتی، ۴۴ تیم از استانهای مختلف کشورمان در سه رده نونهالان، نوجوانان و جوانان به صورت منطقه ای و به روش حذفی با یکدیگر به رقابت پرداختند. تمام این تیمها به باشگاه پرشین جمعیت امام علی(ع) تعلق دارد و به طور کامل توسط نیروها و مربیان داوطلب هدایت می شود.
در مرحله پایانی مسابقات، ۲۴ تیم از محلات و مناطقی چون فرحزاد، پاکدشت، شوش لب‌خط، شهرری، دروازه غار، احمد آباد مستوفی از تهران، و تیمهایی از استانهای البرز، مازندران (ساری و آمل)، کردستان، سیستان و بلوچستان، اصفهان، فارس، بوشهر و کرمان برای کسب عنوان قهرمانی در سه رده سنی بازی های خود را از ۲۴ مرداد الی ۲ شهریورماه در زمین چمن طبیعی دانشگاه شهیدبهشتی انجام دادند. مسابقات فینال روز جمعه دوم شهریور ماه برگزار شد و قضاوتِ بازی فینال رده جوانان را علیرضا فغانی داور مطرح و بین المللی کشورمان، برای اعلام حمایت از این رخداد بزرگ ورزشی مختص نواحی محروم بر عهده داشت.
در پایان، در رده نونهالان، تیم پرشین سقز کردستان به مقام قهرمانی رسید و پرشین فرحزاد نایب قهرمان شد. در رده نوجوانان نیز مقام اول و دوم به همین نحو میان پرشین سقز کردستان و تیم نوجوانان پرشین فرحزاد تقسیم شد. در رده جوانان، تیم پرشین دروازه غار تهران در رتبه اول ایستاد و تیم پرشین شیراز مقام دوم را از آن خود کرد.
همچنین کاپ اخلاق چهارمین دوره مسابقات، در رده نونهالان به پرشین پاکدشت، در رده نوجوانان به پرشین کرمان و در رده جوانان به پرشین ملک آباد کرج رسید.
پس از پایان رقابت ها و برپایی جشن قهرمانی و اهدای جام ها و مدالها و جوایز ویژه، بیانیه اختتامیه چهارمین دوره لیگ پرشین به شرح ذیل خوانده شد:
گرچه آنان که باید بشنوند، صدایتان را نشنیدند، گرچه آنان که باید یار می‌شدند آنقدر بار شدند که تنها خواستیم سنگ راهمان نشوند، گرچه بخشی از هزینه‌های لیگ را همانها گرفتند که مسئولیتشان، یاری شما بود، اما ما به هیچ یک از آنان امید نداشتیم.
امید ما تنها به شماست، شما کودکان ساکن ایران زمین که از خاکستر درد و رنجتان هر بار چون ققنوس برمی‌خیزید و با گامهای استوارتان، آسمان امیدمان را رنگ و روشنی می‌بخشید.
پس محکمتر گام بردارید ای فرزندان رنج، که امروز تنها دارایی ما، لبخند زیبای شماست... ».