ایلیا شمس مدیر تبلیغات و روابط عمومی تئاتر درباره نقش تبلیغات مجازی در جذب مخاطبان به خبرنگار مهر گفت: در سال های قبل نقش تبلیغات محیطی و مطالب در مطبوعات بسیار زیاد بود و اصلا فضای مجازی به این صورت وجود نداشت که تبلیغات وابسته به آن باشد. در سال های قبل مردم بیشتر روزنامه می خواندند و اخبار و اطلاعات آثار روی صحنه رفته را از این طریق دنبال می کردند بر همین اساس معتقدم در اواخر دهه ۸۰ و اوایل ۹۰ فضا کمی تخصصی‌تر بود و تماشاگران بالقوه ای داشتیم که از سالنی به سالن دیگر می رفتند و تماشاگر واقعی تئاتر بودند.
وی ادامه داد: در دوره ای سالن های تئاتر تماشاگران تخصصی خود را داشتند که به عنوان نمونه تالار حافظ با این تصمیم تاسیس شد که نمایش های تجربه گرایی که در سالن های دیگر قادر به ارایه تجربه مدنظرشان نیستند در تالار حافظ اجرا داشته باشند و مخاطبان هم می دانستند که در این سالن قرار است چه مدل تئاتری ببینند اما با ظهور فضای مجازی با وجودی که تئاتر تماشاگر بیشتری پیدا کرد در عوض نسبت به قبل، ذوق و سلیقه و شعور مخاطب پایین آمد. ما از افرادی که تئاتربین حرفه ای بودند و نقطه نظراتشان را انتشار می دادند، رسیده ایم به گزاره های تک جمله ای و تلگرافی و این فضا باعث شده تماشاگر بالقوه و تخصصی تئاتر از بین برود.
شمس با اعلام اینکه در گذشته می توانستیم یک نمودار از میزان استقبال مخاطبان از اجراها که وابسته به کیفیت نمایش ها بود به دست بیاوریم اما امروزه شاهد هستیم نمایشی بعضا بی کیفیت روی این نمودار در نقطه اوج قرار گرفته و بعضا نمایشی که از کیفیت خوبی برخوردار است مورد توجه قرار نگرفته است، توضیح داد: در این وضعیت مولفه های دیگری غیر از کیفیت اثر مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است البته با توجه به شرایط اقتصادی کشور داریم از این وضعیت هم عبور می کنیم چون تماشاگران با توجه به هزینه ای که می کنند، دوست دارند کار خوبی هم ببینند. ظهور سالن های خصوصی کمبودهای سخت افزاری ما در تئاتر را تا حدودی جبران کرده است ولی متاسفانه مخاطب در هر سالنی هر اجرایی را می بیند. اگر سالن های ما هویت داشتند مخاطبان می توانستند انتخاب درست تری داشته باشند.من به عنوان یک مدیر تبلیغات به عرضی و حجمی بودن تبلیغات اعتقاد ندارم بلکه معتقدم تبلیغات باید طولی باشد و به آن شاخ و برگ داد که وقتی از بیرون دیده می شود هم گستردگی و جنبه بیزینسی داشته باشد و هم جذاب و آرتیستیک باشد
شمس به عنوان یکی از مدیران صفحات شناخته شده تبلیغات تئاتر درباره نوع بسته تبلیغاتی که به متقاضیان ارایه می کند، توضیح داد: کاری که من در حوزه فضای مجازی انجام می دهم به این صورت است که کار را از صفر شروع می کنم البته اگر این امکان وجود داشته باشد به این معنی که من از زمان آغاز تمرین ها، اجرا را می بینم، یادداشت برمی دارم و درباره کار با کارگردان صحبت می کنم و ایده هایمان را به هم با اشتراک می گذاریم. اگر این امکان وجود داشته باشد که از ابتدا برای نمایش لوگویی طراحی کنیم در کارمان خیلی جلو می افتیم.
وی افزود: براساس این لوگو یک طراحی خاص برای تبلیغات نمایش شکل می گیرد که ساخت تیزر، عکاسی، نوع معرفی کار و ... را در یک پکیج شامل می شود. متاسفانه در حال حاضر در فضای مجازی برای تبلیغات یک نمایش چنین رویکردی را نمی بینیم و برخی از همکاران ما برای تبلیغ یک کار دست به هر ترفندی می زنند. برای تبلیغ یک کار باید با گرافیست و عکاس نمایش صحبت کرد و اگر پروژه ای این نفرات را ندارد این وظیفه مدیر تبلیغات و روابط عمومی است که در تیم خودش این افراد را بگنجاند تا کار یک ساختار منسجم پیدا کند. اینطور است که در صورت اینکه نمایش دارای پتانسل های کیفی اجرا باشد، مورد استقبال قرار می گیرد. تبلیغات نیاز به یک مدت زمان بلندمدت دارد تا ذهن مخاطب آماده شود.
این مدیر تبلیغات درباره شیوه های مختلف تبلیغات گفت: من به عنوان یک مدیر تبلیغات به عرضی و حجمی بودن تبلیغات اعتقاد ندارم بلکه معتقدم تبلیغات باید طولی باشد و به آن شاخ و برگ داد که وقتی از بیرون دیده می شود هم گستردگی و جنبه بیزینسی داشته باشد و هم جذاب و آرتیستیک باشد. تبلیغات هر نمایش باید سروشکل خودش را داشته باشد، برای برخی از آثار باید تمرکز روی المان ها و یا بازیگران باشد و برای برخی از کارها روی تبلیغات غیرمستقیم مانور داد.
وی درباره هزینه هایی که گروه ها باید برای یک پست در صفحه ای تبلیغاتی در اینستاگرام پرداخت کنند، توضیح داد: «تئاتربازها» صفحه ای خارج از تئاتر نیست بلکه صفحه های از خانواده تئاتر است و در آن بخشی از خانواداده تئاتر می خواهد به اعضایش کمک کند. ما حتی از خیلی از اجراها مثل اجراهایی که در سالن کوچک مولوی به صحنه می روند، هزینه ای دریافت نمی کنیم و به هنرمندان دیگری که توانایی مالی ندارند در حد یکی دو تا پست و استوری در اینستاگرام کمک می کنیم. مبلغ استوری های ما برای هر نمایش ۵۰ هزارتومان و مبلغ پست هایی که در اینستاگرام قرار می دهیم ۶۰ هزار تومان است. البته در برخی از پیج های دیگر مبلغی که گرفته می شود به صورت ساعتی است و با توجه به تعداد ساعتی که استوری در صفحه شان می ماند هزینه متفاوتی دریافت می کنند.
به گفته وی، درست است که هزینه ها بالا رفته است اما نباید از تبلیغات مجازی به این شکل که آنقدر هم تاثیرگذار است، گذر کرد.در تئاتر ما کسی نمی خواهد اشتباهش را قبول کند و همه می گویند ما فوق العاده هستیم پس باید خیلی خوب بفروشیم و اگر نفروختیم تقصیر عملکرد ضعیف روابط عمومی است اما اگر خوب فروختیم کارمان باکیفیت بوده است
شمس متذکر شد: برای تبلیغات و مارکتینگ، پارامتر قابل لمسی وجود ندارد. درست است که نظرات مشتری ها را براساس کامنت های فضای مجازی می گیریم اما نمی دانیم تبلیغاتی که انجام می دهیم منجر به فروش یک کار شده است یا خیر. یک اجرا پتانسیل موفق شدن دارد ولی اجرایی دیگری این پتانسیل را ندارد. ما معجره گر نیستیم که بتوانیم اتوبوسی تماشاگر را به سالن بکشانیم. پس باید یک سری از مولفه ها رعایت بشود تا بتوان به فروشی قابل قبول دست یافت و ما هم همه تلاشمان را می کنیم تا کار موفق شود. در تئاتر ما کسی نمی خواهد اشتباهش را قبول کند و همه می گویند ما فوق العاده هستیم پس باید خیلی خوب بفروشیم و اگر نفروختیم تقصیر عملکرد ضعیف روابط عمومی است اما اگر خوب فروختیم کارمان باکیفیت بوده است.
وی درباره اهمیت ارایه اخبار آثار به رسانه های رسمی برای اعتبار بخشیدن و ثبت در تاریخ بیان کرد: از آنجایی که من خودم خبرنگار بودم برای انتشار اخبار قایل به اطلاع رسانی در فضای رسمی مطبوعات و خبرگزاری ها هستم. این مساله در کشور ما مهم است چون در کشورهای دیگر فیسبوک و توییتر نیز جزو فضای رسمی شان محسوب می شود. فضای مجازی تمام اقشار جامعه را پوشش نمی دهد پس ما برای تبلیغات به فضای رسمی نیز احتیاج داریم. برای هر اثر نمایشی ما نیاز به یک فضای آرشیوی داریم و برای ارایه رزومه نیز نیازمند سرچ در گوگل هستیم که این سرچ نیز از طریق اخباری که به رسانه های رسمی داده ایم قابل دیدن است و از طرف دیگر درج اخبار یک نمایش در رسانه های مجازی به کار اعتبار می دهد.
این مدیر تبلیغات تئاتر درباره تاثیر تبلیغات شهری در جذب مخاطب بیان کرد: تبلیغات شهری بیشتر برای نمایش هایی کاربرد دارد که سلبریتی های خیلی شناخته شده برای عامه مردم دارند تا شمایل آن فرد را به شکلی بزرگ در بنرهای خود به کار ببرند. این تبلیغات باید آنقدر جذاب و بزرگ باشد تا مردم حین رانندگی یک لحظه توجهشان به آن بنر یا بیلبورد جلب شود و کنجکاو شوند، بدانند نمایشی با بازی آن سلبریتی کجا اجرا می‌رود. تمرکز تبلیغات شهری روی شوآف است نه فروش نمایش. نکته دیگر هم در گرفتن تبلیغات شهری مشکلاتی است که گروه ها با سازمان زیباسازی شهرداری تهران دارند و باید در یک صف نوبت طولانی بروند و در نهایت معلوم نیست به آنها استرابورد یا عرشه پلی بدهند یا خیر و تنها در صورتی که آشنا داشته باشند می توانند برای گرفتن تبلیغات شهری اقدام کنند. اگر هم بتوانند بالاخره این تبلیغات را بگیرند ممکن است از عهده هزینه اش برنیایند چون هر استرابورد ۵۰۰ هزار تومان و هر عرشه پل ۲ میلیون تومان هزینه دارد که باید یکجا از طریق بانک شهر پرداخت شود.
وی در پایان صحبت هایش بیان کرد: متاسفانه تالارهای نمایشی امکانات ضعیفی برای نمایش هایی که در سالن هایشان به صحنه می روند، ارایه می دهند و حتی توقعات تماشاگران را هم برآورده نمی کنند. احترام به شعور مخاطب باعث بالارفتن فروش می شود بنابراین باید غذای روحی مناسبی به مخاطبان بدهیم تا تئاتری رو به جلو داشته باشیم. همچنین ما هنوز در خانه تئاتر هیچ صنفی برای روابط عمومی و تبلیغات تئاتر نداریم که مساله دردآوری است.