خبرگزاری مهر-گروه هنر-محمد صابری: کیفیت برگزاری سی‌وششمین جشنواره ملی فیلم فجر و ایده‌ها و تصمیم های مرتبط با دوره سی‌وهفتم حجم اصلی بخش نخست گفتگوی خبرگزاری مهر با ابراهیم داروغه‌زاده دبیر این دوره‌های جشنواره را به خود اختصاص داد.
معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی که حالا برای دومین سال پیاپی ردای دبیری جشنواره فجر را هم برتن کرده است، به جهت قبول همزمان این دو مسئولیت با مسایل و حواشی بسیاری در سینما ارتباط پیدا می‌کند و همین هم دایره سوالات و سرفصل‌های قابل طرح در گفتگو را گسترده می‌کرد.
در ادامه این گفتگو ضمن پی‌جویی سرانجام مهمترین وعده داروغه‌زاده در مقام دبیر جشنواره مبنی‌بر شفافیت مالی «فجر»، به مهمترین مسایل مرتبط با حوزه فعالیت معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی پرداخته‌ایم.
آنچه در ادامه می‌خوانید بخش دوم و پایانی گفتگوی خبرگزاری مهر با ابراهیم داروغه‌زاده است.
* در سال‌های اخیر یکی از شعارهای کلیدی وزارت ارشاد «شفافیت» بوده است؛ شعاری که وقتی خروجی آن را در مباحث اقتصادی سینما رصد می‌کنیم و دو ویژگی مشترک دارند اول اعلام اعدادی کلی و فاقد جزییاتِ قابل ارزیابی و دیگری سکوت و پاسخگو نبودن پس از اعلام ارقام! درباره جشنواره سی‌وششم شما در مقام دبیر بارها وعده شفافیت مالی را مطرح کردید، به نظرتان این شفافیت محقق شده است؟
-آنچه من قول داده بودم، ناظر به سوال‌های بسیاری بود که درباره بودجه جشنواره مطرح می‌شد. اولاً اعلام کردم با توجه به اینکه در مقام معاونت نظارت و ارزشیابی از ارشاد حقوق دریافت می‌کنم، هیچ دریافتی تحت هیچ عنوانی از بودجه جشنواره نخواهم داشت که واقعاً هم نداشتم. وعده دومم هم این بود که هر رقمی صرف برگزاری جشنواره شود و سازمان بازرسی و حسابرس موسسه رسانه‌های تصویری آن را تایید کنند، بلافاصله آن را اعلام خواهم کرد که ظرف یکی دو هفته، حسابرسی انجام شد و معاونت توسعه مدیریت سازمان تایید کرد که رقم برگزاری چیزی در حدود ۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان بوده است. از این مبلغ ما یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان از بلیت‌فروشی درآمد داشتیم که به حساب موسسه رسانه‌های تصویری واریز شد.
با این حساب کل بودجه مصرفی ما برای جشنواره سی‌وششم از حساب سازمان سینمایی ۳.۵ میلیارد تومان بود که رسماً هم اعلام کردیم. حالا اگر نیاز به اطلاعات ریزتری درباره هزینه‌کرد این بودجه دارید طبیعتاً می‌توانید از سامانه دسترسی آزاد استفاده و از مسئولان موسسه رسانه‌های تصویری درباره آن استعلام کنید. واقعیت این است رقمی که صرف جشنواره سی‌وششم شد، برای خود من هم غیرمنتظره بود چراکه پیش از این دوره و با توجه به برآورد ۱۲ میلیارد تومانی جشنواره سی‌وپنجم من هیچ برآوردی برای جشنواره نداده بودم...
* چطور در عرض یک سال هزینه برگزاری جشنواره از ۱۲ میلیارد به ۳.۵ میلیارد تومان کاهش پیدا کرد!
-به هر دلیلی می‌تواند این تفاوت برآورد و هزینه اتفاق افتاده باشد...
رقم برگزاری جشنواره سی‌وششم چیزی در حدود ۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان بود. از این مبلغ یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان از بلیت‌فروشی درآمد داشتیم که به حساب موسسه رسانه‌های تصویری واریز شد. با این حساب کل بودجه مصرفی از حساب سازمان سینمایی ۳.۵ میلیارد تومان بود* این همان نقطه‌ای است که اشاره کردم. ناگهان سکوت می‌شود و انگار قرار نیست پاسخی قانع‌کننده ای مطرح شود!
-بالاخره من که نمی‌توانم درباره عملکرد دیگران حکمی صادر کنم. شما توقع دارید من چه پاسخی به این پرسش شما بدهم.
* شخص شما که طبیعتاً نه، اما قائل به این نیستید که کلیتی به نام «وزارت ارشاد» باید درباره این تفاوت فاحش پاسخی داشته باشد؟
-چه جوابی دقیقاً می‌خواهید؟ هر جشنواره‌ای چه با بودجه ۱۰ میلیاردی چه با بودجه ۸ میلیاردی، پس از اتمام برگزاری مورد حسابرسی قرار می‌گیرد. همه این ارقام هزینه‌هایی است که صرف شده و کسی نمی‌تواند بدون هزینه‌کرد مشخص بودجه‌ای را ثبت کند. همه این‌ها در مراجع ذی‌صلاح بررسی دقیق می‌شود.
* این همان نگاهی است که شأن بررسی این حساب‌وکتاب‌ها را یک شأن قانونی و مختص مراجع ذی‌صلاح می‌داند و قائل به ورود رسانه‌ها به این حوزه نیست...
-رسانه‌ها هم می‌توانند پیگیر این مسایل باشند اما اصل حسابرسی و اعلام قانونی بودن یا نبودن ترازهای مالی طبیعتاً در شأن نهادهای قانونی است. اینکه تخلفی صورت گرفته است یا خیر یک کار کاملاً تخصصی است که نهادهای قانونی هم آن را برعهده دارند...
* این نهادها که همیشه بوده‌اند و نزدیک به چهار دهه هم این بررسی‌ها را انجام داده‌اند، پس اتفاق تازه‌ای که با شعار «شفافیت» قرار بود بیفتد چه بود؟
-عرض کردم شما می‌توانید به سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات مراجعه کنید و هر ابهامی درباره عملکرد مالی هر موسسه‌ای دارید، مطرح کنید. آن موسسه هم موظف به ارایه پاسخ دقیق است. بنده مشخصاً درباره جشنواره‌ای که مسئولیت برگزاری آن را داشته‌ام اعلام کردم که کل هزینه‌ها ۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان بود که با احتساب درآمد بلیت‌فروشی نزدیک ۳.۵ میلیارد تومان برای سازمان سینمایی هزینه داشت. این رقمی است که خودم هم فکر می‌کردم خیلی بالاتر شود.
* کمااینکه این رقم درباره جشنواره سی‌وششم از سوی برخی افراد تا ۸ میلیاردتومان هم اعلام شد و بازتاب رسانه‌ای هم پیدا کرد.
-اتفاقاً یکی از جنبه‌های شفافیت رسانه‌ای همین است که رسانه‌ها به این گفته‌های بدون سند اکتفا نکنند و رسماً از مراجع مرتبط مانند رییس سازمان سینمایی و یا مدیر موسسه رسانه‌ها به‌عنوان متولی این رویداد، استعلام کنند. شفافیتی که بنده مدنظر دارم این است و فکر می‌کنم محقق شده است.
* در کنار این ردیف بودجه‌های رسمی که به نظرم شفاف‌ترین بخش مالی رویدادهایی مثل جشنواره فجر هستند، تعاملاتی که در قالب جذب اسپانسر صورت می‌گیرد هم معمولاً محل ابهاماتی است. در جشنواره سی‌وششم هیچ حامی مالی‌ای به‌صورت رسمی معرفی نشد، آیا واقعاً در هیچ بخشی نهاد، ارگان و یا شرکتی در قالب حمایتی هیچ همکاری‌ای با جشنواره نداشت؟
-در هر دوره از جشنواره یک موسسه از طرف سازمان سینمایی به‌عنوان نهاد اصلی پشتیبان انتخاب می‌شود که همه تعاملات مالی برای برگزاری برعهده این مرکز خواهد بود. در دوره‌های اخیر موسسه رسانه‌های تصویری از طرف سازمان سینمایی این مسئولیت را برعهده داشته است. از این منظر دبیر جشنواره هم هیچ فعالیت مالی‌ای ندارد و صرفاً مجری است تا با کمترین هزینه بهترین کیفیت برنامه‌ها ارایه شود. در این قالب اگر اسپانسری برمبنای یک توافق میان رییس سازمان سینمایی، دبیر جشنواره و مدیر موسسه رسانه‌های تصویری، قصد حمایت مالی از جشنواره را داشته باشد، پولی که می‌پردازد به‌طور مستقیم به حساب موسسه رسانه‌ها واریز می‌شود تا از همین کانال هزینه‌ها صورت بگیرد.
تعدادی از اهالی سینما تا به امروز به دفتر رییس سازمان سینمایی آمده‌اند و متقاضی برگزاری همزمان این دو رویداد (جشنواره ملی و جهانی فجر) بوده‌اند. گفتگوهای بسیاری با مدیران مختلف سازمان داشته‌اند اما هنوز سازمان به این جمع‌بندی نرسیده است تا طبق نظر این عزیزان عمل کندبه این ترتیب تمام آن مراحل نظارتی و بازرسی که به آن اشاره کردم، این بخش از کار را هم شامل می‌شود. سال گذشته جشنواره هیچ حامی مالی‌ای نداشت و صرفاً بخشی از پذیرایی میان‌وعده به شرکتی واگذار شد که آن هم هیچ پرداخت مالی‌ای نداشت و یک همکاری خدماتی در حد پردیس ملت بود.
امیدواریم امسال بتوانیم در این بخش موفق عمل کنیم و پیشنهادهای خوبی هم به دبیرخانه جشنواره رسیده که درحال بررسی و مذاکره هستیم.
* برای دوره سی‌وهفتم هم هیچ برآورد مالی‌ای ارایه نکرده‌اید؟
-بالاخره بعد از یک دوره تجربه برگزاری که اشاره شد نزدیک به ۵ میلیارد هزینه اجرایی داشت، مهمترین مساله ما برای جشنواره امسال، تورم است. پایه ما طبیعتاً همان مبلغ سال قبل است به اضافه تورمی که باید مدنظر داشته باشیم.
* این هم در حالی است که ردیف بودجه جشنواره در قانون سال ۹۷ ثابت و معین است.
-بله. فکر می‌کنم قراردادی که میان سازمان سینمایی و موسسه رسانه‌های تصویری برای جشنواره سی‌وهفتم منعقد شده است بر پایه رقم ۵ میلیارد تومان است. ما هم باید همه تلاشمان را بکنیم که در همین چارچوب جشنواره را به سرانجام برسانیم.
* در چند نوبت اشاره‌هایی به جشنواره جهانی فیلم فجر داشتیم، فکر می‌کنید چرا در فضای رسانه‌ای این ذهنیت به‌وجود آمده که میان تیم برگزاری جشنواره ملی فجر و جشنواره جهانی فجر تقابل و تضاد وجود دارد؟
-به نظرم هنوز در میان سینماگران و اصحاب رسانه سوالاتی درباره چرایی جدایی این دور رویداد وجود دارد که باعث برخی سوءبرداشت‌ها شده است. هنوز برای این تفکیک اقناع صورت نگرفته است...
* در بدنه مدیران سازمان سینمایی این اقناع صورت گرفته است؟
-سیاست سازمان سینمایی و مواضع رییس سازمان در این زمینه به نظرم کاملاً شفاف است. براساس همین سیاست هم این دو رویداد باید منفک از هم برگزار شوند و آقای حیدریان دو سال فرصت داشتند که اگر نظری غیر از این دارند آن را اعمال کنند. تعدادی از اهالی سینما تا به امروز به دفتر رییس سازمان سینمایی آمده‌اند و متقاضی برگزاری همزمان این دو رویداد بوده‌اند. گفتگوهای بسیاری با مدیران مختلف سازمان برقرار شده اما هنوز سازمان به این جمع‌بندی نرسیده است تا طبق نظر این عزیزان عمل کند و به همین دلیل کماکان شیوه قبل برقرار است و این دو رویداد مستقل از هم برگزار می‌شوند.
* فکر می‌کنید این «استقلال» کمی بیش از اندازه نیست آن هم برای دو رویداد سینمایی که ذیل عنوان کلی «فجر» برگزار می‌شوند؟
-استراتژی کلان جشنواره فجر از سوی رییس سازمان سینمایی تعیین می‌شود که خودش رییس شورای سیاست‌گذاری هر دو جشنواره ملی و جهانی هم هست پس طبیعتاً هر تعاملی در این زمینه لازم باشد از طریق رییس سازمان صورت می‌گیرد. ضمنا در حوزه مصداق میان بنده و آقای میرکریمی همراهی و هم‌فکری کامل وجود دارد. بارها هم گفته‌ام که جشنواره جهانی فجر از زمانی که با دبیری آقای میرکریمی به‌صورت مستقل برگزار می‌شود، رویدادی بسیار آبرومند و در مقیاس یک جشنواره آبرومند جهانی بوده است. اینکه چقدر این جشنواره به اهداف تعیین شده رسیده یا خیر بحث دیگری است.
* درباره جایگاه جشنواره ملی فیلم فجر و تأثیر آن بر مناسبات تولید و اکران، به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر شاهد تغییراتی بوده‌ایم که مهمترین نمود آن را می‌توان در ارایه نشدن فیلم «هزارپا» از سوی ابوالحسن داوودی به جشنواره ملی فیلم فجر و فروش بالای ۳۵ میلیاردتومانی آن در اکران امسال دید. آیا جشنواره ملی فیلم فجر کارکرد سابق خود را از دست داده است؟
-درباره فیلم آقای داوودی به احتمال زیاد اگر فیلم به جشنواره ارایه هم می‌شد، انتخاب نمی‌شد. همیشه هم این‌گونه بوده که جشنواره بیشتر متمرکز بر فیلم‌هایی است که وجوه هنری پررنگ‌تری دارند و صرفاً به قصد فروش و تجاری ساخته نشده‌اند، اما درباره توفیق یک فیلم در اکران مولفه‌های بسیاری دخیل است که یکی از آن‌ها جشنواره فجر است کمااینکه فیلم‌های موفق جشنواره مانند «لاتاری»، «به‌وقت شام»، «تنگه ابوقریب» و «مغزهای کوچک زنگ‌زده» هم فروش موفقی در گیشه داشته‌اند. از سوی دیگر فیلم «خوک» که در جشنواره نبود، نتوانست فروش موفقی هم در اکران عمومی داشته باشد. اساساً جشنواره تا حدودی می‌تواند در فروش فیلم‌هایی که صرفاً تجاری نیستند و نیاز دارند بیشتر در فضای رسانه دیده شوند، تاثیرگذار باشد.
* سوالم را به گونه دیگری می‌پرسم؛ زمانی جشنواره فیلم فجر به‌واسطه اهدای جایزه به یک فیلم می‌توانست مسیر تولید سینمای ایران در سال پیش رو را تا حدود زیادی تعیین کند، اما چند سالی است که این شاخص تولید، بیشتر از سوی گیشه ارایه می‌شود مثل فیلم «من سالوادور نیستم» که با فروش بالایی که داشت جریانی از تولید فیلم‌های مشابه را کلید زد.
-این ارتباط مستقیمی به جایگاه جشنواره فجر ندارد و بیشتر محصول کم‌رنگ شدن حضور دولت در سینما و به‌تناسب قدرت‌گرفتن بیشتر بخش خصوصی است.
* یعنی آن را مثبت ارزیابی می‌کنید؟
-اتفاقی ناگزیر است. اگر سینما بخواهد رشد و توسعه داشته باشد، باید سرمایه بخش خصوصی در آن پررنگ‌تر شود. در دهه ۶۰ سینمای ایران بیشتر دولتی بود و مجموعه‌ای از سیاست‌های فارابی در کنار برگزاری جشنواره فجر می‌توانست تولیدات را به سمت‌وسوی خاصی سوق بدهد. از آنجا که سرمایه‌گذار اصلی هم دولت بود، این دو مکمل هم می‌شد. امروز اما سرمایه‌گذار اصلی دولت نیست. بخش عمده سرمایه تولید امروز متعلق به بخش خصوصی است که دغدغه بازگشت سرمایه دارد.
خواه‌ناخواه سینما به سمت اقتصادی‌تر شدن و صنعتی‌شدن سوق پیدا می‌کند. کمااینکه در حوزه سالن‌داری هم‌زمانی سینماها بیشتر در اختیار بخش دولتی بودند اما امروز بیشتر سینماها متعلق به بخش خصوصی است. این یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر است که در مجموع هم مثبت است. ممکن از در اوایل مشکلات و عوارضی داشته باشد و مثلاً کارهای تجاری سطحی فراگیر شود، اما به تدریج هم سینما و هم مخاطبان از این مرحله هم عبور می‌کنند.
* ناظر به همین بحث فراگیر شدن سرمایه بخش خصوصی، مدتی است که با هشدارهایی درباره ورود پول‌های کثیف و یا پولشویی در سینما مواجه هستیم. با توجه به شأن نظارتی که بر سینما دارید، چقدر این هشدارها را واقعی می‌دانید و سازوکار مدیریت و تقابل با آن چیست؟
-پولشویی یک حکم قضایی و اتهام حقوقی است و ما نمی‌توانیم برمبنای ظن و گمان چنین اتهامی را به کسی وارد کنیم. براساس وظایفی که ما برعهده داریم، اگر کسی پرونده‌ای تحت عنوان پولشویی در دادگاه داشته باشد، حتماً از ورود و سرمایه‌گذاری‌اش در سینما جلوگیری می‌کنیم اما تا زمانی که پرونده کیفری وجود نداشته باشد، پیگیری ما برای اطلاع از اینکه «پولت را از کجا آورده‌ای؟» واقعاً در توان اجرایی ما نیست. دستگاه‌های امنیتی، اطلاعاتی و قضایی در این زمینه می‌توانند مکاتباتی با ما داشته باشند و افرادی را که در مظان این اتهام هستند معرفی کنند تا ما جلوی فعالیت آن‌ها را بگیریم.
* تا امروز چنین مکاتباتی صورت گرفته است؟
-خیلی کم. مواردی بوده که البته پیش از شروع پروژه بوده و از ابتدا اعلام شده بود که از فعالیت فلان فرد جلوگیری شود و این‌گونه هم شد.
* پس چرا اهالی سینما تا این اندازه محکم و جدی درباره این پدیده اعلام نگرانی می‌کنند؟
-این نگرانی‌ها بیشتر از طرف افرادی مطرح می‌شود که در این جنس کارها و سرمایه‌گذاری‌ها حضور نداشته‌اند. برای اطمینان شما می‌توانید سراغ موسسات و افرادی بروید که این سرمایه‌گذاری‌ها را می‌کنند. شما می‌دانید در تمام این سال‌ها بسیاری از فیلم‌های سینمایی نمی‌توانستند حتی هزینه تولید خود را از گیشه برگردانند. از همین منظر افرادی که سراغ سرمایه‌گذاری در سینما می‌آیند هم الزاماً به دنبال بازگشت سرمایه نیستند و شاید اهداف دیگری را دنبال کنند. کمااینکه در ورزش هم نمونه‌هایی را شاهد بوده‌ایم که فردی صرفاً برای برندسازی از نام خودش میلیاردها تومان هزینه کرده اما هیچ دستاوردی را هم نداشته است.
پولشویی یک حکم قضایی و اتهام حقوقی است. ما نمی‌توانیم برمبنای ظن و گمان چنین اتهامی را به کسی وارد کنیم. براساس وظایفی که ما برعهده داریم، اگر کسی پرونده‌ای تحت عنوان پولشویی در دادگاه داشته باشد، حتماً از ورود و سرمایه‌گذاری‌اش در سینما جلوگیری می‌کنیمسینما این ظرفیت و پتانسیل را چندبرابر بیشتر از ورزش دارد. براساس کسب اطلاعی که ما از موسسات پخش ویدیو رسانه داریم، امروز به‌صرفه‌ترین نوع تولید، سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی است پس طبیعی است که سرمایه بخش خصوصی هم بیشتر جذب این بخش می‌شود.
* فارغ از این کلیات، تحلیل خود شما از شرایط امروز اقتصاد سینما چیست؟ آن را سالم می‌دانید؟
-نقدینگی در همه بخش‌های کشور بسیار بالا است. سرمایه‌دار هم بسیار زیاد شده است. اینکه بخواهیم بدانیم این سرمایه‌دارها چگونه سرمایه‌دار شده‌اند واقعاً در حیطه وظایف و توان ما نیست. این سرمایه‌ها در حوزه‌های مختلفی ورود می‌کنند و ما به‌عنوان سازمان سینمایی حتماً علاقه‌مندیم بخشی از آن هم جذب چرخه تولید سینما شود. بالاخره صنعت سینمای ایران هنوز کوچک و فقیر است و به نظرم نیاز سرمایه‌گذاری‌های خیلی خیلی بیشتری دارد. این را هم باید در نظر گرفت که هنوز هم ریسک سرمایه‌گذاری در این حوزه بالا است.
* فارغ از اینکه این پول‌ها از کجا آمده‌اند، درباره ریز تعاملات مالی و قراردادهای سینمایی، شما چقدر اجازه دخالت دارید؟ درباره تقاضای دستمزدهای دلاری که از سوی برخی تهیه‌کنندگان مطرح شده است، چه نظری دارید؟
-اگر تخلفی نسبت به متن قرارداد صورت بگیرد، در درجه اول شورای داوری خانه سینما باید رسیدگی کند...
* یعنی حتماً باید شکایتی مطرح باشد، اگر دو طرف رضایت داشته باشند، هیچ مانعی وجود ندارد؟
-بله. یا یکی از طرفین باید معترض باشد و یا یک صنف نسبت به پدیده‌ای معترض شود. مثلاً اگر صنف تهیه‌کنندگی نسبت به دستمزدهای نجومی بازیگران اعتراض رسمی داشته باشد ما می‌توانیم به آن رسیدگی داشته باشیم و در غیر این صورت مساله‌ای صنفی محسوب می‌شود و باید بین خود عوامل حل و فصل شود. کمااینکه به شکل قانونی هم اجازه دخل و تصرف نداریم.
* درباره عملکرد معاونت ارزشیابی و نظارت چرا غالباً ما با شفافیت مواجه نیستیم. مثلاً فیلمی با مشکل برخورد می‌کند، همه هم تقریباً می‌دانند اما غالباً مواضع رسمی، واکنشی است به شایعات و نه اعلام مستقیم تصمیمات. نمونه اخیرش هم سریال «ممنوعه» بود که به‌رغم آنکه همه می‌دانستند مشکل ممیزی پیدا کرده اما ارشاد اطلاع‌رسانی رسمی نکرد و حتی اعلام شد به دلیل ایام عزاداری پخش آن به تعویق افتاده است! توجیه این فقدان شفافیت در بخش نظارت چیست؟
-بالاخره بخش عمده‌ای از فعالیت شورای بازبینی و نظارت، در راستای رسیدن به یک تشخیص است. نقطه نظرات مختلفی درباره یک مساله مطرح می‌شود و اساس کار خیلی مهندسی و ریاضی نیست که با عدد و رقم قابل اندازه‌گیری شفاف باشد. یک فیلم شاید از نگاه شما مصداق فساد باشد و از دید دیگری اینطور نباشد.
* بالاخره که این موارد در شورا به یک جمع‌بندی می‌رسد، آن جمع‌بندی نهایی چرا صریح و شفاف اعلام نمی‌شود؟
-معتقدم جمع‌بندی شورای بازبینی هم نباید رسانه‌ای شود.
* چرا؟ فکر نمی‌کنید که این شفافیت بخش عمده‌ای از ذهنیتی که درباره حجم بالای ممیزی وجود دارد تعدیل می کند؟
-خود اعضای شورا و حتی عوامل آثار معمولاً علاقه‌ای به این شفافیت ندارند. مثلاً اعضای شورا برای رسیدن به یک نظر یک خطی ساعت‌ها بحث کرده‌اند و نظرات هم را شنیده‌اند، رأی نهایی درباره مجوز داشتن یا نداشتن یک اثر می‌تواند رسانه‌ای شود اما درباره جزییات نظرات طبیعتاً علاقه‌ای به رسانه‌ای شدن ندارند. کمااینکه کمکی هم نمی‌کند. مشخصاً درباره سریال «ممنوعه» آقای پارسایی به موقع ورود کردند و توضیحاتی دادند درباره سوءتفاهمات به وجود آمده در قسمت‌های اول و اینکه شورا تصمیم به بازبینی کل مجموعه گرفته است تا با خیال راحت باقی قسمت‌ها پخش شود. در این حین اختلافاتی در تیم تولید هم به‌وجود آمد که چند روزی انتشار را دچار اختلال کرد. در مجموع تعهدات برای اعمال اصلاحات اخذ شده، تمام قسمت‌ها بازبینی شده و نهایت تا هفته آینده روال انتشار آن ادامه پیدا خواهد کرد.
* شرایط پرونده‌های نظارتی سینما مشخصاً در سال گذشته چگونه بوده است؟ آیا با هیچ مورد غامضی مواجه بوده‌اید؟
-در یک سال و خرده‌ای که بنده هستم هیچ پرونده‌ای تا به امروز نبوده که مشکل نظارتی داشته باشد و مشکل آن حل نشده باقی مانده باشد. تنها مورد همین سریال «ممنوعه» بود که آن هم در حال حل است.
* فیلم‌هایی که از قبل مشکلشان به دوره شما موکول شده مانند «رستاخیز»، «خانه پدری» و «کاناپه» چطور؟
-مشکل «رستاخیز» که اساساً مربوط به دولت نیست و پیش‌تر هم اعلام شده است که حل آن در اختیار ما نیست. عوامل فیلم هم می‌دانند که با دولت طرف حساب نیستند. «خانه پدری» هم شرایط اکرانش اعلام شده است. «کاناپه» هم به دلیل مساله حجاب اساساً امکان اکران ندارد و پرونده نمایش آن منتفی و این مساله به آقای عیاری هم اعلام شده است.