مجله مهر: نمی‌دانیم تا به حال نام «پنچاک‌سیلات» یا Pencak Silat را شنیده‌اید یا نه؟ اصلا تلفظ کردن آن هم سخت است، چه برسد به اینکه بخواهیم فکر کنیم اصلا به چیزی گفته می‌شود؛ اما فعلا می‌دانیم که پنچاک سیلات حوضچه‌ای شده که اندونزی از آن طلا صید می‌کند تا رتبه چهارم مسابقات را از ایران بگیرد.
پنچاک‌سیلات به هنرهای رزمی کشور اندونزی می‌گویند، همان کشوری که این روزها بازی‌های آسیایی در دو شهر جاکارتا و پالم‌بانگ برگزار می‌شود و سخت مشغول میزبانی و البته بهره بردن از میزبانی است.
این رشته ورزشی هنرهای رزمی برای اندونزیایی‌ها یک رشته بومی‌محلی محسوب می‌شود و آنها با اعمال نظر خود و گنجاندن آن در هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی روی مدال‌های طلایی که می‌توانند بدست بیاورند، حسابی حساب باز کرده‌اند. تا ظهر روز هشتم این مسابقات، اندونزی ۳ طلا و ۱ برنز در این رشته کسب کرده و در ۱۰ فینال دیگر نیز نمایندگان اندونزی حضور دارند که هنوز برگزار نشده است!
جدال نفس‌گیر در رده‌بندی مدالی
تا اینجای کار، اندونزی جدی‌ترین رقیب ایران برای قرار گرفتن در رده چهارم بازی‌های آسیایی است. اندونزیایی‌ها در سال ۲۰۱۴ با ۴ طلا، ۵ نقره و ۱۱ برنز رتبه ۱۷ را کسب کرده بودند؛ در حالیکه کاروان ایران در اینچئون با ۲۱ طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز و مجموع ۵۷ مدال پنجم شده بود. در سال ۲۰۱۰ گوانگژو هم اندونزی رتبه ۱۵ را کسب کرده بود در حالیکه ایران رتبه چهارم را در اختیار گرفت.
با اینکه تا پایان روز هفتم بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸، کاروان ورزشی اندونزی با کمتر از ۱۲ مدال طلا در رده پنجم جدول و یک پله پایین‌تر از کاروان ورزشی ایران ایستاده بود، اما با برگزاری چند مسابقه فینال پنچاک‌سیلات در روز هشتم بازی‌های آسیایی، تعداد مدال‌های خود را افزایش داد و از ایران گذر کرده است!
ماجرای رقابت ایران و اندونزی برای کسب مقام چهارمی از بازی فینال امیر مهدی‌زاده در روز هفتم بازی‌های آسیایی جدی‌تر شد؛ ترس از بالا رفتن تعداد طلاهای ایران در اندونزی باعث شد با اینکه ایران در سه فینال کاراته حضور داشت، اما با اعمال نفوذ داوران هیچ طلایی دشت نکند و هر سه ورزشکار کاراته ایرانی به مدال نقره برسند.
مهدی‌زاده در فینال و در حالی با حرف اندونزیایی رقابت کرد که رئیس جهور اندونزی هم در سالن حضور داشت؛ و به نظر می‌رسید داورها حواسشان به تعداد مدال‌های طلای کاروان میزبان بود و با داوری نه چندان صحیح خود کاری کردند که اختلاف ایران و اندونزی بیشتر نشود و با ناداوری دست مهدی‌زاده را از طلا دور نگه داشتند. کاراته‌کار ایرانی هم بعد از بازی گفته بود «با حریفی از کشور میزبان در فینال مبارزه داشتم. هر چقدر تلاش کردم، زورم نرسید. من باید با چند نفر مبارزه کنم؟ فقط با حریفم مبارزه نمی کردم. متاسفانه ۴، ۵ امتیاز به او می دادند و حرکات من هیچ امتیازی در پی نداشت.»
البته امیر مهدی زاده بعد از دریافت مدال نقره اجباری خود، حسابی به رفتار میزبان اعتراض کرد و در حرکتی تقریبا احساسی، حاضر به گرفتن عکس یادگاری با قهرمان نشد و به حالت اعتراض سکو را ترک کرد.
رشته‌های بومی به کام مدیران!
پنچاک سیلات، در سال ۱۹۴۸ به عنوان یک اصطلاح واحد برای توصیف سبک‌های مختلف رزمی اندونزی ابداع شد و از دو بخش پنچاک واژهٔ مرسوم برای هنرهای رزمی در مناطق جاوه شرقی و مرکزی و سیلات واژهٔ مرسوم در منطقه سوماترا تشکیل شده است. در کاربرد امروزین اما معمولاً پنچاک به بخش‌های نمایشی این هنرهای رزمی و سیلات به جوهرهٔ جنگی و دفاع شخصی آن اشاره دارد.
در پنچاک‌سیلات بازی‌های آسیایی جاکارتا و پالم‌بانگ، ۱۱۶ نفر از ۱۶ کشور حضور دارند که بعد از اندونزی تنها کشورهایی مانند ویتنام، مالزی، سنگاپور و تایلند هستند که تیم پنچاک‌سیلات قابل قبولی دارند! نکته جالب توجه این است که این کشورها هم به واسطه همین رشته بومی توانسته‌اند تعدادی مدال را به نام خود بزنند، البته به جز مدال‌های طلا که به اندونزی می‌رسد!
هرچند که در این میان از امتیاز میزبانی برای ورزشکاران اندونزیایی که در میان تشویق‌های پرشور هواداران به زمین می‌آیند، نباید گذشت اما این رشته تنها در چند رویداد رسمی از جمله مسابقات بازی‌های آسیایی هنرهای رزمی ۲۰۰۹ بانکوک و بازی‌های آسیایی داخل سالن ۲۰۰۹ هانوی ویتنام قرار داشته است.
در این میان رییس فدراسیون جهانی پنجاک‌سیلات هم یکی از چهره‌ای محبوب میان مردم اندونزی محسوب می‌شود و به نظر می‌رسد حالا که توانسته این رشته در بازی‌های آسیایی جا دهد و با این‌کار بتواند انبوهی از مدال‌های طلا و نقره و حتی برنز را برای کاروان ورزشی کشورش به ارمغان آورد، احتمالا محبوب‌تر هم خواهد شد.
این تلاش همه‌جانبه اندونزیایی‌ها برای کسب مقام چهارم بازی‌های آسیایی بعد از چین، ژاپن و کره‌جنوبی و بالاتر از ایران و قزاقستان و تایلند فقط محدود به پنجاک سیلات نیست. آنها در رشته‌های غیرالمپیکی دیگری همچون پاراگلایدر و جت‌اسکی هم چندین مدال طلا، نقره و برنز دشت کرده‌اند.
پنچاک سیلات در ایران نیز دارای انجمن ورزشی است. ورزشکاران این رشته نیز به مسابقات جاکارتا اعزام شدند و حاصل تلاش آنها تنها یک مدال برنز بود که توسط خانم تهمینه کربلایی صادقی کسب شد.
چگونه رکورد اینچئون تکرار می‌شود؟
کاروان ورزشی ایران تا ظهر هشتمین روز بازی‌ها ۱۵ مدال طلا (شامل: ۵ طلا در کشتی، ۲ طلای ووشو، ۲ طلای تکواندو، ۲ طلای کاراته، ۲ طلای کبدی، یک طلای سنگ‌نوردی و یک طلا در وزنه‌برداری) کسب کرده و برای تکرار ۲۱ طلای دوره قبل بازی‌ها ۶ مدال زرین دیگر نیاز دارد.
این در حالی است که به گفته کارشناسان ایران یک شانس دیگر در کاراته توسط ذبیح‌الله پورشیب، یک شانس در پرتاب دیسک توسط احسان حدادی، یک شانس طلای وزنه‌برداری فوق سنگین توسط بهداد سلیمی یا سعید علی‌حسینی و یک شانس طلای تیمی والیبال در دسترس خود دارد که در صورت تحقق همه آنها به ۱۹ مدال می‌رسد.
امیدواریم ورزشکاران ایرانی ورزش‌هایی مثل بوکس، کوراش، جودو، قایقرانی، دوچرخه‌سواری و یا حتی بسکتبال نیز روز خوب‌شان باشد و بتوانند ۲ یا ۳ مدال طلای دیگر دشت کنند و رکورد کاروان ورزشی ایران در اینچئون ۲۰۱۴ شامل ۲۱ طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز و مجموع ۵۷ مدال را ارتقا بدهند.