به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، جدیدترین فیلم حماسی ژانگ ییمو یعنی «سایه» پیش‌نمایش جهانی خود را خارج از بخش رقابتی فستیوال فیلم ونیز تجربه کرد و در آن مراسم کارگردان چینی فیلم پیش از سفر کردن به تورنتو برای نخستین پیش‌نمایش فیلم در منطقه آمریکای شمالی، جایزه مهم «افتخار برای فیلمساز» را دریافت کرد.
با این فیلم، این کارگردان با الهام گرفتن از نقاشی‌های قدیمی چینی یک فیلم تاریخی خاص خلق می‌کند که شامل سکانس‌هایی از مبارزه عجیبی هم هست که او در مسیر حرفه‌ای کاری‌اش از «قهرمان» تا «خانه خنجرهای پران» به خاطر آن‌ها شناخته شده است. البته این بار مجموعه‌ای از چترهای مرگبار هم در فیلم حضور دارند.
در «سایه» ییمو داستان پادشاهی قدرتمند را تعریف می‌کند که از زادگاهش دور افتاده و مردمانش از او می‌خواهند پادشاهی‌اش را پس بگیرد. فرمانده ساده اما زرنگ پادشاه یک «سایه» یا بدل تعلیم داده که ممکن است تنها راه پس گرفتن پادشاهی باشد.
هالیوود ریپورتر در ونیز درباره اینکه ایده چترهای کشنده از کجا آمد، اینکه چرا ییمو تصمیم گرفت فیلمش را مثل یک تصویر نشان دهد و اینکه هالیوود و چین چقدر با ترکیب کردن نیروهایشان فاصله دارند، صحبت کرد.
این مصاحبه را می‌خوانید:
*این فیلم تقریبا این حس را ایجاد می‌کند که سیاه و سفید فیلمبرداری شده اما اینطور نیست. چرا تصمیم گرفتید آن را رنگی فیلمبرداری کنید؟
-من خیلی از نقاشی‌های جوهری سیاه و سفید سنتی چینی خوشم می‌آید بنابراین می‌خواستم فیلمم همان تاثیر را داشته باشد. هر صحنه قرار است چنین حسی را القا کند که انگار می‌توانسته از روی یک نقاشی جوهری چینی زنده شده باشد.
*چرا مهم بود فیلمی را با داستانی زنانه در دنیایی بسیار مردانه فیلمبرداری کنید؟
-اگر به سطح ماجرا نگاه کنید داستانی است درباره مردانی که برای کسب قدرت و بقا تقلا می‌کنند اما بعد یک شخصیت زن دارید که حتی با وجود اینکه صحنه‌های بسیاری ندارد، پیچیده‌ترین شخصیت فیلم است چون همیشه با چند انتخاب مواجه می‌شود. در این فیلم، پیچیده‌ترین بخش آن احساسی است که درون شخصیت او قرار دارد.
*فیلم «سایه» یکی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌های نبرد را هم دارد که شامل گُردانی از چترها می‌شود. ایده انجام این کار از کجا آمد؟
-ایده خودم بود و چیزی بود که تا به حال قبلا ندیده بودیم در عین حال در فیلم قبلی‌ام «قهرمان» هم از ایده‌ای مشابه استفاده کردم البته چیزهایی مشابه در فیلم‌های کنگ‌فویی چینی دیده‌ایم که با ابزارهای مختلف سلاح اختراع می‌کردند.
*امیدوارید مخاطبان آمریکایی فیلم را چطور ببینند؟
-امیدوارم از آن خوششان بیاید. به نظرم برای مخاطبان آمریکایی این فیلمی است که با فرهنگی متفاوت مرتبط است. البته می‌دانیم که همیشه یک شکاف فرهنگی بین شرق و غرب وجود دارد اما امروز مزیتی که هنگام به اشتراک گذاشتن فیلم‌ها داریم این است که می‌توانیم چیزی درباره فرهنگی متفاوت یاد بگیریم.
*حاضرید بعد از «دیوار بزرگ» فیلمی دیگر به زبان انگلیسی بسازید؟
-شخصا وقتی به انگلیسی فیلم می‌سازم به اندازه فیلم ساختن به چینی احساس آزادی نمی‌کنم اما به هر حال اگر داستان خوبی وجود داشته باشد ممکن است این ایده را در نظر بگیرم البته درباره داستان ساختن به زبان چینی حس راحتی بیشتری می‌کنم.
*چرا فیلم‌های بزرگ بیشتری مثل «دیوار بزرگ» نبوده‌اند که بخواهند چین و هالیوود را متصل کنند؟
-به نظرم ارتباط بین چین و هالیوود دارد نزدیک‌تر می‌شود که این همان چیزی است که برای هر دو سمت مفید است. هر دو دوست داریم این همکاری را داشته باشیم. باید نقاطی مشترک پیدا کنیم که توسط مخاطبان ۲ طرف مورد استقبال واقع شود اما این کار سختی است و خیلی‌ها سعی دارند این کار را انجام دهند. به نظرم هنوز باید کارهای بسیار بیشتری هم انجام شود.
*بعد از این روی چه چیزی کار می‌کنید؟
-به تازگی فیلمبرداری پروژه‌ای با نام «یک ثانیه» را تمام کردم که داستانش در دهه هفتاد میلادی اتفاق می‌افتد. این فیلم داستانی دارد که عناصر بسیاری از تجربیات شخصی خودم دارد. داستانش درباره خلافکاری است که برای دیدن یک فیلم از زندان فرار می‌کند و در اصل این فیلمی است درباره یک فیلم.