به گزارش خبرنگار مهر، به روایت بحارالانوار، در روز پنجم محرم‌الحرام، عبیدالله بن زیاد به شخصی به نام «زجربن قیص» با پانصد سوار دستور داد که بر سر راه کربلا بایستد و از حرکت کسانی که به عزم یاری امام حسین(ع) از کوفه خارج می‌شوند جلوگیری کند.
در کتاب قصه کربلا ذکر شده که فردی به نام «عامر بن ابی سلامه» که برای پیوستن به امام حسین(ع) عازم بود، از برابر زحر بن قیس و سپاهش گذشت، زحر بن قیس به او گفت: من از تصمیم تو آگاهم که می‌خواهی حسین را یاری کنی، بازگرد!
در مقتل الحسین آمده است که «عامر بن ابی سلامه» بر زحر بن قیس و سپاهش حمله‌ور شد و از میان سپاهان گذشت و کسی جرأت نکرد تا او را دنبال کند. عامر خود را به کربلا رساند و به امام حسین(ع) ملحق شد تا به درجه رفیع شهادت نائل آمد. او از اصحاب امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب(ع) بود که در چندین جنگ در رکاب آن حضرت شمشیر زده است.
در عوالم العلوم روایت شده است که عبیدالله بن زیاد مردی را به دنبال «شبث بن ربعی» فرستاد که در دارالاماره حضور یابد، شبث بن ربعی خود را به بیماری زده بود و می‌خواست که ابن زیاد او را از رفتن به کربلا معاف دارد، شبث بن ربعی، شبانگاه نزد عبیدالله آمد تا رنگ گونه او را نتوان به خوبی تشخیص داد! ابن زیاد به او مرحبا گفته و در نزد خود بنشاند و گفت: باید به کربلا روی، پس شبث قبول کرد و عبیدالله او را به همراه هزار سوار به سوی کربلا گسیل داشت.
در دانشنامه طهور ذکر شده که شبث بن ربعی از شخصیت‌های چندچهره تاریخ اسلام و از سرکردگان کوفه و از طایفه بنی تمیم، ابتدا از یاران امام علی(ع) بود و در دوره بعد از جمله افراد مؤثر در قتل حسین بن علی(ع) و مخالفان قیام مختار بود.